Cassière Mien Bakkum-Zinnemers
maakte huwelijksreis naar Mallorca
BZ Driebergen werd ZB
Afscheid en welkom bedrijfs
leider supermart Haarlem
AH-FLITSEN
Een droom om nooit te vergeten
Parels en Moren
Dick en Mien op het terras van Casa Hafria, het hotel waar zij logeerden.
Op de achtergrond de Middellandse Zee.
In het vorige nummer van de A.H.-Flitsen hebt U kunnen lezen
hoe Mien Zinnemers, cassière van het filiaal Westzijde Zaandam,
op de Amsterdamse Huishoudbeurs werd uitgeroepen tot
„Bruid van het Jaar" toen zij op 18 maart in het huwelijk trad
met olieschipper Dirk Bakkum uit Wormer. Ik vertelde U in dat
nummer ook dat het jonge paar van het Centre Touristique
International, de C.T.I. te Haarlem, een huwelijksreis van acht
dagen had aangeboden gekregen naar Mallorca in de Middel
landse Zee. Daar de reis met een vliegtuig zou worden gemaakt,
waren Dirk en Mien wel een beetje zenuwachtig toen het mo
ment naderde dat zij in de „Anglia", vliegtuig van de Tradair,
dat kort tevoren nog aan Koningin Elisabeth II van Engeland
behoorde, zouden stappen.
Eenmaal binnen bleek het ech
ter allemaal erg mee te vallen.
Het vliegtuig was omgebouwd
tot een comfortabel lijntoestel
met aan boord een stewardess
die het jonge paar uitstekend
op hun gemak wist te stellen.
Eigenlijk hadden Dirk en Mien
niet veel tijd om zenuwachtig
te worden, Het vliegen was op
zichzelf zo'n belevenis, dat ze
ogen tekort kwamen om alles
in zich op te nemen. Boven
Holland, België en Frankrijk was
het wolkendek nog te dik om
veel van de grond te zien, maar
vliegen boven de wolken heeft
ook zijn bekoring. Tenslotte
zorgde de stewardess voor al
lerlei hapjes, kranten en tijd
schriften, zodat het toestel op
het vliegveld „Son Bonnet" bij
Palma landde voor Dirk en
Mien er erg in hadden.
Zonder jas
Wat het jonge paar onmiddellijk
opviel, was de zalige warmte van
Mallorca. „Eindelijk weer eens
zonder jas lopen," dat was iets
waarop we, ondanks de mooie
voorspellingen niet hadden durven
rekenen.
Gebraden gehakt
in jus
„Oh, ben ik dat?" vraagt Mien ver-
rast als ze zichzelf in de spiegel ziet.
Blonde Mientje werd kastanjebruin
en Dirk vond het erg mooi.
Overigens werkte niet alleen het
klimaat mee, deze huwelijksreis te
doen slagen. De reisleiding van de
C.T.I. bracht het jonge paar naar
een uitstekend hotel met een Ne-
derlandse directeur, zodat de taal
geen moeilijkheden kon opleveren.
Hoewel niet onmiddellijk aan zee,
was Casa Hafria, zo heette het
hotel, toch heel mooi gelegen. Een
wandeling van een kwartier bracht
je aan de zee die vanaf het terras
van Casa Hafria prachtig te zien
was.
Onvermoeibaar
Natuurlijk werden er heel wat excur
sies gemaakt. Tenslotte ging het er
om, het jonge paar in die ene week
zoveel mogelijk te laten zien. Ge
lukkig waren Dirk en Mien onver
moeibaar. zodat ze inderdaad ook
heel wat gezien hebben. Uitrusten
kunnen we thuis wel weer"zei Dirk
en hij had nog gelijk ook.
Ook bezocht het jonge paar de
parelindustrie te Manacor. Daar
te werken leek het bruidje echter
niets. De lucht was er dan ook
niet bepaald lekker. Het rook er
scherp naar nagellak, hier echter
een soort parelmoer lak om de
parels te doen glanzen.
