De heer J. Mijnders maakte voettocht door de Hoge Tatra Vakantiereis naar Polen AH-FLITSEN Wandelen." in de Tatra. ze waren er al helemaal ..in" toen ze de volgende middag in Poznan weer uitstapten. Na te hebben gegeten in het PTT K-gebouw ter plaatse (..Pri ma", voegde de heer Mijnders er aan toe. ..en gedurende ons gehele ver blijf in Polen hebben we over het eten niet dat te klagen gehad"), ging het 's avonds per nachttrein weer verder naar Krakau. waar men de volgende morgen arriveerde. Omdat de groep pas tegen de avond per bus kon doorreizen naar Zakopane, aan de voet van de Tatra, werd de dag be nut met het bezichtigen van Krakau. dat een uit de middeleeuwen daterend centrum met prachtige oude gebouwen bezit. HIJ DIE VERRE REIZEN DOET, kan ook veel verhalen... We herinneren ons allemaal het gedichtje van de Bereisde Roel, die op zijn tochten zo veel zag, o.a. twee bullebijters die aan het vechten waren voor een wijnhuis in een Poolse stad, waar hij juist te rusten zat. De heer J. Mijnders, chef van de correspondentie-afdeling hoofd kantoor, heeft veel met deze Koel gemeen. Ook hij is een bereisd man, die veel heeft gezien en hier over boeiend kan vertellen. Ook hij heeft zijn laatste vakantie in Polen doorgebracht, echter niet 0111 bullebijters te zien vechten, maar 0111 bergen te beklimmen. Boekhandel Het begon eigenlijk allemaal in een boekhandel. Tijdens het wachten bladerde de heer Mijnders in diverse boeken en z'n aandacht werd getrokken door een boek over het Tatra-gebergte in Polen. Nu zouden U en ik zo'n beschrijving en de foto's alleen maar wel of niet interessant vin den; de heer Mijnders „deed het echter iets". En dat is helemaal niet verwonderlijk als U weet, dat hij lid is van de Oostenrijkse Al pen Vereniging, afd. Nederland, en een geoefend alpinist. Als alpi nisten eenmaal lezen over moeilij ke bestijgingen denken die met een: „Nou ja moeilijk voor een ander misschien, maar wat mezelf aangaat, dat zou ik dan wel eens willen proberen". En hij besloot toen meteen maar om het dan ook te proberen. Inlichtingen De heer Mijnders begon hier en daar inlichtingen van algemene aard in te winnen. Echtergeen reisbureau wist ook maar iets van voorschriften enz. mede te delen. Toen de Poolse Ambassade in Den Haag aangeschre ven. Deze instantie antwoordde, zelf geen inlichtingen te kunnen geven en verwees naar het Poolse Staatsreis- bureaii „Orbis" in Warschau. Weken hoorde de heer Mijnders niets en toen kwamen er opeens 2 grote pakketten met helaas onbruik bare folders. Toch wist hij uit al dit materiaal het adres te putten van een Touristenvereniging in Polen, na melijk de PTTK. afd. Bergsport, die hem uiteindelijk na veel geschrijf aan een aantal gegevens kon helpen. Eigen weg Het zou te ver voeren alle corres pondentie, telefoongesprekken, be zoeken, de telegramwisseling met de PTTK in Warschau etc. op de voet te volgen. Er waren moeilijk heden over geld en visa. De PTTK suggereerde een bepaalde route, de heer Mijnders wilde zijn eigen tocht bepalen. Geen tolk bij de groep, wel een tolk, enz. enz. Om een voorbeeld te noemenvoor schrift is dat een visum voor Po len pas wordt verstrekt, wanneer men in Holland bij vooruitbetaling de verblijfskosten stort, 120 ame- rikaanse dollars per persoon voor 16 dagen, waarvoor men dan bij het bereiken van de Poolse grens de tegenwaarde in Pools geld zloty's krijgt uitbetaald. Maar hoe moet men nu, terwijl men door een woest berglandschap trekt en bestijgingen maakt, zo'n dikke 400 gulden uitgeven. En daarbij te be denken, dat de zloty's niet konden worden teruggewisseld en ook niet mee terug mochten worden uitge voerd. Enfin, hoewel de reis meermalen gewankeld heeft, alles is toch voor elkaar gekomen en in juni 1961 had de heer Mijnders voor zich en zijn 10 metgezellen alles in kan nen en kruiken en was het wach ten op de datum van vertrek, 27 juli 1961. Nerveus? Kerk en politie Twee dingen hebben daar gro te indruk op de heer Mijnders gemaakt, namelijk de Maria- kerk met het schitterende, meters hoge, handgesneden drieluik uit de 14e eeuw en een levensgrote, 20ste eeuwse politieagent, die hem arres teerde. Hem werden door al lerlei Poolse mannen in Poolse uniformen en in de Poolse taal volkomen onbegrijpelijke verwijten gemaakt. Toen de hulp van een tolk was inge roepen bleek, dat hij tegelijk met het gezelschap ook het hoofdbureau van politie had gefotografeerd Gelukkig bleek alles nogal los te lopen en kreeg hij later zelfs zijn in beslag genomen film, keurig ontwikkeld, terug mét de bewuste foto. „Als souvenir", zei men er bij. Van Krakau ging het dan die avond naar Zakopane, waar men zijn tenten opsloeg in het PTTK- bergliotel „Dom Turysty" (touris- tenhuis). De eerste week werd doorgebracht in de zg. Groene (vanwege de bossen, waarin nog beren in het wild voorkomen) of Lage