Bloemenmeisjes dragen
Hollandse charme over de grens
Van harte
beterschap!
Drie nieuwe slagerijen in Amsterdam
2
AH-FLI TSEN
Personeelsorgaan van Albert Heijn N.V. Zaandam
17e jaargang No. 4 Landelijke editie April-Mei 1960
Verantwoordelijk eindredacteur
F. Brandsma, Personeelschef Filialen
Redactie:
A. v. d. Blonk
J. Breeschoten
J. Lieffering
J. J. M. v. d. Meer
H. van Petten
K. Romp
Aan dit nummer werkten mee:
Mevr. Gerdy Atsma-Prins Interviews
W. Haeser Distributiecentrum
Druk: Ramshorst, Wormerveer.
Cliché's: Zaanl. Cliché Industrie, Zaandam.
Organisatieafdeling
Personeelszaken
In- en externe betrekkingen
Personeelszaken
Verkoop
Personeelszaken
Gaarne wïlen wij weer eens uw
aandacht vestigen op twee van on
ze personeelsleden die langdurig
ziek zijn.
De heer Fedde Riksten verblijft
momenteel in een sanatorium te
Appelscha. Geregeld ontvangen
wij een brief van hem waarin hij
vertelt dat zijn toestand wéér
verbeterd is. Maar toch zal het
nog verschillende maanden duren
voor hij naar huis terug kan ke
ren.
Henk Jansen (16 jaar) uit Nijme
gen is op nieuws jaarsdag met zijn
bromfiets geslipt en zo ongelukkig
ten val gekomen dat hij nu nog
steeds in het ziekenhuis verpleegd
wordt.
Het zou zo plezierig zijn voor deze
twee A.H.-ers als zij eens van alle
collega's in den lande een ansicht
kaart ontvingen. Eén kaart per fi
liaal met alle namen van de per
soneelsleden er op.
U en wij zijn geen dokters, maar
wij zijn er wel van overtuigd dat
een betoond medeleven een heel
stuk van de genezing uitmaakt.
Er mee eens
Zorg dan dat vandaag uw ansicht
kaart nog op de bus gaat!
Hier volgen de adressen:
De heet F. Riksten
Sanatorium Beatrix-Oord
Appelscha
en
De heet H. Jansen
St. Carnisnusziekenhuis
Kamer 33
St. Annastraat 289, Nijmegen
Bloemenmeisje zijn in haarlem, dat is een droom die
nu al voor het zesde achtereenvolgende jaar voor 20 jonge
dochters van de Bloembollenstreek in vervulling mag gaan. Ja
en hoe wordt je bloemenmeisje?
Dat is de vraag- die ik stelde aan
mej. M. Hooy, secretaresse van
Haarlems V.V.V.-directeur, de hr.
W. van Millige, leidster van de
Haarlemse bloemenfeeën.
„Het zijn haast altijd andere meis
jes. Ze melden zich bijna nooit zelf,
zodat we ze dus moeten zoeken.
Dat gebeurt dan meestal door
eens te informeren bij de recto
ren en directeuren van middelbare
scholen.
Geen mannequins
We stellen als eis, dat de meisjes
talen spreken en dat ze er beschaafd
uitzien. We vragen geen mannequins.
Ze hoeven er alleen maar aardig uit
te zien. Geen uitgesproken schoon
heden dus, maar zeker ook geen le
lijke meisjes. Ze moeten eenvoudig
zijn en gevoel van eigenwaarde heb
ben.
„Meestal is het grappige", aldus
mej. Hooy, „dat de meisjes zelf
verrast zijn wanneer ze tot bloe-
Dit jaar gaan de meisjes in mei
naar Glasgow in Schotland en in
juni weer naar Scarborough.
Liefdewerk
„Hebben de meisjes hieraan een
vaste baan?" vroeg ik.
