Groningers staken koppen
bij elkaar en wonnen
Schiedam beloond met
dagje èn avondje uit
Wmm
Barneveld won tweede koffieverkoopwedstrijd
Arnhem Sperwerstraat gordt zich aan
Kerstbespreking
in Ermelo
Vergeetachtig
AH-FLITSEN
3
mms¥Attn
Ufa vier weken hard en enthousiast werken
De Barneveldse ploeg: v.l.n.r. mej. Trudy de Ronde, verk. Dick Lovink,
chauff. Kees Donkersteeg, mej. Ria Voskuilen, verk. Evert v. d. Voorst,
mej. Riet Hoofland, chef C. van Hall en mevr. L. van Hall-de Hoog.
Na vier weken hard en enthousiast werken voor een zo groot
mogelijke koffie-verkoop en nog enkele weken van lijdzaam
afwachten, mocht filiaal Barneveld zich overwinnaar weten in
de tweede grote wedstrijd van dit jaar. Een prijs van zevenhon
derd gulden was de beloning voor die inspanning en wat niet
minder belangrijk is: een blijvend hogere koffie-omzet.
Men had daar in Barneveld wel
op een prijs gerekend, verna
men wij van chef C. van Hall,
maar de hoofdprijs hadden zij
niet verwacht, De vreugde om
de grote prijs was groot. Maar
bijzonder prettig was het toch
te horen, dat het strijdplan er
geheel op was gericht om een
blijvend hogere omzet te be
reiken.
Dit bracht ons direct op de ge
volgde methode. In de winkel het
oude, beproefde middel: overal
koffie en met iedere klant een
praatje. Maar er was meer. Het
doel van de actie eiste vooral ook
aandacht voor de niet-klanten en
die moesten thuis worden bezocht.
Daarom werd er een huis-aan-huis-
actie opgezet, niet alleen in Barne-
veld, maar zoveel mogelijk ook in
die plaatsen, waar een vaste wijk
is. Voor deze huisbezoeken zorgden
natuurlijk allereerst de verkopers
Dick Lovinck en Evert v. d. Voorst
die het wijk-horen tot taak heb
ben.
Tot hen is het echter niet beperkt
gebleven. De meisjes Trudy de
Ronde, Ria Voskuilen en Riet Hof
land drongen er op stille uren bij
de chef op aan, dat ook zij de straat
op mochten. Dan gingen zij enkele
uren als koffie-consulentes op stap
en met succes.
„Werd dit nu geen leuren om maar
zoveel mogelijk kwijt te raken?" vroe
gen wij ons hardop af.
„Beslist niet", was het antwoord van
de chef. „Ik had hen zwaar op het
hart gedrukt dit beslist te voorkomen.
We gingen er van uit, dat we bij al
deze mensen weer terug moesten
kunnen komen of dat zij weer bij
ons zouden komen. Hieruit volgt dan
ook, dat het gesprek louter de vorm
van een advies mocht hebben. Ik kan
u verzekeren, dat dit spel goed ge
speeld is."
Het volgende verhaal toont wel
aan dat dit juist is. Ongeveer twee
weken na afloop van de wedstrijd
werd er op zaterdagavond bij de
chef gebeld, ken heer stond aan de
deur en vroeg om zes pakken kof
fie. „Dezelfde die een van de jon
gens bij mij thuis in Achterveld
aan de deur heeft verkocht."
Ook vernamen wij dat velen in de
winkel terug komen, zodat het er
naar uitziet dat de inspanning in
derdaad blijvend beloond gaat wor
den.
Uit het bovenstaande hebt U wel
kunnen opmaken, dat de gehele
ploeg volop meegewerkt heeft. Be
halve tijdens de werkuren werd
ook iedere gelegenheid daarbuiten
aangegrepen om de verkoopstand
verder omhoog te brengen. REET
Nauwelijks was de uitslag van
de koffiewedstrijd bekend, of
onze chef, de heer A. BEEK
MAN, belegde een personeels-
avond. Het motto van de avond
was: „Zij die willen slagen zul
len slagen".
Allereerst werd op deze avond de
prijs verdeeld. De chef gaf in kern
achtige bewoordingen te kennen,
dat er altijd resultaten te verwach
ten zijn, als het team er op uit is.
Wij hebben ons dan ook voorge
nomen om in 1959 eens de plus-
pluim te winnen.
Daarna werd er nog een verkoop
ster gehuldigd wegens twee jaar
trouwe dienst.
