Van beplakte schutting tot reklame-TVI
Nieuwe ZB in Groningen
MBSÊ^MEÊSBS^B&BÊBMSm
Foto bovenZaandag gangers
(sfers) op 28 februari j.l
Foto onderBezoekers(sters)
die op 21 febr. j.l. Zaandam
bezochten.
De heer Aronson duiki in zijn rijke herinneringen
IA/IJ HEBBEN REEDS zoveel belangrijke mensen binnen ons
bedrijf in Flitsen in het zonnetje gezet, dat wij het wel leuk
vonden nu eens iemand te interviewen die enorm veel belang
rijke diensten voor Albert Heijn verricht. En natuurlijk dachten
wij toen meteen aan de grote man van onze publiciteit, de heer
M. Aronson, direkteur van het bekende Reklameadvies- en Ad
vertentiebureau PRAD N.V.
Hier volgen
nog een paar
sterke verhalen
die reeds eerder
in het blad
Ariadna wer-
den. afgedrukt.
JflEPP Loos alarm
Dat Nederlands
W^',1 Reclamebureau
JH|HE -'.-n was indertijd
55K^Bx^ aan het Rokin
gevestigd, vlak
bij het sinds
lang verdwenen
café Het Pont-
VJ|r v je. De procura-
Ksagjf .jSSy tiehouder heet-
k*:~ tt itfïïfr' jfV Hulsman; de
zaak was het
eigendom van
margarine-
W^ÏUÊlBQf^' ■mÊÈmmtm fakriek in Oss.
^9h|B^BhhB Hr waren ver-
tegenwoordi-
gers in dienst,
die voor een
^°°o sa_
tegen provisie
werkten. Op 'n
er 't volgende:
De telefoon ging en er werd naar
een bepaalde man gevraagd, die ik
mi maar niet met name zal noemen.
„U spreekt met Gatersleben, reklame-
chef". Mijn vriend Gatersleben is
tegenwoordig advertentiechef bij een
dagbladen bij dat telefoongesprek
was het géén Gatersleben, maar ie
mand anders, die in het Pontje vlak
daarnaast zat te bellen. Procuratie
houder Hulsman moest meeluisteren,
want er kwam goed nieuws langs de
lijn: „We hebben uw offerte nog
eens doorgenomen en met de direktie
besproken. Het is in orde. Maak het
kontract in orde en kom maandag
Dit bureau heeft 150 mensen
in dienst en werkt voor heel
grote klanten als Philips, Aku,
Gerzon, Hoogovens, General
Motors en Albert Heijn.
De heer Aronson zegt er zelf
van: ,,lk werk onzettend graag
voor A.H. Het bedrijf is besluit
vaardig, modern en open voor
progressieve ideeën. Vooral na
mijn reis naar Amerika heb ik
de taal van A.H. goed leren
begrijpen en U mag dan ook
gerust weten, dat A.H. een van
de twee bedrijven is die ik nog
persoonlijk bedien.
Akties
Akties als het Kienspel, de klan
ten-obligaties, de vacuum koffie,
de vier-smaken-gedachte voor
koffie, de Mac Queen tea etc., etc.,
daar heb ik werkelijk met veel
plezier aan meegewerkt.
Hoe ik in dit vak terecht gekomen
ben?Mijn loopbaan in de rekla-
me ben ik begonnen bij het Neder
lands Reclamebureau voorheen Julius
Dickhout. Ik was daar volontair. Het
was een buitenreklamebureau. Het
beplakte heel wat muren en schuttin
gen met allerlei affiches. Eén daar
van was de schutting van het Dam-
terrein, waar nu het nationale mo
nument staat.
Slordige schutting
Ik kwam die eerste dag op het
kantoor en het eerste wat ze te
gen me zeiden was: „Joh, die
schutting ziet er slordig uit, ga jij
nu eens kijken hóe slordig precies
en schrijf er een rapportje over".
