liodie in
ealiarei
Eigen krachten boden aantrekkelijk programma
in een uitverkocht O.G.
Zusj
jes Beekveld wachten op S.B.
nieuw kermisseizoen af
Afscheid H. Middelbeek
J. Mijnders jubileert
Tweeling
AH-FLITSEN
In het nieuwe cabaret-programma
„jRim Ram", waarvan op 6 ja
nuari de première is gegaan in
het Nieuwe de la Mar-theater te
Amsterdam, geeft Wim Sonneveld
na de pauze een one-man-show.
Hij is hier de huisvader, 's avonds
alleen thuis, en derhalve belast
met allerhande huishoudelijke be
zigheden. Zoals: koffie-zetten. En
weet u welke koffie hij daarvoor
gebruiktAH's koffie, hij komt er
eerlijk voor uit. En als een dame
uit het publiek later bij hem op
het toneel zijn zelf gezette koffie
proeft, vertelt hij er nog iets bij
over de vier smaken in de koffie
bij AH. In de voorstelling, die wij
bijwoonden, wist de dame in
kwestie er uit eigen beweging nog
bij te vertellen, dat 't „Boffie-
koffie" was
In een uitverkocht Ontspanningsgebouw traden zaterdag 17 januari de amateur-artisten van A.H.
voor het voetlicht. Om precies 8 uur gaf de heer Koopman het startsein en in zijn inleiding
memoreerde hij dat men niet moest verwachten een keurcollectie van artisten te zullen zien. De
ruim 30 medewerkenden hadden echter, zo zei de heer Koopman, al het mogelijke gedaan om
toch maar een goed figuur te slaan.
In een bonte aaneenschakeling vloeide hierna een reeks van allerhande uit de overvolle „hoorn
des overvloeds" en met zang, voordracht en muziek bracht ieder zijn nummer met volle over
gave en soms gave vertolking.
Het applaus, dat steeds uit de zaal opklonk, was wel het bewijs dat het
gcbodene zeer werd gewaardeerd. Het zou te ver voeren om alle nummers
aan een uitgebreide beschouwing te onderwerpen, maar een kort overzicht
wilden we u niet onthouden.
Allereerst was er de Sunny Havan
na Band, die voor de openings
muziek zorgde en waarbij Toon v.
d. Berg de zang op uitmuntende
wijze voor zijn rekening nam. Deze
band in deze bezetting mag wel
een aanwinst betekenen waarvan
de personeelsvereniging nog veel
plezier kan beleven. In de loop van
het programma kregen we deze
band nog 3 maal te horen, doch
het was, in een zo druk bezet pro
gramma wel wat te veel van het
goede.
Het nummer waarbij door 4 dan
seresjes de rokjes van de boerin
netjes aan het draaien werden ge
bracht was bijzonder aardig ge
vonden al had men misschien beter
met dit nummer het eerste gedeel
te vóór de pauze kunnen afsluiten.
Mej. Dorrestein bracht met haar
heldere stem 2 mooie liederen en
speciaal het laatste, „Leg' dein
Glück in meine Hande" werd door
haar met prima voordracht en goe
de zang uitgevoerd.
De heer Theunisz die met zijn na-
politaanse zang ook 2 mooie liede
ren ten gehore bracht, bracht de
volle zaal enige ogenblikken in
verrukking. Zijn tweede optreden
Al 4 jaar achter elkaar komen Annie en Mientje Beekveld, 20 en
18 jaar oud, een paar maanden bij Albert Heijn werken om
daarna weer te vertrekken. Want dan breekt het kermisseizoen
aan en het hele gezin Beekveld, vader, moeder en 5 dochters
begint met de woonwagen een lange, drukke tournee door Ne
derland. Van omstreeks Pasen tot november staan ze iedere dag
op de kermis met een attractie.
Het ene jaar is het 'n knikker- I
trekspel, het andere jaar met bom
menwerpers of duikboten. De lief
de voor het bonte leven is de beide
zusjes bij de geboorte ingegeven. I
Hun vader werd groot tussen de I
Achtbanen, Zweefmolens, Cake-
walls en zo was het ook gesteld
met hun grootvader.