„Het hangt er van af wat je daar
onder verstaat, zei mej. Hooy. Ze
worden er niet voor betaald, zoals de
Kaasmeisjes. De meeste meisjes wer
ken trouwens al of ze studeren. Zijn
er bijzondere dingen te doen, zoals
het bezoeken van recepties e.d., dan
vragen ze vrij of een snipperdag. De
vakanties nemen ze meestal op om
naar een Holland Week te kunnen
gaan.
Overigens zijn ze het hele seizoen,
dat loopt van het moment waarop
de eerste narcissen van de koude
grond komen tot het einde van de
bollentijd, tussen de middag in touw
voor het aanbieden van bloemen
op straat en in restaurants. Na de
bollentijd zijn er ook nog evene
menten waarop de bloemenmeisjes
graag geziene gasten zijn.
Het spreekt natuurlijk vanzelf,
dat de meisjes een bepaald kos
tuum dragen. Dit jaar zijn het
alleraardigste zomerjaponnetjes
van gebloemde katoen met een ro
ze vilten mantel, wit hoedje en
dito schoenen en handschoenen.
Voor zeer belangrijke bijeenkom
sten zijn er voorts cocktail japon-
netjes van zachtroze brokaat. De
Confectie-Industrie Noordwijk
droeg er dit jaar zorg voor. Wil
liam van der Poel ontwierp de
garderobe. „Nee, de meisjes hoe
ven de kostuums niet zelf te beta
len", zei mej. Hooy, en hou
den?, ach de japonnen moeten
nogal eens worden gedragen. Aan
het eind van het seizoen zijn ze
meestal niet zo mooi meer. De
meisjes zijn er dan ook wel wat op
uitgekeken".
menmeisje zijn uitgekozen. „Ik
dacht nooit dat dat iets voor mij
zou zijn", zeggen ze".
Mej. Hooy vertelde dat de heer
van Willige de eigenlijke initiatief
nemer is tot deze aardige Haar
lemse attractie. Enkele jaren ge
leden begon hij met alle bezoekers
van het V..VV.-bureau een bloem
te laten aanbieden. Dit bleek ech
ter zo op prijs te worden gesteld,
dat hij bedacht, dit op groter
schaal en nog charmanter toe te
passen.
Zijn echtgenote, mevr. J. van
Wilige-Philips en mej. Hooy
zetten zich achter het plan en
zo zwermden voor het eerst
in 1955, 20 bloemenmeisjes uit
over de Grote Markt in Haar
lem om alle voorbijgangers en
vooral de toeristen, bloemen
aan te bieden. Dat eerste jaar
ook brachten de meisjes een
bezoek aan Paleis Soestdijk,
waar zij de koningin op haar
verjaardag met een grootse
bloemenhulde verrasten.
Sprookje
De jaren daarna werd liet sprook
je voor de Haarlemse bloemen
meisjes nog groter.
Men besloot hen deel te laten uit
maken van de Holland Weken die
in de verschillende landen werden
gehouden.
Zo gingen de meisjes het tweede
jaar naar het Rijnland, het derde
jaar bezochten zij Londen, het 4e
jaar opnieuw Engeland én de
Brusselse Expo met Hamburg en
het 5e jaar bracht men bezoeken
aan Scarborough, Stuttgard en
Parijs.
Enig
Kyra Westerwoudt, een 19-ja-
rig bloemenmeisje uit
Bloemendaal, vond het enig
dat ze was uitgekozen..
„Ik had er eigenlijk nooit bij
gedacht me aan te melden,
maar een kennis van ons die
de heer van Willige goed kent
heeft me min of meer opge
stookt. Ik heb er geen spijt
van
Zo vertelde me dus één van
de Haarlemse bloemenmeisjes
wat haar ervaringen waren.