Het liefst wandelden Dirk en Mien
in de straatjes van Palma. Hier
zag je hoe de invloed van de
Moren, die 400 jaar op het eiland
hadden gewoond, nog steeds niet
was uitgewist. Sommige mensen
waren van een uitgesproken Moors
type. Ook de ramen in de huizen
hadden dikwijls iets Oosters.
Champagne
Wat voor Mien wel heel prettig
was, was de ontdekking van de
Nederlandse kapper Michel in San
Augustin op ongeveer 6 km. van
Palma. Michel, die Mien aanbood
haar haar te doen, was na afloop
zo enthousiast, dat hij onmiddel
lijk champagne liet aanrukken om
het feest te vieren. Mientje was
dan ook wel heel mooi onder zijn
kunstenaarshanden vandaan ge
komen. Haar blonde haren hadden
een kastanjebruine spoeling gehad
en de permanent die zij er, voor ze
weg ging, had laten inzetten werd
nog eens extra opgemaakt.
„Wat ben je mooi!"
Dirk wist niet wat hij zag toen hij
z'n bruidje terugvond. Ik hoorde hem
echter fluisteren, dat hij z'n Mientje
heel mooi vond zo.
Hierop heb ik maar gauw een an
dere kant op gekeken, want tenslotte
hoef je als verslaggeefster ook weer
niet alles te noteren...
Korter en langer
Het zou te ver voeren hier de hele
reis te bespreken, de diners in de
verschillende luxueuse hotels, de
reisjes naar Santa Ponsa en Pal
ma Nova, een tochtje per boot in
de haven van Porto Christo, de
volksdansen op het land en in Casa
Oliver te PalmaHet is alles
te veel om op te noemen. Alle be
levenissen bij elkaar deden de week
korter en langer schijnen. Korter
omdat een week eigenlijk veel te
vlug om gaat, langer omdat de tijd
zo bijzonder goed werd besteed.
Wereldreizigers
Aan alles komt echter een einde
en toen Dirk en Mien tenslotte
weer in de wachtende „Anglia"
van de Tradair stapten, voelden ze
zich twee ervaren wereldreizigers.
Van zenuwen was geen spoor meer
te bekennen. Rustig lieten zij zich
naar huis vliegen, denkend aan
alles wat zij op deze huwelijksreis
van een week hadden beleefd. De
herinnering aan Mallorca zal ech
ter niet gauw vervagen. Het was
kort, maar hevig, zoals een bekend
gezegde luidt, maar daarom niet
minder mooi.
„Jammer dat Mallorca zo ver weg
ligt", verzuchtte Mien toen ze in
Holland weer uit het vliegtuig stapte.
Ik voelde met haar mee, maar ja, dat
is nu eenmaal de bekoring van zo'n
buitenlandse reis. Hoe verder hoe
mooier.
Met een stevige handdruk overhandigde de heer A. G. Pieterse de scheidende
bedrijfsleider een fraaie litho.
Woensdagavond 29 april jl.. stonden in de cantine van de super-
mart te Haarlem grote schalen met belegde broodjes op de tafels
en er hing een heerlijke geur van vers gezette koffie. Het per
soneel ging die avond om 6 uur niet naar huis, maar schaarde
zich rond de feestelijk gedekte tafels.
De dames hadden hun fleurigste ja
ponnetjes aangetrokken, wat ver
schillende heren de opmerking ont
lokte, dat ze er zo snoezig uitzagen
en dat men ze zo meer moest zien.
Toen de jolige kop van chauffeur
Kees Maerten in de deuropening ver
scheen hij was wat laat door de
vele bestellingen aan de vooravond
van Koninginnedag was het
„nachtvolk" binnen en kon het offi
ciële gedeelte van de avond begin-
De bedrijfsleider, de heer G. J. van
Alphen, die rayonleider wordt,
ging afscheid nemen van het per
soneel, waarmee hij „zo buitenge
woon prettig heeft samengewerkt"
zoals hij in zijn afscheidswoord zei.
Hij betuigde hiervoor zijn harte
lijke dank en wees op de belang
rijkheid van ieders taak, waarbij
hij de gang van de artikelen schet
ste vanaf het moment, waarop ze
door het magazijnpersoneel wor
den ontvangen tot het moment,
waarop ze door de klanten aan de
kassa's worden afgerekend.