Begrip
De naam Beekveld is een begrip in de
kermiswereld en de dragers zijn voor- j
al befaamd om hun poffertjes. Hun
eigen vader zoekt het in de kans
spelen. En Annie en Mientje helpen
bij het opzetten en afbreken van de
ronde tent en klimmen rap op de
stellingen om de zeilen vast te ma
ken. Dat zijn dochters graag een
oudere broer zouden hebben is een
andere zaak.
Het 5-tal kan goed met elkaar
overweg, maar toch zijn Annie en
Mientje speciaal op elkaar gesteld.
Zij zijn altijd bij elkaar. Op de fa
briek en in de kermistent als ze
de kwartjes van de mensen in ont
vangst nemen en de prijzen uit
delen.
Afwisselend
Dit jaar zijn ze van plaats tot
plaats getrokken, hoofdzakelijk be
neden de Moerdijk. Ze startten in
Enschede, en via Brabant en Lim
burg kwamen ze tot slot in Go-
rinchem terecht. Het leven is af
wisselend en heeft fleur. Ze lachen
nog als ze denken aan de kermis
in Volendam. De mensen sparen
daar het hele jaar voor de kermis
van drie dagen en in die halve
week keren ze al hun zakken om.
De mannen kun je zien lopen met
een fles jenever in hun wijde broe
ken. In grote uitbundigheid leggen
ze een meloen op het hoofd van
Jut en dan maar slaan. Het hele
dorp staat op z'n kop. Het gebeurt
wel dat ze aan het knikkerspel
meedoen, maar, zegt Mientje, niet
betalen. Het enige wat je kunt
doen is, ze te laten gaan, want an-
De koffie is welverdiend, want het is
hard werken.
ders haal je je heel Volendam op
de hals. Even later zie je ze te
rugkomen. Eerlijk zijn ze.
Nu is het winter en het kermis-
leven ligt stil. Ze sporen dagelijks
op en neer van Amsterdam naar
Zaandam. Ze werken bij chef W.
Delforno op de S.B. Ze hebben het
daar besb naar hun zin, maar
vraag je aan hen waar ze nu het
liefste zijn op de kermis of op de
fabriek, dan is het antwoord
prompt: het woelige leven en druk
ke rumoer van de kermis.
Onrustig
En zo wekt het geen verwondering
dat zo omstreeks Pasen, Annie en
Mientje onrustig worden. Het
seizoen staat voor de deur, waarin
het hele gezin weer van kermis
naar kermis trekt. Zolang het nog
duurt, zegt Annie, want het gaat
steeds slechter. En vergeet niet
dat in 7 maanden geld moet wor
den verdiend voor een heel jaar!
De verwachtingen voor de toe
komst zijn dus niet erg rooskleu
rig, maar het is de zusjes nauwe
lijks aan te zien.
Tijdens een van de vele repetities
die aan de uitvoering vooraf gingen,
kiekten we de „Sunny Havanna
Band".
in de „Balance Act" was nog niet
van enkele foutjes ontdaan, maar
als geheel leuk om te zien.
De heer en mevrouw Geerling
brachten ons een 4-tal liedjes bij
de guitaar, waarvan het laatste,
„Onder moeders parapluie" het
naar onze smaak, het beste deed.
De heer Geerling, die ook nog en
kele imitaties bracht, was ook in
dit nummer aanvaardbaar.
Mevrouw Westers-Hofer liet ons
enkele ogenblikken genieten van
prachtige Oostenrijkse liederen, het
mooie Tiroolse costume droeg veel
bij tot haar uitbundig succes. Jam
mer dat de pianist hier een klein
foutje maakte, doch dit kon aan
het geheel geen afbreuk doen.
Ook Rein Haak bracht bij z'n gui
taar de handen op elkaar; de ma
nier waarop hij z'n Rock and Roll-
nummertjes bracht waren gewoon
af, en toen hij met Mary Ann de
medewerking van de zaal vroeg, en
volop kreeg, kende het enthousias
me geen grenzen.
Alleraardigst waren de meisjes,
die onder de naam „The Four
Angels" met begeleiding van een
guitaar, voor ons bekende ame-
rikaanse songs ten gehore brach
ten, het kleine storinkje vergeven
we ze gaarne.
De voordrachten van de heer Vene-
ma werden vlot en zonder haperen
gebracht, de lach en het applaus
die opklonken aan het slot van elk
nummer, bevestigde zijn succes.