Nou, in mijn onschuld heb ik dat
rapport gemaakt, de waarheid, en
niets dan de waarheid.
Maar toen ik de volgende
avond beneden kwam, wist ik
meteen dat ik wel zou uit
kijken voor ik wéér rapportjes
over schuttingen in realisti
sche trant opstelde. Want
daar stonden de plakkers me
op te wachten. Ik hoor het
die ene, grote plakker nog
zeggen, het klonk haast net
zo gemoedelijk als de op
dracht: „Jongen, als je nou
weer eens zo'n rapportje moet
schrijven, weet je wat je dan
ook doen moet? Meteen je
kist er bij bestellen begrijp
je dat goed?"
Zo begon de reklame-loopbaan
van de heer M. Aronson.
even langs".
Rondedans
De man, die deze taak „in handen'
had, voerde een rondedans uit; er
werd een voorschot op provisie ge
geven van enige honderden gul
dens, een mooi bedrag in die tijd.
Het was maar een korte wande
ling naar het Pontje: ieder de
helft, eerlijk is eerlijk. De volgen
de maandag kwam er een tele
foontje, weer zogenaamd van de
nieuwe klant, dat de zaak tóch
nog even uitgesteld moest worden.
„U hoort nog van ons
Arc's Advertentie- en Uitge
versbedrijf werd in de aller
eerste beginperiode nog niet
overstroomd met klanten. Wij
kregen daar bezoek van mijn
heer Fens, hij zéér groot, ik
heel klein. De heer Fens was
procuratiehouder van een si
garenfabriek. Het kwam toen
nog wel voor, dat voor een
kampagne een kompetitie
werd ingesteld.
Fens kwam me vertellen, dat
onze ontwerp-campagne het
had gewonnen:
„Gefeliciteerd, die van jullie
is vérreweg de beste van de
acht. Kom morgen even in
Eindhoven, dan bespreken we
de details verder met mijn
heer Rémy". Mijnheer Rémy
(dat was een vóórnaam)
bleek ook uiterst tevreden te
zijn. Hij bood me een enor
me sigaar aan, waarmee ik
me wat vreemd voelde
jóng was ik toen nog en hij
zei dat het prachtig was:
„Schitterend, mijn kompli-
menten een prachtige serie
advertenties steekt met
kop en schouders boven de
andere kampagnes uit".
Piet moet eruit
Nu hadden wij, de prijswinnaars,
alhoewel het nog pas augustus
was, ook een Sinterklaas-adver
tentie ontworpen met een kombi-
natie van een getekende Pieter
man en een gefotografeerd kistje
sigaren en die Piet zei: „Sinter
klaas heeft mij op het hart ge
drukt: dit jaar alleen deze sigaar".
Verder stond er een mooi gedicht
van acht regels van Van Hoogen-
dijk dat kon je gerust aan hem
overlaten.
,Die Sinterklaas-advertentie, daar
gaat het om", zei meneer Remy,
laten we daar mee beginnen. Maar
die Piet die moet er uit!"
Eruit?" vroeg ik, met de grote
sigaar in mijn trillende vingers.
„Maar dan blijft er niets over!"
„Ja wel! Piet gaat er uit, we zet
ten Sinterklaas in zijn plaats".
„Dan moet er ook een andere kop
regel komen, anders begrijpt nie
mand het".
„Dat moeten we juist hebben, dan
blijven ze er langer op staren. En
dat gedicht moet er natuurlijk uit,
dat begrijpt U zelf ook wel".
Erfenis
Nog iets uit de eerste jaren van
Arc's. Een jaar later kwam een
aanvraag van een kleine schoen
fabriek uit Noord-Brabant.
