^erötfeeötbtermg broeger en nu Illllllllilliilllllll FlUsenlanS december 1959 Personeelsorgaan van Albert Heijn N.V., Zaandam Landelijke editie 16e Jaargang No. 12 - December 1959 Wij vroegen collega's overal in 'f land naar „Vroeger vierden wij 't Kerstfeest xzn in ór\o\\iji\Yije Hoe vierde U Kerst in Hongarije was de vraag die wij voorlegden aan Sandor Nagy, die op 6 januari 1936 in Boedapest werd geboren en nu op de verpakkingsafd. werkt. Sandor is één van de Hongaren, die moesten vluchten toen de Rus sische legers zijn volk kwamen „beschermen". Het korte verhaaltje, dat we van deze nog moeilijk Nedei'lands sprekende medewerker te horen kregen was wel tekenend voor de in zijn geboorteland heersende toe standen. De eerste Kerstdag werkt men in Hongarije niet, maar degenen, die naar de kerk gaan, geven daarmee blijk geen goede communist te zijn en zodoende is het kerstfeest een huiselijk feest geworden dat veel overeen- komst vertoont p met onze kerst- föZ'Mï 3»$% viering: -sif® een kerstboom, soms cadeau- 'V'"' tjes voor de vol- wassenen, een kerstpakketje :MSÊÊÈèb van de werkge- M^B^' J^^Bi ver (de kinderen zijn op 5 decem ber, St. Nicolaas reeds met ge schenken bedacht). De werkgever geeft echter alleen pakjes met ar tikelen, die men zelf heeft ge maakt, zodat ons bedrijf - ge dacht in Hongarije er heel wat minder drukte van zou ondervin den. De tweede kerstdag wordt er in Hongarije normaal gewerkt want op 4 en 5 april viert men in Rus land en de satelietstaten op groot se wijze de bevrijding en om het aantal vrije dagen te beperken, heeft men de tweede kerstdag maar ingeruild met 4 of 5 april. Over de woorden vrijheid, bevrij ding, enz., zou dus wel een hele boom op te zetten zijn, maar San dor breekt er zijn hoofd niet meer overhij (ver) koos en heeft er geen spijt van. tijd voor voorberei ding was er nooit. We wa. 's avonds ge- J/J opend. Ik l/j i i' ij herinner me ij (I Ij//Zv» zelfs nog een keer dat we om half twaalf 's-avonds klaar waren met de wijk. Daarna moes ten we nog een etalage maken. Om half twee dachten we dat we klaar waren, maar toen viel de gehele etalage weer in elkaar en konden we opnieuw beginnen. Om vier uur kwam ik thuis! Maar als het dan eenmaal zover was, werd er ook Kerstfeest gevierd, gezel lig met elkaar in de huiselijke/ kring." If „Ja," voegt mevr. Van der KamMi er aan toe, „toen werd het feesw nog echt thuis gevierd; vandaas/ maken de mensen er meer een wjff zierige dag buitenshuis van, men gaat in de stad eten en knoopnjer een gezellige avond aan vast.™ „En U, mevr. en meneer Vanliaer Kamp, hoe gaat U beiden enHlw dochtertje dit jaar het Kerstf^st vieren?" „Wij gaan heerlijk de Kerstdagen doorbrengen in een bungalow, mickw den in de bossen, ver van de staav en de verbouwingsboel. We zullen> blij zgn als onze „Is het eigenlijk niet verkeerd het innerlijke Kerstfeest van de uiter lijke dingen los te denken?", zo vraagt de heer H. Bakker (Sui kerbakkerij) zich af. Maar hij spint deze gedachte niet verder uit en vertelt wat hem 40 jaar ge leden is opgevallen. „Er heerste toentertijd in vele ge zinnen bittere - armoede. Vele Kerken voelen zich geroepen y*"'"'" Kerstmis de grote nood te verzachten, dc ^'^'JÊÈÈ&Sk- kerstbe- SBh' JUB deling. IHk'IJHI Deze toestand doet zich nu niet meer voor omdat gelukkig de echte armoede is verdwenen. In ons ouderlijk huis werd het Kerstfeest in kleine kring gevierd, waardoor het intieme van het feest goed tot zijn recht kwam. En dit hebben wij thuis in ons eigèn ge zin proberen te bewaren. Ik heb een getrouwde dochter en zoon. Dit jaar komen ze beiden naar ons toe, zodat ons. clubje weer compleet is. vJn Toen wij naar Amsterdam gingen om aan de heer H. W. J. van der Kamp, bedrijfsleider van het filiaal Joh. Verhulststraat, te vragen naar zijn mening over de Kerst feestviering, troffen we hem in een noodwinkel, ergens in een hoek ge drukt. Meer ruimte wordt een mens niet toebedeeld tijdens een ver bouwing'. „Ga asjeblieft mee naar de huis kamer," zei de heer Van der Kamp, nadat we een blik geslagen hadden op de enorme rommel die de ver^. bouwing met zich mee brengt.

Personeelsbladen | 1959 | | pagina 1