De heer J. Mijnders maakte
voettocht door de Hoge
Tatra
Vakantiereis naar Polen
AH-FLITSEN
Wandelen." in de Tatra.
ze waren er al helemaal ..in" toen ze
de volgende middag in Poznan weer
uitstapten. Na te hebben gegeten in
het PTT K-gebouw ter plaatse (..Pri
ma", voegde de heer Mijnders er aan
toe. ..en gedurende ons gehele ver
blijf in Polen hebben we over het eten
niet dat te klagen gehad"), ging het
's avonds per nachttrein weer verder
naar Krakau. waar men de volgende
morgen arriveerde. Omdat de groep
pas tegen de avond per bus kon
doorreizen naar Zakopane, aan de
voet van de Tatra, werd de dag be
nut met het bezichtigen van Krakau.
dat een uit de middeleeuwen daterend
centrum met prachtige oude gebouwen
bezit.
HIJ DIE VERRE REIZEN DOET, kan ook veel verhalen... We
herinneren ons allemaal het gedichtje van de Bereisde Roel,
die op zijn tochten zo veel zag, o.a. twee bullebijters die aan
het vechten waren voor een wijnhuis in een Poolse stad, waar
hij juist te rusten zat.
De heer J. Mijnders, chef van de
correspondentie-afdeling hoofd
kantoor, heeft veel met deze Koel
gemeen. Ook hij is een bereisd
man, die veel heeft gezien en hier
over boeiend kan vertellen. Ook
hij heeft zijn laatste vakantie in
Polen doorgebracht, echter niet
0111 bullebijters te zien vechten,
maar 0111 bergen te beklimmen.
Boekhandel
Het begon eigenlijk allemaal in
een boekhandel.
Tijdens het wachten bladerde de
heer Mijnders in diverse boeken en
z'n aandacht werd getrokken door
een boek over het Tatra-gebergte
in Polen. Nu zouden U en ik zo'n
beschrijving en de foto's alleen
maar wel of niet interessant vin
den; de heer Mijnders „deed het
echter iets". En dat is helemaal
niet verwonderlijk als U weet, dat
hij lid is van de Oostenrijkse Al
pen Vereniging, afd. Nederland,
en een geoefend alpinist. Als alpi
nisten eenmaal lezen over moeilij
ke bestijgingen denken die met
een: „Nou ja moeilijk voor
een ander misschien, maar wat
mezelf aangaat, dat zou ik dan
wel eens willen proberen". En hij
besloot toen meteen maar om het
dan ook te proberen.
Inlichtingen
De heer Mijnders begon hier en daar
inlichtingen van algemene aard in te
winnen. Echtergeen reisbureau
wist ook maar iets van voorschriften
enz. mede te delen. Toen de Poolse
Ambassade in Den Haag aangeschre
ven. Deze instantie antwoordde, zelf
geen inlichtingen te kunnen geven en
verwees naar het Poolse Staatsreis-
bureaii „Orbis" in Warschau.
Weken hoorde de heer Mijnders niets
en toen kwamen er opeens 2 grote
pakketten met helaas onbruik
bare folders. Toch wist hij uit al
dit materiaal het adres te putten van
een Touristenvereniging in Polen, na
melijk de PTTK. afd. Bergsport, die
hem uiteindelijk na veel geschrijf aan
een aantal gegevens kon helpen.
Eigen weg
Het zou te ver voeren alle corres
pondentie, telefoongesprekken, be
zoeken, de telegramwisseling met
de PTTK in Warschau etc. op de
voet te volgen. Er waren moeilijk
heden over geld en visa. De PTTK
suggereerde een bepaalde route,
de heer Mijnders wilde zijn eigen
tocht bepalen. Geen tolk bij de
groep, wel een tolk, enz. enz.
