Ben je 'n nummer bij AH?
Pé-Zetjes
Twee jarige telefonistes
Flitsen uit vele delen van ons land
Jubileum in Emmen
„Op drukke dagen stap ik nog
graag eens een filiaal binnen"
4
AH-FLITSEN
Om eens wat te noemen:
„Ben je een nummer bij A.H.?" Een nummer! Nummer zoveel
van filiaal nummer zoveel! Is er kans, dat je je een nummer
voelt onder die ruim 2500 medewerkers, die onze 370 filialen
tellen? 't Zijn er maar 2500! 't Bestaat niet, dat zij bij Perso
neelszaken aan zoveel mensen aandacht besteden!
Ach man, dacht je nu heus, dat
tee van jouw bestaan afweten,
daar in Zaandam? Ja, als je ze
eens schrijft ergens over, dan
krijg je bericht en dan komen ze
tot de ontdekking dat je ook bij
Albert Heijn werkt! Of bij een
plus-pluim of OPW-prestatie, dan
„kennen" ze je ook, maar overi
gens
Dat zijln zo van
die overwegin
gen, die opgeld
doen.
Ware het niet,
dat de zaak
toch wel even
anders ligt, al lijkt het dan mis
schien niet altijd zo. Maar daar
om dan ook deze rubriek.
Ja, ga er maar eens even voor
zitten! Kom maar op met je cri-
tiek. Maar eerst wij nog graag een
kort woordje!
Om één en ander duidelijk te kun
nen maken, willen wij beginnen
met de personen voor te stellen,
die met je te maken hebben.
Die er voor trachten te zorgen -
en dat doen ze dat je je geen
nummer voelt. Dat wil ook onze
Directie niet.
Om maar bij je in de buurt te
beginnen: in de eerste plaats de
chef. (Oh wee, wat een brieven!)
Hij gaat dagelijks met je om en
stelt veel prijs op je prestaties, op
je medewerking en op je eigen
waarde.
Dan komt op wat verdere afstand
(echt in kilometers bedoeld) je
rayonleider, Ook weer iemand,
die toch zo maar niet aan je voor
bij loopt (nog meer brieven?).
Op nog verdere afstand „leeft"
ook nog de figuur van je dis
trictleider en ten slotte in Zaan
dam nog de afdeling Perso
neels) Z(aken).
Nu zullen jullie wel denken: „Wat
zegt dat nou allemaal?"
Ho, wacht even. Ja, wacht ook
nog even met die brieven, die tus
sen haakjes worden genoemd.
Tussen je chef, je rayonleider, je
districtleider en je afdeling P.S.
bestaat er in opdracht van de Di
rectie regelmatig contact zijn
er regelmatige besprekingen
over jou.
Over:
a. je loon
b. je prestaties
c. je studie
d. je beoordeling
e. je mogelijkheden voor de eur-
sussen in Zaandam
je toekomst (misschien wat
sterker bedoeld voor onze me
dewerkers)
g. je speldje
h. je verkoop.
Ja, over zowat alles, waar je be
lang bij hebt.
Tenslotte vergaten we haast te
noemen in het rijtje van personen:
„je collega".
Naast die 4 genoemde figuren dus
den gezorgd dat je je geen num
mer voelt.
Je bent het ook niet! Wij staan
er garant voor.
Zorg dan met ons, dat je collega
zich geen nummer voelt. Probeer
dus waardering te hebben voor de
mensen met wie je samenwerkt.
Heb waardering voor je chef, je
collega's en zorg dat een ander
jou waardeert.
Dan ben je een persoon en geen
nummer. Dan ben je een werke
lijke medewerker (ster) van filiaal
nummer zoveel, nader aangeduid
met:
het filiaal met het goede team.
Tot de volgende keer.
Onder deze rubriek hopen wij in
de komende Flitsen met onze me-
dewerkers stecsin de filialen re
gelmatig een praatje te houden
over bepaalde onderwerpen, welke
naar wij hopen mogen, de belang
stelling zullen hebben.
In ons laatste jaaroverzicht „Hoe
en Wat" hebben we reeds aange
kondigd meer contact met ons per
soneel te zullen houden. In Flit
senzien wij één van de moge
lijkheden hiertoe, vandaar deze
rubriek.