Palm, die inmiddels bij ons was
gekomen, ging er heen. Hij kwam
in een wachtkamer terecht, die
ook als opslagplaats werd ge
bruikt. Eerst dacht hij, dat hij met
één opdrachtgever te maken had,
maar suksessievelijk kwamen er
vijf broers bij. Met z'n zessen ver
telden ze hem toen, dat zij voor
een moeilijk geval stonden. Hun
tante was overleden en over de
erfenis was geen overeenstem
ming te bereiken.
„Jongens, hebben we toen gezegd",
zei cle woordvoerder, „weg met die
centen, we steken ze in de reklame,
dan zijn we ze tenminste kwijt en
krijgen we geen ruzie
En nu een verhaal, dat maar zij
delings met de reklame heeft te
maken. Kort vóór de oorlog kwam
onze minister-president voor de
radio om te zeggen, dat we maar
rustig moesten gaan slapen en
niet moesten hamsteren. Toch wa
ren er mensen, die al vast een
klein voorraadje aanlegden. Mijn
vrouw ook. Zelf voelde ik er niet
voor. „Komt tijd, komt raad", zei
ik wel eens.
Huiszoeking.
Tegenwoordig zijn de mensen im
muun voor schokkende gebeurte
nissen, maar in die tijd lag het re-
klamebedrijf stil als Hitier weer
eens flink deed. Ik moest toch
wat doen en kwam op het idee, bij
mijn vrouw huiszoeking te laten
verrichten.
De advertentiezetterij had óók niets
te doen. Binnen een uur had ik mooi
briefpapier, met als hoofd o.a. Com
missie tot Bestrijding van Voorraads-
vorming ingevolge K.B. d.d. enz."
't Werd een fraai legitimatiebewijs
voor een inspecteur Murk Janse
(dat klonk echt), met een pasfoto
er op en een mooi stempel. Geen
mens léést ooit stempels; dus
vooruit maar dwars over de
foto heen: „Betaalbaar bij Lipp-
mann, Rosenthal Co.".
Daarmee is een van onze teke
naars bij mij thuis huiszoeking
gaan doen, op een middag, toen
mijn vrouw aan 't tennissen was.
't Dienstmeisje zei, dat die zeep
het wekelijkse voorraadje was.
„O ja? Nou, een hélder gezin!"
's Avonds heb ik de opmerking
geplaatst, dat ik nooit voor ham
steren had gevoeld, dat ik thuis
niets te vertellen had en dat ik nu
in de gevangenis terecht zou ko
men.
Ik ging niet mee
Ons meisje Paula had 's mid
dags mijn vrouw onder het
tennissen opgebeld en van de
huiszoeking verteld. Dat ging
natuurlijk als 'n lopend vuur
tje rond; alle banen stroom
den leeg. In heel Amsterdam-
Zuid rammelden de erwten
van de ene schuilplaats naar
de andere. De volgende dag
liet ik Paula het legitimatie
bewijs zien en vroeg of dit het
misschien was geweest.
Mijn vrouw stond er bij. Ze ging
's middags wéér tennissen en ik moet
eerlijk zeggen,' d^t ik om veiligheids
redenen maar niét ben meegegaan.
Zakken vol centen
Reklamefilmpjes daar heb ik ook
herinneringen aan Ik herin
ner me een opname, die in beeld
trachtte te brengen hoe de win
kels werden bestormd als daar een
bepaald soort margarine werd
verkocht. De opname gebeurde in
de Kinkerstraat om 12 uur toen
de scholen uitgingen en om een
natuurgetrouwe bestorming tot
stand te brengen werden uit de
eerste etalage zaltkenvol centen
op straat gegooid.
Televisie
En nu we het toch over filmpjes
hebben, weet je dat wij het eerste
Reklamebureau in Nederland zijn,
met een closed circuit televisie
installatie, kompleet met camera,
monitors etc., zodat wij de kliën-
ten bijv. scènes kunnen voorspelen
en verpakkingen op het beeld
scherm kunnen tonen.
„Goed, moet je nog meer weten
of kan het wel zo
t Kan wel zo, meneer Aronson,
dank U wel".
