De cirkel is rond!
ScLiedam maakte van de nood
een deugd en won plus dank zij fout
„Man bijt hond"
Putten niet lm de put!
Nattigheid
Pluspluim niets
voor Z.B.?
Telegram
Drie dolle dagen in Venlo
2
AH-FLITSEN
Personeelsorgaan van Albert Heijn N.V. Zaandam
17e jaargang - No. 3 Landelijke editie Maart 1960
Verantwoordelijk eindredacteur:
P. Brandsma, Personeelschef Filialen
Redactie:
A. v. d. Blonk Personeelszaken
J. Breeschoten Personeelszaken
J. Lieffering In- en externe betrekkingen
J. J. M. v. d. MeerPersoneelszaken
H. van Petten Verkoop
K. Romp Personeelszaken
Aan dit nummer werkten mee:
Gerdy Atsma-Prins Amsterdam
Druk: Ramshorst, Wormerveer.
Cliché's: Zaanl. Cliché Industrie, Zaandam.
De kringloop in ons bedrijfsleven
HET IS MISSCHIEN OP HET EERSTE GEZICHT zo'n simpele
vraag, maar wat doen wij eigenlijk elke dag in onze winkel?
Het antwoord lijkt al even eenvoudig: Wij verzorgen de levering
van levensmiddelen aan het publiek. Het is zó vanzelfsprekend
dat wij eigenlijk aan de kern en aan het ontstaan van de zaak
voorbijgaan.
.,Zet het maar in de Flitsen!" Aldus luidde het kommentaar van
de bedrijfsleider van filiaal Schiedam, de heer W. A. DE VRIES.
,,lk heb een fout gemaakt bij de bestelling van Zaanse Molen.
Omdat dit biscuitje het plus-artikel zou zijn, heb ik in een
optimistische bui 40 dozen besteld. Toen de prijsverlaging door
kwam heb ik zonder er bij te denken 25 dozen laten komen. Toen
de Zaan arriveerde werden er dus 65 dozen Zaanse Molen voor
mij neergezet.
Onze eerste reaktie was dat
Zaandam onze bestelling ver
keerd uitgevoerd had. „Stelt U
zich maar voor, een stapel van
65 dozen Zaanse Molen!" En
de heer de Vries maakte een
gebaar met zijn handen dat de
omvang van deze stapel moest
aangeven.
Daarom juist waren wij naar
Schiedam gereisd.
De heer de Vries keek eerst ver
baasd, toen wij ons bekend maak
ten. Maar zijn verbazing maakte
Wij het levensmiddelenbedrijf
zijn begonnen met het leveren
van artikelen aan het publiek, om
dat hieraan behoefte bestond.
Nauwkeuriger gezegd, levensmid
delen zrjn een levensbehoefte, even
als huizen, textiel en brandstoffen
dit ook zijn. Het publiek heeft deze
ai'tikelen nodig, wij voorzien daar
mee in een behoefte. En wij laten
de mensen er voor betalen. Waar
om eigenlijk?
Om winst te maken, om in ons on
derhoud te voorzien en om met het
daardoor verkregen geld zodanig
te werken dat wij opnieuw aan de
vraag kunnen voldoen. Of om dich
ter bij huis te blijven, wij laten de
klant voor het artikel betalen ten
einde van het aldus verkregen be
drag nieuwe artikelen te kunnen
maken, die op hun beurt weer ver
kocht en betaald worden. Zo is een
steeds voortdurende wisselwerking
ontstaan.
Simpel gezegd
Dit is alles simpel gezegd en ge
daan. Maar stelt U zich nu eens
voor dat de voedselvoorziening of
de textielleveranties zouden uitval
len. Een vreemde situatie zou er
dan ontstaan, denkt U maar terug
aan de tweede wereldoorlog. De
gehele maatschappij werd ont
wricht, de mensen leden honger en
gingen slecht gekleed. Kortom,
omdat er niet in de behoeften van
de mens werd voorzien, werd het
leven bijzonder moeilijk.
