Wij kunnen nog veel van de
Surinamers leren
Filiaal Veghel hield
personeelsavond
AH-FLITSEN
Heel Paramaribo in afwachting van de Sint.
Dc lieer Pasman, met vakantie nit Paramaribo
Op dinsdag 1 september bezocht filiaal Hilversum, Dr. Cuyperplein,
o.l.v. de heer R. Hengst Zaandam. Het was daartoe uitgenodigd om
de zilveren pluspluim over de 7e periode in ontvangst te nemen. De
foto bewijst weldat de stemming die dag niets te wensen overliet.
dat men zich dan zwart kan ma
ken (wat overigens helemaal niet
nodig is) doch men heeft dan de
suggestie zelf blank te zijn.
tiietrofien
Het laatste vroegen wij de
heer Pasman wat hem het
meest getroffen had. Bijna
plechtig vertrouwde hij ons
zijn antwoord toe. „Dat is de
mens waar wij Hollanders zeer
veel van kunnen leren. De Su
rinamer die alles voor zijn me
de mens over heeft. De Surina
mer, die in doorsnee de zon
van het land in zijn humeur
en doen en laten heeft weer
spiegeld, viert graag feest. De
geringste gebeurtenis geeft
vaak aanleiding tot een enorm
feest, waarbij ook de bakra
(blanke) wordt uitgenodigd.
Donderdagavond 9 september
kwam het team van filiaal Veghel
bijeen onder leiding van de be-
i drijisleider, de heer L. J. Creamers.
Door enkele veranderingen en uit
breiding van de personeelsbezet
ting had nog geen der aanwezigen
eerder een dergelijke bijeenkomst
meegemaakt. De heer Creemers
begon dan ook met duidelijk te
maken wat het doel van deze
avond was en de verwachtingen
die hij daar van heeft.
Een personeelsavond is niet al
leen bedoeld om beter bekend te
raken met verkoopakties en der
gelijke, maar ook, en vooral om
een stevige band te verkrijgen on
der het personeel.
Na deze inleiding besprak de be
drijfsleider de steeds stijgende om
zet. Deze stijging moeten we niet
alleen zien te behouden, maar nog
zien te verhogen. Daarom moeten
we met onze nieuwe leden een
ploeg zien te vormen, die prima
iunktioneert doordat de mensen
elkaar weten te verstaan. Het
grootste gedeelte van de dag bren
gen wij bij AH door en het is dan
ook zeer belangrijk dat we met
plezier werken. Alleen dan kun
nen we ook goed werken.
Ondertussen was het tijd gewor
den voor een kopje koffie en na
even een onderling babbeltje ge-
I houden te hebben, ging de heer
Creemers weer verder met zijn uit
leg. Onze houding tegenover de
klant werd onder de loup geno
men. We moeten hen beleefd en
I vriendelijk begroeten en behande
len, want een klant die korrekt
behandeld wordt koopt graag. Een
klant, die persoonlijk begroet is
j bij het binnenkomen, zal niet gauw
weer vertrekken zonder geholpen
j te zijn.
Het tweede gedeelte van de avond
werd doorgebracht in wedstrijd-
vorm. Er werden tien vragen ge
steld uit „Allerhande", die schrif-
I telijk beantwoord moesten wor
den; ook werd er een prijzentest
I gehouden. Gerry werd de winna
res, zo schrijft ons verkoper
B. A. M. Trienekens, en zij kwam
daarmee in het bezit van een
I flink chocoladeblolt. Daarna kwam
er nog een glaasje wijn op tafel
en verliep de avond verder in een
gezellig samenzijn.
Het was dan ook geen wonder dat'
I het al laat was toen een ieder zijns
I weegs ging.
voor één met een wagentje door een
ezeltje getrokken voor de zaak neer
gezet. Gelukkig ging alles echter goed.
Aanpassen
„Och jongens", zo begon de heer
Pasman zijn verhaal toen wij hem
naar zijn ervaringen vroegen, „wat
moet men bij een dergelijke grote
stap veel leren". Een hoop Neder
landers emigreren tegenwoordig
naar een ander land en denken dan
hun eigen gewoonten en hoedanig
heden ingang te doen vinden nog
terug te zien in een ander land.
Suriname nu, is zo'n vreemd land
waar de Europeaan zich moet aan
passen aan de gewoonten van heel
veel mensenrassen.
Sinds dat er in 1667 een Zeeuwse
vloot landde zijn er namelijk nogal
wat mensen bijgekomen.
Al dan niet klandestien werden
naar schatting in deze plantage-
kolonie een 300.000 negerslaven in- 1
gevoerd. In 1863 werd de slavernij
echter afgeschaft.
Door gebrek aan arbeidskrachten
ontstond toen een immigratie van
Hindostaanse en Javaanse con-
traktarbeiders. Ook Syriërs en Li-
banezen vestigden zich evenals
bijna vanzelfsprekend de Chinezen
die bijna allen een eigen zaak heb-
ben. I
Op 2 juli 1954 stoomde de heer
Pasman met zijn gezin op de
„Cottica" het zeegat uit voor
hem en zijn gezin een nieuwe
toekomst tegemoet als bedrijfs
leider van een Z.B. in Parama
ribo.
Bijna 5 jaar later, op 6 juni j.l.,
zette hij voor het eerst weer
voet aan wal op Vaderlandse
bodem, ten einde zijn eerste
buitenlandse verlof van 6 maan
den in zijn geboorteland door
ie brengen.