De heren P. Vlootman en T. Kuyt
brachten ons een 3-tal sketchen
waarom naar hartelust is gela
chen, we hadden dit tweetal nog
graag meer zien spelen.
Onder de naam Imitos brachten 2
heren met veel bravour een 3-tal
leuke liedjes waarvan één zelfs 3
imitaties bevatte, n.l. trompet,
trombone en Hawaian-guitaar. De
Imito's oogstten ook een groot
succes.
Lest best waren er nog een groep
Balletdanseressen die onder de
bezielende leiding van Mej. Hel
sloot een 2-tal leuke dansen had
den ingestudeerd. De vrolijke, op
gewekte meisjes in leuke costumes
dansten alsof het hun dagelijks
werk betrof en de dans, geïnspi
reerd op „De Postkoets", was wel
zó aardig van opkomst en uitvoe
ring, dat dit tot het hoogtepunt
van de avond groeide.
Het deed na afloop een ieder goed,
dat één der dames een ruiker
bloemen aanbood aan mej. Helsloot
terwijl na haar optreden mevr.
Westers-Hofer eveneens een bloe
metje aangeboden kreeg. Toen
dan ook na de finale de heer
Koopman het podium betrad om
alle medewerkers, vóór-, zowel als
achter de schermen te danken voor
hun opofferingen en voorbereidin
gen, die 13 weken aan één stuk
duurden, daalde een geweldig ap
plaus vanuit de zaal op de artisten
neer, waarmede bewezen werd dat
de avond naar aller genoegen was
verlopen.
Op 5 januari werd het gezin P.
Schipper verrijkt met een welge
schapen tweeling.
Twee jongens. Leendert en Petrus
Wilhelmus.
De vader die in de wijnkelder
werkt kreeg voor zijn vrouw een
mand met eetbare verrassingen
aangeboden.
De hele afdeling had hierin bijge
dragen. Men had echter begrepen,
dat een zo heuglijk feit niet slechts
mocht worden gevierd met stoffe
lijke gaven.
Daarvoor ging de mand geschen
ken vergezeld van een oorkonde.
De afbeelding laat aan duidelijk
heid niet te wensen over.
Gaarne wil ik enige woorden schrijven over onze grote pionier de heer
Middelbeek, 't Komen in een bedrijf is altijd een gebeurtenis in ons
leven, 't afscheid door het bereiken van de leeftijd heeft altijd iets
weemoedigs. Maar bij een terugblik moeten wij, die hem goed kennen
zeggen: een arbeidszaam leven van groot formaat is nu ten einde.
De heer Middelbeek kan van een welverdiende rust gaan genieten na
51 jaar zijn beste krachten te hebben gegeven.
Moge hij nog vele jaren met zijn vrouw van zijn pensioen genieten.
Wij wensen hem dat van harte toe.
EEN KOLLEGA.
Op 1 januari 1959 herdacht de heer J. Mijnders het
feit, dat hij 12^ jaar bij Albert Heijn werkzaam was. Hij
begon zijn loopbaan bij onze N.V. als chef van de cor
respondentie-afdeling, die destijds een bezetting van 5
dames en 1 jongste bediende had.
In de loop van
de jaren is dit
aantal uitge
breid tot resp.
7 dames en 4
heren.
De heer Mijn
ders weet met
zijn staf veel te
bereiken, getui
ge de grote sta
pels post, die
elke dag wor
den afgeleverd.
Ooorspronkelijk
was hij opgeleid voor het onder
wijs, doch kort na de oorlog is hij
ons bedrijf komen versterken.
Zijn hobby's fotograferen en ber
gen beklimmen liefst gecombi
neerd worden nog elk jaar ver
wezenlijkt en met succes; de heer
Mijnders en zijn vrouw kennen
Oostenrijk en Zwitserland terdege
en hij heeft de mooiste plekjes op
le gevoelige plaat vastgelegd.
Toch wordt ook de vacantie in
eigen land niet verwaarloosd en
dan komt hun 6-jarige zoon Gert-
jan volop aan de beurt om te ge
nieten.
Links: de „The Four Angels" die amerikaanss songs ten beste gaven.
Rechts: de „Imitos" in een van hun leuke nummers.