Het publiek heeft ons dus nodig.
Omgekeerd hebben wij het publiek
weer nodig, want als er niet ge
kocht wordt hebben wij geen reden
van bestaan. Denkt U zich maar
in, wat zouden wij moeten begin
nen in een land waar de mensen
geheel leven van wat de natuur om
hen heen biedt, wat moet 'n brand
stof fenhandelaar doen in een land
waar het nooit koud is? Er moet
dus een behoefte zjjn, en wij heb
ben geleerd hoe daarin te voorzien
en zelfs door het op de markt bren
gen van tot nu toe onbekende arti
kelen, een behoefte te creëren.
Toch zijn er gebieden op deze we
reld waar honger geleden wordt
en waar men in de kou zit. Daar
beschikt men dus niet over de mid
delen of over de intelligentie om
deze behoeften te bevredigen.
Verdeling van
de arbeid
Stelt u zich eens voor, dat iedereen
in de levensmiddelen zou willen wer
ken, of in de huizenbouw, of in de
textiel. Er zou dan een wel zeer
eenzijdige voorziening in de behoef
ten ontstaan, aan de ene kant een
overvoorziening en aan de andere
kant een groot tekort.
Gelukkig is dit niet zo, elke mens
of elke groep van mensen is weer
verschillend en de één zal graan
verbouwen en de ander weer liever
timmerwerk verrichten. Op 'n der
gelijke wijze ontstaat een verde
ling van de behoeftenvoorzienin-
gen, en verdeling van de arbeid.
Komt men op een bepaald punt te
kort, dan zijn er in onze maat
schappij altijd wel schrandere gees
ten te vinden die het tot hun be
roep maken hierin te gaan voor
zien.
Hoe is dit
eigenlij k begonnen
Het is interessant om na te
gaan hoe deze ontwikkeling
begonnen is. We moeten daar
voor vele eeuwen teruggaan
en een kijkje nemen bij het be
gin van onze samenleving. In
die tijd voorzag iedereen, of in
ieder geval ieder gezin in zijn
eigen levensbenodigdheden.
Men bakte zijn eigen brood,
bouwde zelf zijn huis, en
maakte zijn eigen werktuigen.
Toen dit systeem een bepaalde tijd
fungeerde, was er een heldere
geest die op de slimme gedachte
kwam om aan zijn buurman te
vragen het brood voor hem te bak
ken, tegelijk met zijn eigen brood;
hij zou in ruil daarvoor zijn buur
man's graan verbouwen. Men werd
het eens en al spoedig bleek, dat
deze specialisatie, wat dit toch in
wezen is, zeer praetisch werkte.
Het spaarde n.l. zeer veel tijd, om
dat men met één zelfde arbeid
door kon gaan, en hierdoor werd
men min of meer deskundige op
zijn terrein.
Wat heeft geltl hiei*
mee te maken?
Zoals gezegd, men ruilde het een
voor het ander in die tijden. Toen
deze ontwikkeling grotere vormen
begon aan te nemen, ontstonden
er echter moeilijkheden met deze
ruiltransakties. Iemand die b.v.
schoeisel maakte, wilde graag van
zijn buurman hout hebben. Deze
buurman had echter beslist geen
behoefte aan nieuwe schoenen en
ging de ruil dus niet door. U be
grijpt wel, men zocht naar een
oplossing voor deze netelige kwes
ties. En die vond men in de vorm
van iets dat men in de plaats stel
de van het ruilmiddel en dat een
algemene, en voor iedereen dezelf
de waarde zou hebben. Zo ontstand
het geld.