Nu ligt het niet in de bedoeling
dat wij zelf steeds de onderwerpen
bepalen, doch gaarne zagen we,
dat van de zijde der lezers (essen)
ook vragen bij Personeelszaken
binnenkwamen ter behandeling in
ons blad. Op die manier kunnen
wij elkaar van dienst zijn en als
men het niet met de beantwoor
ding eens is, ook dan gaarne com
mentaar. Hoe meer hoe liever!
f.
Erna van Scher-
penseel en Ding
Laduc, telefonis
tes, vierden op
6 maart tegelijk
hun verjaardag.
Vele felicitaties
gingen vergezeld
van bloemen,
waardoor de te
lefooncentrale in
een bloementuin
werd herschapen.
Gesprek mei een 80-jarige oud-AH-er:
JN EEN HOOG HERENHUIS aan de Keizersgracht in
Amsterdam woont sinds jaren de heer W. H. Miles. Hij
rookt rustig zijn pijpje, kijkt vanuit zijn kamer uit op de statige
huizen aan de gracht en denkt veel aan vroeger. Begrijpelijk.
Hij heeft een lang leven achter zich. Na een loopbaan van
32 jaar bij A.H. werd hij in. 1953 gepensioneerd en hij vierde
op 24 maart j.l, zijn 80e verjaardag.
Denk nu niet
een afgeleefde
man voor U
voor
te hebben die
oud en ver
moeid, passief
tegenover het
leven staat en
geen oog meer
heeft voor de
dingen om hem heen. Voor de
heer Miks heeft het leven niets
van zijn aantrekkelijkheid ver
loren.
Dank zij zijn scherp geheugen
heeft hij zijn herinneringen be
waard als waren ze van de dag
van gisteren.
We moeten een keuze maken
om het meest belangrijke te
kunnen navertellen.
f 1.- per week
,Als het had meegezeten was ik
bij de eeuwwisseling naar Parijs
verhuisd", begint de heer Miks.
Het kwam er niet van en ik be
landde bij een kruidenier voor het
loon van f 1.- per week. Na veel
soebatten haalde m'n. baas zijn
hand over zijn hart en gaf me
een dubbeltje opslag!
zult zeggen: waarom dan niet
bij een ander gesolliciteerd. Maar
weet U wel, dat daar geen tijd
voor was? Via een vertegenwoor
diger die regelmatig bij m'n baas
kwam, lukte het me aan een an
dere job te komen.
Weer als kruideniersbediende.
Maar nu in een zaak die fijne co
mestibles verkocht en tevens ge
specialiseerd was in Indische ar
tikelen. Het was op het Rokin in
Amsterdam. De bediening van de
klanten was er ronduit gezegd
perfect. Zo werd ieder artikel niet
alleen ingepakt maar er werd ook
een touwtje omgebonden."
„Je raakt er zo uitl"
VEGHEL, HOOFDSTRAAT
Onze personeelsavond werd inge
luid met het invullen van de prij-
zentests. Voor deze gelegenheid
was er voor degene, die het minste
aantal fouten had een reep als be
loning uitgeloofd. Mej. Gerrie
Munsters kwam als beste uit de
strijd. Hierna volgde een speech
van de clieï, die inhaakte op het
bezoek dat de heer M. B. Middel
koop juist die dag aan de zaak
had gebracht. Hij wees er op, dat
het succes van een zaak niet al
leen van de chef afhangt. „Het
komt per slot van rekening niet
van mij alleen, maar ik heb de
volle medewerking van mijn per
soneel nodig." In dit verband werd
eens gewezen op de belang
rijkheid van „teamwork".
Vervolgens stapte de chef over op
het eigenlijke onderwerp van de
avond n.l. „Hoe behandel ik de
klant" en „Bijverkoop".
In de winkel hebben we vervol-
ook nog je collega en in dat geval gens het geleerde in de „praktijk"
dus ook je zelf! nog eens herhaald.
Zo met elkaar kan er voor wor- Hierna ontspon zich een gesprek
Op 20 februari j.l. herdacht onze personeel 's avonds bij elkaar om
chef, de heer B. Zoer, de dag dat dit heuglijke feit tezamen te vie-
hij 25 jaar geleden in dienst trad ren. Door de koopavond kon het
van Albert Heijn N.V. Nadat wij feest pas na 9 uur beginnen, doch
de gehele dag al de gasten van dit kon de feestvreugde niet ver-
de chef en zijn echtgenote geweest storen. Er werden enkele zeer ge-
waren, kv
gehele slaagde voordrachten gehouden en
wat spelletjes
gedaan. Bij dit
alles werd ech
ter niet verge
ten de inwendi
ge mens tevre
den te stellen.