Om een voorbeeld te noemenvoor
schrift is dat een visum voor Po
len pas wordt verstrekt, wanneer
men in Holland bij vooruitbetaling
de verblijfskosten stort, 120 ame-
rikaanse dollars per persoon voor
16 dagen, waarvoor men dan bij
het bereiken van de Poolse grens
de tegenwaarde in Pools geld
zloty's krijgt uitbetaald. Maar
hoe moet men nu, terwijl men door
een woest berglandschap trekt en
bestijgingen maakt, zo'n dikke 400
gulden uitgeven. En daarbij te be
denken, dat de zloty's niet konden
worden teruggewisseld en ook niet
mee terug mochten worden uitge
voerd.
Enfin, hoewel de reis meermalen
gewankeld heeft, alles is toch voor
elkaar gekomen en in juni 1961
had de heer Mijnders voor zich en
zijn 10 metgezellen alles in kan
nen en kruiken en was het wach
ten op de datum van vertrek, 27
juli 1961.
Nerveus?
Kerk en politie
Twee dingen hebben daar gro
te indruk op de heer Mijnders
gemaakt, namelijk de Maria-
kerk met het schitterende,
meters hoge, handgesneden
drieluik uit de 14e eeuw en
een levensgrote, 20ste eeuwse
politieagent, die hem arres
teerde. Hem werden door al
lerlei Poolse mannen in Poolse
uniformen en in de Poolse
taal volkomen onbegrijpelijke
verwijten gemaakt. Toen de
hulp van een tolk was inge
roepen bleek, dat hij tegelijk
met het gezelschap ook het
hoofdbureau van politie had
gefotografeerd
Gelukkig bleek alles nogal los
te lopen en kreeg hij later
zelfs zijn in beslag genomen
film, keurig ontwikkeld, terug
mét de bewuste foto. „Als
souvenir", zei men er bij.
Van Krakau ging het dan die
avond naar Zakopane, waar men
zijn tenten opsloeg in het PTTK-
bergliotel „Dom Turysty" (touris-
tenhuis). De eerste week werd
doorgebracht in de zg. Groene
(vanwege de bossen, waarin nog
beren in het wild voorkomen) of
Lage Tatra en werden er prach
tige wandelingen nou ja, wan
delingen gemaakt.
Alleen de namen van de berghut
ten doen je al watertanden. Wat
denkt U van: Polana Chocliolows-
ka, Hala Ornak, Przyslop Mietusi
of Hala Kondratowa. Of ging U
liever mee op een bestijging van
de Trzydniowianski Wierchy? Als
je er je benen niet op zou breken,
dan toch in ieder geval je tong. Op
de rustdag halverwege maakte
men een vaart op vlotten over de
Pools-Tsjechische grensrivier de
Dunajec, een onvergetelijke tocht.
Het „echte" werk
De tweede week ging het naar de
Hoge Tatra en hier begon dan het
echte werk. Hoge toppen werden
Het was een toch wel een tikkeltje beklommen, waarbij ook de hoog-
nerveus gezelschap, dat die avond in ste op Pools grondgebied, de Rysy,
de Nord- West Expres stapte, doch 2499 m., vanuit de hut meer dan
1200 meter vrij
wel steil om
hoog. En ook
hier weer van
die mooie na
men: Lysa Po
lana, Sclironis-
koMorskie Oko,
Przelecz Szpi-
glasowy, Hala
Gasienicowa en
Piec Stawów.
Veel te vlug. ook
door het prach
tige weer. was
eigenlijk de toe
gemeten tijd om
en moest men
weer naar Kra
kau terug om
vandaar, via Poz
nan, per trein de
terugreis te aan
vaarden. Omdat
het gezelschap
ruim een halve
dag op de aan
sluiting moest
wachten, werd
toen vanuit Kra
kau een bezoek
gebracht aan het
voormalige con
centratiekamp
Auschwitz. Wat
men hier zag is
niet onder woor
den te brengen.
Nu nog komt de
Het eenzaam gelegen PTTK-touristenhuis Hala
Gasienicowa.
heer Mijnders. als
hij aan dit bezoek
terugdenkt, diep
onder de indruk
n het onbe
schrijflijke leed,
dat mensen el
kaar aan kunnen
doen.