Het heeft in wezen dus geen an
dere functie dan het vergemakke
lijken van de ruilhandel, maar het
bleek uiteindelijk zó doeltreffend
te zijn, dat de direkte ruilhandel
vrijwel verdween, terwijl hiervoor
in de plaats kwam de indirekte
ruilhandel, of de geldhandel. Deze
geldhandel heeft een zo grote
vlucht genomen dat wij vanzelf
sprekend alle waarden vandaag de
dag in geld uitdrukken. Ga maar
na, de reklamebiljetten die aan Uw
winkelruit hangen vermelden bij
een bepaald artikel alleen maar
een getal, in grote cijfers geschre
ven terwijl iedereen weet dat dit
getal het bedrag in geld vertegen
woordigt.
„Vullen" in Schiedam.
spoedig plaats voor een „kom bin
nen!" toen wij vertelden dat wij
eens kwamen informeren hoe hij
het klaargespeeld had zo enorm
veel Zaanse Molen te verkopen.
Een enthousiast verhaal volgde:
„Toen de eerste schrik voorbij was,
ging ik eens nuchter nadenken, en
toen ik in mijn paperassen ging
bladeren, voelde ik al spoedig nat
tigheid.
Ik had tweemaal besteld. Dat vind
je natuurlijk niet zo leuk, je kunt hef
moeilijk terugsturen. Mijn mensen en
ik hebben van die nood een deugd
gemaakt. Alles de winkel in, was
ons advies. Op vijf verschillende
plaatsen hebben wij toen enorme sta
pels Zaanse Molens neergezet, zodat
de klanten er als 't ware over strui
kelden. En het resultaat was gran
dioos!
Natuurlijk is niet alles in die ene
week de deur uitgegaan, maar
toch wel het grootste gedeelte.
In deze pluspluim periode was ik
ook eerste in mijn groep, maar ik
geloof dat ik door de enorme ver
koop in Zaanse Molen uiteindelijk
pluspluim-winnaar ben geworden.
,,Ik ben altijd enthousiast geweest
voor de pluspluim. Ik vind het
prettig om aan dergelijke verkoop
wedstrijden mee te doen. Vooral
voor het personeel betekent dit een
enorme stimulans in het werk.
Maar toen ik pas in de ZB kwam,
meende ik dat het niets was voor
zelfbediening.
Ik vond het plusartikel iets, dat je
uitsluitend, in een verkoopgesprek
aan de man kan brengen. Ik heb er
nog over gediskussieerd met het
hoofdkantoor. Men was het uiteraard
niet met mij eens.
Ik ben enige tijd weg geweest uit
dit filiaal.
In deze periode slaagde mijn op
volger, de heer A. W. van Vugt er
in wel de pluim in de wacht te
slepen
Toen ik dan ook in september jl.
in dit filiaal terug kwam, was ik
vast besloten dit niet op me te la
ten zitten. Het kan dus wèl in een
zelfbediening. Vanaf de eerste
week heb ik er bovenop gezeten.
Ik wilde beslist ook eens de eer
ste zijn. De cake-mix heb ik in
een forse opstelling voor het
raam geplaatst, zodat iedereen
het van buiten kon zien.
Binnengekomen konden de klan
ten het van dezelfde plaats zo weg
pakken.
,,Hoe heeft u
dit nu klaar
gespeeld met
uw team, mijn
heer de
Vries?"
„Ja, kijk eens,
je kimt als
bedrijfsleider
wel een plus
pluim willen
winnen, maar
daar ben je er I
niet mee.
Je mensen
moeten het
willen. Want
zij zijn degenen
die het waar
moeten maken.
Het woord „Zaandam" heeft nu
eenmaal een magische aantrek
kingskracht op het personeel in
de filialen. Iedereen wil het grote
kantoor waar alles vandaan komt
wel eens van nabij leren kennen.
Nu is de beurt dus aan ons! We
hebben er dan ook voor gewerkt!