Tatra en werden er prach tige wandelingen nou ja, wan delingen gemaakt. Alleen de namen van de berghut ten doen je al watertanden. Wat denkt U van: Polana Chocliolows- ka, Hala Ornak, Przyslop Mietusi of Hala Kondratowa. Of ging U liever mee op een bestijging van de Trzydniowianski Wierchy? Als je er je benen niet op zou breken, dan toch in ieder geval je tong. Op de rustdag halverwege maakte men een vaart op vlotten over de Pools-Tsjechische grensrivier de Dunajec, een onvergetelijke tocht. Het „echte" werk De tweede week ging het naar de Hoge Tatra en hier begon dan het echte werk. Hoge toppen werden Het was een toch wel een tikkeltje beklommen, waarbij ook de hoog- nerveus gezelschap, dat die avond in ste op Pools grondgebied, de Rysy, de Nord- West Expres stapte, doch 2499 m., vanuit de hut meer dan 1200 meter vrij wel steil om hoog. En ook hier weer van die mooie na men: Lysa Po lana, Sclironis- koMorskie Oko, Przelecz Szpi- glasowy, Hala Gasienicowa en Piec Stawów. Veel te vlug. ook door het prach tige weer. was eigenlijk de toe gemeten tijd om en moest men weer naar Kra kau terug om vandaar, via Poz nan, per trein de terugreis te aan vaarden. Omdat het gezelschap ruim een halve dag op de aan sluiting moest wachten, werd toen vanuit Kra kau een bezoek gebracht aan het voormalige con centratiekamp Auschwitz. Wat men hier zag is niet onder woor den te brengen. Nu nog komt de Het eenzaam gelegen PTTK-touristenhuis Hala Gasienicowa. heer Mijnders. als hij aan dit bezoek terugdenkt, diep onder de indruk n het onbe schrijflijke leed, dat mensen el kaar aan kunnen doen. Na per nacht trein naar Poz nan te zijn ge reisd en daar wat hebben ge winkeld, stapte 't gezelschap tegen de avond weer in de gereser veerde coupes van de expres Moskou-Amster dam. waarin men bij de Pools Oost- Duitse grens nog een bijzonder aardige ervaring had. In de trein was het hoe on gelooflijk dit ook klinkt nog druk ker dan op de kienavond van de per soneelsvereniging, reden waarom de conducteur op zeker moment kwam vragen of een heel oud moedertje bij het gezelschap mocht komen zitten. Nadat dit uiteraard direct was goed gevonden. bleek later dat dit vrouw tje op weg was naar Leeuwarden, naar haar zoon, die als soldaat van de Poolse Brigade in 1945 in Nederland was gebleven. U wilt van mij wel aannemen, dat het vrouwtje een voor treffelijke reis heeft gehad. De 1894 m hoge top van de Giewont, waarop, zoals dat ge bruikelijk is, een kruis is geplaatst. Wel vermoeid, maar toch zeer, zeer voldaan arriveerden de De lonen zijn er betrekkelijk laag en de prijzen, behalve voor de eer ste levensbehoeften, aan de hoge kant. Kleding en vooral schoenen zijn heel duur, terwijl importartikelen voor zover aanwezig, vrijwel on betaalbaar zijn: een blikje Nescafé 100 zloty (is f 15,een paar ny- Voldaan 'ons idem. Het openbaar vervoer is abnormaal goedkoop, een rit per tram dwars door Krakau /2 zloty (is 7i/2 cent). Ook taxi's zijn reizigers op zondagmorgen 13 augustus precies op de gestel de tijd weer in Amsterdam. Zij hebben inderdaad een va kantie gehad zoals maar voor weinigen is weggelegd. Ge vraagd naar enige algemene indrukken antwoordde de heer Mijnders, dat het opvallend was hoe gastvrij en hartelijk zij steeds door de Polen wer den ontvangen behalve dan natuurlijk die ene keer in Krakau en dat men graag en vrijuit praatte met de be zoekers uit het Westen. Vroeg men uit welk land zij kwa men en hoorde men, dat het bezoekers uit Holland betrof, dan was steevast de verras sende reactie: „Ah... Holan- dia... Wilhelmina!" Levensstandaard De levensstandaard in Polen is, vergeleken met ons land, wel la ger, maar klaarblijkelijk is de al gemene situatie vooral de laatste jaren niet onbelangrijk verbeterd. er genoeg en niet duur, maar eigen vervoer is practisch niet te be talen. Vakanties worden van overheids wege voor iedereen mogelijk ge maakt: 14 dagen verblijf in de bergen of aan het Oostzeestrand met het gehele gezin voor ca. 35 gulden per persoon en de helft der reiskosten vergoed. Een grappig moment was het toen men in eni ge winkels /2 blikjes Ukelele met Hollands opschrift „Ananas op sap" aantrof, prijs overigens 7,50 en tubes Colgate-scheerzeep, Ne derlands fabrikaat, die 9,ble ken te kosten. Bepaald vreemd deed het aan, dat op sterke drank (wodka!) 'n soort belasting wordt geheven, die ten goede komt aan de drankbestrijding. En, om dan te eindigen met een wat serieuzer greep uit de vele ervaringen, die de heer Mijnders opdeed: de kerkdiensten Polen is voor 95 K.K. worden bij zonder druk bezocht en het is heel gewoon wanneer zich tussen de kerkgangers officieren en solda ten in uniform bevinden. Ja, ja, we zeiden het al: wie verre reizen doet, die kan veel verhalen. De heer Mijnders bij een bestijging in de wand van de Zawrat.

Personeelsbladen | 1961 | | pagina 4