Na per nacht
trein naar Poz
nan te zijn ge
reisd en daar wat
hebben ge
winkeld, stapte 't
gezelschap tegen
de avond weer
in de gereser
veerde coupes
van de expres
Moskou-Amster
dam. waarin men
bij de Pools Oost-
Duitse grens nog
een bijzonder aardige ervaring had.
In de trein was het hoe on
gelooflijk dit ook klinkt nog druk
ker dan op de kienavond van de per
soneelsvereniging, reden waarom de
conducteur op zeker moment kwam
vragen of een heel oud moedertje bij
het gezelschap mocht komen zitten.
Nadat dit uiteraard direct was goed
gevonden. bleek later dat dit vrouw
tje op weg was naar Leeuwarden,
naar haar zoon, die als soldaat van de
Poolse Brigade in 1945 in Nederland
was gebleven. U wilt van mij wel
aannemen, dat het vrouwtje een voor
treffelijke reis heeft gehad.
De 1894 m hoge top van de
Giewont, waarop, zoals dat ge
bruikelijk is, een kruis is geplaatst.
Wel vermoeid, maar toch zeer,
zeer voldaan arriveerden de
De lonen zijn er betrekkelijk laag
en de prijzen, behalve voor de eer
ste levensbehoeften, aan de hoge
kant.
Kleding en vooral schoenen zijn
heel duur, terwijl importartikelen
voor zover aanwezig, vrijwel on
betaalbaar zijn: een blikje Nescafé
100 zloty (is f 15,een paar ny-
Voldaan 'ons idem. Het openbaar vervoer
is abnormaal goedkoop, een rit
per tram dwars door Krakau /2
zloty (is 7i/2 cent). Ook taxi's zijn
reizigers op zondagmorgen 13
augustus precies op de gestel
de tijd weer in Amsterdam.
Zij hebben inderdaad een va
kantie gehad zoals maar voor
weinigen is weggelegd. Ge
vraagd naar enige algemene
indrukken antwoordde de heer
Mijnders, dat het opvallend
was hoe gastvrij en hartelijk
zij steeds door de Polen wer
den ontvangen behalve dan
natuurlijk die ene keer in
Krakau en dat men graag
en vrijuit praatte met de be
zoekers uit het Westen. Vroeg
men uit welk land zij kwa
men en hoorde men, dat het
bezoekers uit Holland betrof,
dan was steevast de verras
sende reactie: „Ah... Holan-
dia... Wilhelmina!"
Levensstandaard
De levensstandaard in Polen is,
vergeleken met ons land, wel la
ger, maar klaarblijkelijk is de al
gemene situatie vooral de laatste
jaren niet onbelangrijk verbeterd.
er genoeg en niet duur, maar eigen
vervoer is practisch niet te be
talen.
Vakanties worden van overheids
wege voor iedereen mogelijk ge
maakt: 14 dagen verblijf in de
bergen of aan het Oostzeestrand
met het gehele gezin voor ca. 35
gulden per persoon en de helft der
reiskosten vergoed. Een grappig
moment was het toen men in eni
ge winkels /2 blikjes Ukelele met
Hollands opschrift „Ananas op
sap" aantrof, prijs overigens 7,50
en tubes Colgate-scheerzeep, Ne
derlands fabrikaat, die 9,ble
ken te kosten. Bepaald vreemd
deed het aan, dat op sterke drank
(wodka!) 'n soort belasting wordt
geheven, die ten goede komt aan
de drankbestrijding.
En, om dan te eindigen met een
wat serieuzer greep uit de vele
ervaringen, die de heer Mijnders
opdeed: de kerkdiensten Polen
is voor 95 K.K. worden bij
zonder druk bezocht en het is heel
gewoon wanneer zich tussen de
kerkgangers officieren en solda
ten in uniform bevinden.
Ja, ja, we zeiden het al: wie verre
reizen doet, die kan veel verhalen.
De heer Mijnders bij een bestijging in de wand van de Zawrat.