Ja, en toen kwam dus op een
maandagmorgen het telegram. Ik
Kassière
Bep Kinnegen
las het hardop voor, maar ze ge
loofden het gewoon niet voordat
ze het stuk voor stuk zelf gelezen
hadden. De vreugde kende geen
grenzen
'^è-'Vrengdë kende geen^grenzen.
Ach, zo erg belangrijk is het nu
ook weer niet, maar het enthou
siasme, de verkoopstimulans en de
goede geest in je team worden er
dusdanig' door bevorderd, dat ik
gaarne het belang van een derge
lijke wedstrijd nog eens onder
streep.
En dan win je de plus omdat je je
hebt vergist met bestellen! Eerst
vond ik het een stommiteit van
me, maar later zag ik in dat je
vaak meer kunt verkopen dan je
denkt.
Zet dat maar in de Flitsen
De bedrijfsleiders, die de cursus in
Zandvoort hebben gevolgd, kunnen
zich misschien nog herinneren, dat
de gespreksleider op een gegeven
moment zei: „Wat is nieuws?"...
Wanneer u leest: „Hond bijt man",
is dat nieuws
Neen, mijne heren. „Man bijt hond",
dat is nieuws (een geweldige dreun
met de stok op de lessenaar
Kunt u het zich herinneren? In ieder
geval, de heer C. Swartsenburg,
Nieuwe Binnenweg, Rotterdam, her
innerde het zich wel en stuurde ons
een krantenknipsel met de kop „MAN
BIJT HOND".
Hierin lazen we, dat een zekere E.
Wilson, 29 jaar, in Londen ivas ver
oordeeld tot zes maanden gevange
nisstraf wegens het bijten van een
politiehond en het aanvallen van twee
politiemannen
Eersie ronde afgesloten I
Verkoop en spanning wisselen elkaar steeds af in de jaarlijkse
OPW-wedstrijd. Die spanning heeft ons team in Putten niet
in de steek gelaten. Groot was de blijheid en luid het gejuich
toen bedrijfsleider J. v. d. Bosch tezamen met zijn medewerkers
vernam dat het team van filiaal Putten als no. 1
Hel OPW-koffiekampioenschap
had gehaald
Toen wij de heer v. d. Bosch opbel
den vertelde hij: „Wij hebben het
met elkaar geleverd. Haast alle
klanten in de winkel hebben we
een pakje extra verkocht en in
alle café's, pensions en hotels heb
ben we getracht de koffie per kilo
te verkopen
2500 punten gaan als beloning
naar elk personeelslid en het fi
liaal krijgt een herinneringsvaan.
Wanneer ook de kampioenen van
de nu volgende kaasronde, thee
ronde en margarineronde bekend
zijn, zullen wij deze teams aan U
voorstellen. Wij komen dus nog
nader terug op deze grote actie.
„Schrijft U vooral, dat we het met
elkaar bereikt hebben", vroeg de
heer v. d. Bosch, hetgeen we
hierbij graag doorgeven.
Reserve-chef G. Frencken schreef
ons over het Venlo's A.H.-team.
„Naar aanleiding van de carnaval,
die hier in Venlo het hoogtepunt van
het jaar is, kwam onze bedrijfsleider
op het idee, om op zaterdag 27 fe
bruari allen als boer verkleed in
de winkel te werken.
Dit idee werd met algemeen geroep
aangenomen.
Deze dracht is typisch voor Venlo en
bestaat uit een blauwe kiel en een
rode zakdoek om de hals.
's-Zaterdags waren allen dus ver
kleed present. Nu hadden wij de win
kel aangepast aan het carnavalfeest
en het sloeg geweldig in. Het ging
als een lopend vuurtje door Venlo
en velen kwamen hiervoor extra kij
ken in onze winkel, wat een extra
omzet opleverde.
De klanten waren soms zo enthou
siast, dat ze al carnavalsliedjes zin
gende de winkel in kwamen hossen
en springen. Hierbij een foto van
het voltallige personeel in de be
wuste klederdracht."