Na dit officiële gedeelte bespraken
wij de wijnen met het doel om door
grotere kennis van zaken, tot een
zo groot mogelijke kerstverkoop
te komen.
Ondertussen genoten wij van een
glas Lamati-vermouth (wat is die
heerlijk!) en tot besluit van de
avond maakten wij nog een gezel
lig dansje.
Verk. G. J. v. ELFEREN,
Arnhem, Sperwerstraat.
HOFLAND kwam op een ochtend
de winkel binnen met de medede
ling, dat zij de avond tevoren twin
tig pakken had geplaatst tijdens
het verjaardagfeest van haar
grootvader. RIA VOSKUIL bleef
niet achter en zorgde ervoor dat
dertig pakken bezorgd konden
worden in de kantine van het kan
toor waar haar zusje werkt.
Bijna zouden wij vergeten nog een
medewerker te vermelden, n.l.
bestelwagen-chauffeur Kees Don
kersteeg. Vroeger was hij lid van
de Barneveldse ploeg en ook nu
nog hoort hij wekelijks een halve
dag de wijk. Zijn actieve aandeel in
het uiteindelijke succes werd dooi
de anderen spontaan beloond door
een deel van hun prijs aan hem af
te staan.
„Hoe staan jullie nu tegenover de
koffie-wedstrijd?" was onze laat
ste vraag. „U kimt er op rekenen,
dat wij weer van de partij zullen
zijn, als er een derde wedstrijd
komt," was het antwoord van mej.
Hofland, „maar dan graag nog
even wachten!"
Siliconische vilaminen
Tijdens de introductie van de
siliconen-ivrijfwas kwam een klant
de winkel binnen met de vraag:
„Hebt u ook boenwas voor mij?"
De verkoopster benutte deze
mooie kans en zei: „11 bo[t, me
vrouw, we hebben juist een nieu
we soort was ontvangen. Deze is
waterafstotend. Er zitten v i t a-
m i n en in." En ze verkocht nog
een doos ook!
Voor het vertrek van de trein naar Groningen werd op het Centraal Station
te Amsterdam deze foto gemaakt van het team uit de Herestraat.
Aan het begin van de elfde periode heeft de ploeg van Groningen,
Herestraat, o.l.v. chef A. Hofman, de koppen bij elkaar gestoken. Zou
den wij nu niet eens de pluspluim kunnen winnen We zitten tenslotte
in „de winkelstraat van het Noorden" en het moet dus kunnen, aldus
schrijft le bediende I. Hoiting.
We hebben het niet bij praten ge
laten, zodat we na vier weken kon
den vaststellen, dat we met twee
eerste plaatsen en twee tweede
plaatsen uit de strijd gekomen wa
ren. Op 19 november kwam het te-
legvam dat meedeelde, dat we, zij
Toetertjes
Maandag 8 december hebben wij
o.l.v. chef J. Kamp de komende
Kerstreclame besproken. We had
den alvast een voorproefje n.l. kof
fie met gebak en later lekkere en
gezellig opgemaakte crackers van
Patria.
Behalve de reclames werden aan
de hand van de wijnkaart ook de
verschillende soorten wijn bespro
ken. De pimtenpremie had even
eens ieders warme belangstelling.
De winkel is inmiddels ai geheel
van „Sint" naar „Kerst" overge
bracht, wat een gezellige indruk
geeft. Ook door de klanten is dit
niet onopgemerkt gebleven, zodat
er nu (op 8 dec.! Red.) al vraag
is naar de komende reclame.
Wij hopen, dat het net gaat als
met Sint Nicolaas: alles los!
Mej. A. VAN MEERVELD
In filiaal Schiedam weten ze hoe men een pluspluim kan behalen. De
ploeg, onder leiding van chef A. W. van Vugt, zag namelijk kans
vier maal eerste te worden in de tiende pluspluim-periode.
Een voor een zelfbedieningszaak prachtige prestatie, welke door de
directie dan ook werd beloond met de „Zilveren Pluim".
Het teamwork der Schiedammers kwam echter niet alleen in het be
halen van de pluim tot uiting, doch zeer zeker ook in het vieren der
overwinning. Daarvan vertelt etaleur M. P. T. Dielemans:
Voor het min of meer officiële ge
deelte reden wij daarna naar het
Zaantje, waar wij op het hoofd
kantoor in de directie-kamer ont
vangen werden.