Koelvitrines
per ezel
Op 7500 kilometer afstand en 4
maal zo groot als Nederland ligt
Suriname, breed en tropisch aan
de Noord-Oostkust van Zuid-Ame-
rika.
Hier zette de heer Pasman 5 jaar
geleden voet aan wal om met zijn
ervaring en kennis van Zelfbedie
ning in ons bedrijf opgedaan, de
leiding op zich te nemen van een
supermart te Paramaribo.
Alles was vreemd en ongewoon,
doch ook ongewoon mooi en het
enige dat de heer Pasman in die
eerste tijd aan Nederland herin
nerde waren de vertrouwde AH-
artikelen, omdat die ook in Para
maribo worden verkocht.
„Alle begin is moeilijk, doch dit be
gin was verduiveld moeilijk", ver
trouwde de heer Pasman ons enkele
dagen geleden toe.
„Ik heb b.v. doodsangsten uitgestaan
bij de ontvangst van onze koelvitri
nes in die dagen. De zware kisten
met Hussman vitrines werden één
Langzaam aan
Door het klimaat beïnvloed, ligt
het werktempo wat lager dan by
ons. Dat kan ook niet anders,
want de gemiddelde temperatuur is
30 tot 32 graden.
Het is er vrij vochtig en daardoor
minder benauwd dan in Nederland
meestal het geval is bij een derge
lijke temperatuur.
De winkel is dan ook evenals de
bioscopen en vele andere gebou
wen in Paramabribo air-condi
tioned.
Onze belangstelling ging vanzelf
sprekend uit naar de winkels in
Paramaribo. Deze doen bijna Euro
pees aan. Behalve de supermart,
waar dus ook vlees en groenten
verkocht worden zijn er 10 zelf
bedieningszaken en phn. 500 be
dieningszaken in Suriname.
Wegens snel bederf is een zeer
hoge omzetsnelheid een vereiste.
„Och jongens," vervolgende de hr.
Pasman zijn verhaal op zijn eigen
gezellige wijze. „Jullie moesten die
zaak eens kunnen zien".
„Geeft uw zaak een echte AH-
indruk?" vroegen wij.
„Ja," beaamde de heer Pasman,
terwijl hij onwennig op zijn stoel
heen en weer schoof. „Het groot
ste deel van de artikelen zijn AH-
artikelen, zoals koffie, thee, kaas,
bloem, maizena, vermicelli enz.
evenals de meest bekende merk
artikelen zoals Nes-Café, Moccona
e.d. Indien mogelijk gebruiken wij
ook het reclamemateriaal van
Zaandam, doch vaak moeten wij
de tekst veranderen, anders koopt
men een bepaald artikel niet.
De vacantie zit er weer op. Velen van U hebben dit jaar een
kleine of grotere reis gemaakt, doch niemand van ons maakte
in zijn vacantie een reis van 7500 kilometer! Dit deed de heer
Pasman, vroeger bedrijfsleider van onze eerste Zelfbedienings
zaak te Schiedam.
lieven op liet luileon
Ja, dat doet men daar in Pa
ramaribo. De huizen zijn veel
al ruim gebouwd. Bij binnen
komst komt men vaak direct
in een grote ruimte, de voor
zaal. Bijna ieder huis is voor
zien van een balcon. Daar lééft
men. Daar leeft ook de fa
milie Pasman, Pa, Moe en 3
kinderen van 14, 11 en 8 jaar.
„Zo loop je daar" demon
streert de heer Pasman, ter
wijl hij zijn colbert wat open
trekt, waarmede hij te kennen
geeft dat men gewend is om
in hemdsmouwen te lopen.
„Alleen deftige mensen heb
ben een colbert aan," verdui
delijkt hij. De wereld rondom
is opvallend mooi en kleurig.
Prachtige bloemen, veel groen
een rijkdom aan vx'uchten.
Vier grape fruits voor een
dubbeltje „Zulke jutters" om
mef de woorden
van de heer
Pasman te
spreken.
„En die moet je
leren eten, jon
gens," gaat de
heer Pasman
verder. „Een
Nederlander
kan geen si
naasappels
eten. Dat zal
ik jullie leren.
Eerst moet je
de appel schil
len zoals een
gewone appel,
dan midden
door snijden en
vervolgens uit
eten, zo uit het
handje
nou jongens,
dan eet je
eigenlijk pas 'n
sinaasappel".
SEwarte
JPïet
zwarter
da a
zwart
„Jaarlijks
houdt men in
feuriname ook jje /ieer Pasman
reclame-acties,
doch met geen
enkele actie heb ik meer succes
dan met St. Nicolaas.
St. Nicolaas kende men in Surina
me niet. Wij zijn er mee begonnen
en nu is het op 5 december een
jaarlijks terugkerend festijn, dat
men tot diep in het binnenland
viert.
Onze zaak heeft namelijk de im
port van Volkswagens in Surina
me en nu komt St. Nicolaas aan
per boot, wordt door de gouverneur
in actie tijdens het St. Nicolaasfeest
in Paramaribo.
ontvangen en rijdt met een enorme
stoet VW's vol met kinderen door
de stad.
In de week van 5 december loopt
hij dan door de zaak waar ieder
j kind een klein geschenkje krijgt.
Ook in Suriname zijn de kinderen
I bang voor de Biggie Sakka (grote
zak) die Zwarte Piet bij zich
draagt.
Liefhebbers voor Zwarte Piet te
spelen zijn er altijd te over, om-
Op de bovenste verdieping van dit flatgebouw woont de familie Pasman.