De heer Van Alphen vergat hierbij
niet telkens de namen van alle be
treffende personeelsleden te noe
men. Toen hij ook de naam noemde
van mevrouw Herckenrath, die in
de cantine zo trouw voor de koffie
en thee zorgt, ging" er een spon
taan applausje op. Met de wens,
dat de supermarkt aan de Grote
Houtstraat altijd aan de top zou
mogen blijven staan, besloot hij
zijn afscheidswoord.
Namens het personeel werd
het woord gevoerd door de
heer A. G. Pieterse, de maga
zijnchef, die de scheidende be
drijfsleider hartelijk geluk
wenste met zijn promotie en
hem huldigde als een buiten
gewoon humane chef, die altijd
en overal zijn gehele energie
inzette voor de supermarkt.
Als huldeblijk en herinnering
bood hij namens alle perso
neelsleden de heer Van Alphen
Het was geen droevig afscheid, zoals
dit plaatje toont. De heer G. J. van
Alphen ontpopte zich deze laatste
dag als een voortreffelijk danseur.
een prachtige litho aan, die
een gedeelte van Haarlem in
beeld brengt.
Daarna was het woord aan de nieu
we bedrijfsleider de heer J. J. Jou-
stra, die in een hartelijk speechje
even schetste, hoe hij a.h.w. in
Rotterdam iets achtergelaten had.
Hij voegde er evenwel aan toe, dat
hij vol vertrouwen was ook met
het personeel van Haarlem, een
stad die hem niet vreemd is, tot
een prettige en vruchtbare samen
werking te komen.
De chef van de groentenafdeling,
de heer W. Jansen, begroette na
mens het personeel de heer Joustra
en bood hem bloemen aan voor zijn
echtgenote, die door de verhuis-
drukte niet aanwezig kon zijn.
En hierna was dan het moment
aangebroken, waarop de gramo-
foonplaten gingen draaien. De be
nen gingen van de vloer en er werd
ook nog een polonaise gemaakt
door het hele gebouw. En zo kwam,
nadat men nog lange tijd gezellig
samen was geweest, het einde van
een bijzonder prettige avond.
4 ballen gebraden gehakt in ruim
voldoende jus, netto 200 gram,
prijs 89 cent, kant en klaar.
Een goed artikel dus voor een be
slist goedkope prijs, ideale om
standigheden voor een grote ver
koop.
Na ontvangst deze blikken bij
voorkeur pousseren bij kant en
klaar-gerechten als Plats du jour
etc. (Ideaal om met vakantie mee
te nemen)
Molens op Mallorco
Dat er molens waren op Mal
lorca, was voor het jonge paar
een hele verrassing. Komend
uit de molenrijke Zaanstreek,
voelden ze zich daardoor best
thuis op dit romantische ei
land.
Met bussen werden allerlei
tochten gemaakt. Zo brachten
we een bezoek aan de grotten
van Drach en Hams, grotten
onder de Middellandse Zee,
waar het warm was door de
vulkanische stromingen en
waar op een onderzees meer,
bootjes voeren waaruit muziek
van Offenbach opklonk.
Op 9 april j.l. werden de heer E. v. d. Laan de sleuters van de
nieuwe ZB te Driebergen overhandigd.
9-4-'59: Paultje, z. v. d. Hr. en
Mevr. Trarnpe, fil. Am
sterdam, Adm. de Ruy-
terweg 85.
9-4-'59: Noach, z. v. d. Hr. en
Mevr. Maas-Herwijnen,
depót Kerkdriel.
15-4-'59: Cornelia, d. v. d. Hr. en
Mevr. Bakhuizen-Sie-
werd, fil. Soestdijk.
15-4-'59: Geert, z. v. d. Hr. en
Mevr. de Vries-Bijtsma,
fil. Groningen, Korreweg.
16-4-'59: Rudy, z. v. d. Hr. en
Mevr. Kluft-van der Loo,
fil. Haarlem, Gr. Hout
straat.