De heer J. Legerstee overhandig
de met een kort maar duidelijk
toespraakje de Zilveren Pluim aan
chef A. W. v. Vugt, wiens dank
woorden werden begeleid door een
oorverdovend lawaai uit 14 toeter
tjes.
Het personeel ontving een speciaal
/oor dit doel glimmend opgepoetste
zilveren munt.
Tophits kwelend reed op 5 novem
ber j.l. de ploeg per toeringcar
naar Schiphol. Daar, in het restau
rant „De Wijde Blik" werden wij
op formidabele gebakjes en heer
lijke koffie getracteerd.
Snip en Snap
Up 2U november j.l. werd filiaal Utrecnt, tlancteistraat, neropena. K^net z\. do-
mocht mevrouw C. W. van Zwieten-Moba~hr dochter van onze oud-hoofd-
rayonleider, als eerste klant begroeten.
Via de intieme Zaandamse straat
jes zocht onze touringcar met aan
boord als extra gast de heer J. J.
M. van der Meer zich de weg naar
het ,,Formosa"-restaurant in Am
sterdam. Onze personeelschef, de
heer F. Brandsma, wachtte ons
reeds daar op en het voltallige ge
zelschap zette zich aan een diner
dat klonk als een klok.
De tijd draaide snel. Het „dagje
uit" was reeds bijna voorbij, maar
wandelend gingen wij naar Carré
waar wij met Snip en Snap „een
avondje uit" gingen. Een dol-ko-
mische avond werd het, een prach
tig sluitstuk van een feestelijke
ag. Welke beslist nog eens her
haald zal worden door de ploeg ui'.
Schiedam.
het met miniem verschil, onze
naaste concurrent, filiaal Amstel
veen, Randwijcklaan, verslagen
hadden.
Hoe de stemming toen was, kunt
LT zich wel voorstellen. Chef Hof
man had tijdens zijn lange loop
baan wel eens de OP W-beker en
enkele grote prijzen behaald, maai
de pluspluim had hij nog nooit kun
nen bemachtigen.
Precies een week later moesten we
naar Zaandam. De tussenliggende
tijd werd hoofdzakelijk gevuld met
bezoeken aan kapsalons (vooral
de dames) en kledingmagazijnen
(dames en heren), want tenslotte
wilden we netjes in Zaandam ver
schijnen.
Na een voorspoedige reis arriveer
den we, overeenkomstig de ge
woonte der Noorderlingen, stipt op
tijd op het hoofdkantoor. In de
„groene zaal" reikte de heer J. Le
gerstee, in het bijzijn van de heren
D. A. ter Wee en P. G. Zwarts, na
enkele woorden van waardering en
felicitatie de traditionele pluspluim
en rijksdaalders uit.
Daarna vertrokken we naar Am
sterdam. Bij het opmaken van het
„plan de campagne" werd besloten
een bezoek te brengen aan „Bijen
korf" en „Cineac".
In de „Bijenkorf" werd iets gege
ten (we waren al vroeg van huis
gegaanwaarna koers werd gezet
naar de Cineac.
Dat het in Amsterdam oppassen
geblazen is, heb ik zelf ervaren,
toen ik met een collega even te
lang bij een biscoop bleef staan.
Weg was de rest van de ploeg.
Door de afspraak „om vijf uur in
„Formosa" vonden we elkaar weer
aan de borreltafel. Na een gezellig
bitter- en dansuurtje serveerden de
dames een voortreffelijk diner, dat
we in een gezellige stemming ge
nuttigd hebben.
We konden het dan ook alleen
maar jammer vinden, dat we om
half negen weer terug moesten.
Op een prachtig mooie dag komt
een klant binnen met een nieuwe
paraplu. Ze vertelt, dat ze haar
oude ergens had laten staan en
zich daarom een nieuwe had aan
geschaft.
De chef, het gesprek horend,
komt naderbij en vraagt: „Welke
kleur had die, mevrouwIk heb
i-r nl. nog een staan".
Het was een grijze. Even later
loont de chef een grijze paraplu,
die door de klant als haar eigen
dom wordt herkend.
Nu vertelt de klant, dat zij ook
nog een zwarte paraplu had ge
had. Dat was een oud geval, weer
in gebruik genomen na het verlies
van de grijze. Ook deze was zij
kwijt geraakt en had daarom nu
maar een nieuwe gekocht.
Weer ging de chef naar achteren
en kwam terug met een oude
zwarte paraplu.
Even later vertrekt de klant blij
niet drie paraplu's.
En de zon straalt aan de blauwe
hemel