„Het is grappig werk. Je ziet de
meest fantastische mensen. Ik doe
het nu voor het eerste jaar. Ons
'eerste „optreden" was op 4 maart
in het Krelagehuis. Daar was toen
de Damesbeurs". Kyra kan zich
ook erg verheugen op de reis
naar Glasgow. „Ik ben nog nooit
in Schotland geweest. Ik moet
dan wel vrij vragen van school. Ik
volg nl. een cursus voor huishoud
kundige in Leiden". Terwijl ze
voor het minieme spiegeltje in de
vergaderkamer van de Vereniging
Oud Haarlem (waar de meisjes
zich mogen verkleden) haar neus
poederde vertelde Kyra, dat ze a.1
een uitnodiging van een Italiaan
had gehad om haar vakantie in
zijn land door te brengen. Een
ander meisje was door een Deen
mee uit dineren gevraagd en weer
anderen kregen uitnodigingen
voor avondjes uit of autotochtjes.
Waardig
„Daar gaan we natuurlijk niet op
in", zei Kyra waardig. Het is de
kunst uitnodigingen zo charmant
mogelijk af te slaan. Je mag de
mensen nl. ook niet krenken. Heel
veel buitenlandse toeristen willen
iets betalen als we ze een bloem
opspelden. Ze denken meestal dat
het om een collecte gaat. Vooral
de Amerikanen is het vaak moei
lijk aan het verstand te brengen
dat het heus niets kost.
Natuurlijk lopen er ook wel nurk
se mensen in Haarlem rond. Men
sen die vinden dat bloemen alleen
op het veld mooi zijn, zoals een
Engelsman die heel onvriendelijk
uitriep: „Go away", toen men
hem een bloemetje wilde geven.
Maar ja, ook met die mensen moet
je leren om te gaan.
Het lijkt me hard werken toe, zo'n
250 bloemen per dag uitdelen en
opspelden. De bloemenmeisjes vin
den het echter prettig werk en
hebben hun vrije tijd er graag
voor over.
In een stormachtige vaart gaat de ontwikkeling van het A.H.
bedrijf voort. Dag na dag koopt de huisvrouw in onze zaken en
steeds weer zullen wij trachten haar nóg meer service te bieden,
nóg meer aan haar wensen te voldoen.
In het jaar 1955 werd in Amster
dam aan de Burg. de Vlugtlaan
onze 2e Supermart geopend en de
6e Supermart Middenweg opende
enige jaren later haar deuren, doch
bij de feestelijke openingen was er
meteen een wolkje voor de zon
omdat er door diverse oorzaken in
die eerste jaren nog niet direkt
vlees verkocht kon worden.
En maar vragen
„En maar vragen wanneer of wij
vlees zouden gaan verkopen"ver
telde ons de heer C. Alberts, be
drijfsleider van de Supermart Mid
denweg. „Al die tijd heb ik de klan
ten maar gerust moeten stellen met
de mededeling: Eens komt de tijd.
En nu is het dan zover. De nieuwe
Supermart is radicaal veranderd.
Er moest een koelruimte gebouwd
worden, er kwamen nieuwe vitri
nes en het gehele interieur werd
radicaal veranderd.
Amsterdamse Supermarts (en
straks voor meerdere!) werd te
gelijkertijd de centrale slagerij
Vinkenstraat geopend. Van hier
uit wordt het vlees uitgebeend
verzonden naar de zaken waar het
wordt versneden en verpakt.
De leiding van deze centrale sla
gerij werd toevertrouwd aan de
heer Kluft die als chef slager van
onze Haarlemse Supermart reeds
enige jaren van zijn capaciteiten
blijk gaf.
„Eindelijk
verzuchtte de heer P. van de Berg,
bedrijfsleider van de Supermart
Burg. de Vlugtlaan, „eindelijk is
het dan zover
Ook deze Supermart onderging 'n
ware metamorphose en kwam na
maandenlang breken, hameren en
schilderen als een echte „Super
mart" kompleet met slagerij, vers
vlees afdeling en een splinter
nieuwe kantine uit de strijd te
voorschijn.
Centrale slagerij
,,'t Is zo fijn zelf te mogen kiezen"
Voor de bevoorrading van de 2
„Ook het gewicht bepaal je nu zelf".