Rest ons nog te
vertellen dat
het feest ge
duurd heeft tot
's nachts drie
uur en dat
allen, ondanks
dit vergevor
derde uur, toch
de volgende
morgen weer
om acht uur
aanwezig wa
ren. J. Snijder.
over „taakverdeling". Het resul
taat hiervan was, dat een ieder
voortaan verantwoordelijk is voor
een bepaald gedeelte van de win
kei. Om half elf kwam het einde
van deze prettige en leerzame
avond.
B. Trienekens.
SNEEK, LEEUWENBURG
Wegens bijzondere omstandighe
den werd onze contactavond steeds
uitgesteld, maar op 11 maart j.l.
was het toch eindelijk zover.
Het eerste punt van het gesprek
betrof de prijsverlagingen. Deze
verlagingen hadden een flink ver
hoogde omzet tot gevolg, een ver
hoging die het hele jaar door con
stant bleef, zodat ons filiaal er
zelfs toe kon overgaan een extra
personeelslid bij te nemen.
„Maar", was het oordeel van de
chef, „we zijn nog niet, waar we
wezen willen en ons streven blijft
op verdere personeelsuitbreiding
gericht."
Vervolgens werden de tien gebo
den van AH onder de loupe geno
men, met ter verduidelijking en
kele voorbeelden van mevr. X.
Verder werd de avond gevuld met
een fleurig stukje muziek.
Enkele spelletjes, die in de loop
der avond gedaan werden, vielen
bijzonder in de smaak en speciaal
de dames zullen hierdoor nog lang
aan deze gezellige bijeenkomst blij
ven denken.
De sfeer was uitstekend en na af
loop gingen allen zeer tevreden
huiswaarts.
APELDOORN
ADELAARSLAAN
Op donderdag 13 februari hebben
we onze personeelsavond gehad,
die natuurlijk geheel in het teken
stond van de OPW. Ook de rayon
leider, de heer G. A. de Groote,
was gekomen om ons nog eens
goed onder de aandacht te bren
gen, hoe we een kans kunnen ma
ken op een prijs. Dit kan maar op
één manier: door omzetverhoging.
Voor omzetverhoging zijn echter
verschillende factoren van belang
en deze werden aan alle kanten
belicht.
Wij zitten hier in Apeldoorn-Zuid
in een nieuwe wijk waar nog
steeds gebouwd wordt. Van een
maximum-omzet is dus nog lang
op
geen sprake. Ons devies
„Steeds hoger die omzet en
naar een (of dé) eerste prijs.'
We hebben afgesproken dat de
vleesWarenafdeling ook andere bo
terhamartikelen gaat verkopen,
niet alles tegelijk, maar elke week
iets anders. Vorige week hadden
we b.v. de nieuwe jam (ca. 240
potten met drie man) en deze
week de grote blikken haring in
tomatensaus. Zo werken we met
de reclame-aanbiedingen en is er
geen reclame in onze artikelen-
groep, dan zoeken we zelf iets uit.
De avond werd nog omlijst met
zang en muziek. Een van de da
mes had een guitaar meegenomen
en uit volle borst zongen we alle
bekende liedjes mee.
Dit alles speelde zich af onder het
genot van een glaasje port, zoete
Spaanse wijn of limonade, met
daarbij de zoutjes, kaas en derge
lijke.
Wij vonden het allemaal een leuke
en leerzame avond, die om was
voor we er erg in hadden.
G. de Groote
AMSTERDAM,
le CONST. HUY GENSSTR A AT
Op 3 maart j.l. heeft ons filiaal 'n
gezellige avond gehad, waarbij ook
de rayonleider, de heer P. van
Rooy, aanwezig was. Onder het
genot van een kopje koffie en een
glaasje wijn werden enkele be
langrijke punten behandeld, zoals
de service aan de klant, het ver
koopgesprek en de OPW. Dit laat
ste was het voornaamste onder
werp van deze avond.
Ook de pluspluim hebben wij niet
vergeten, want wij hebben het vas
te voornemen deze eens te winnen,
misschien zelfs deze maand al.
Zaandam hoort dus nog wel meer
van ons.
C. S. Kostermans.
De tachtig-jarige heer Miks praat
dan deskundig over de Indische
artikelen, waarvoor hij een spe
ciale interesse heeft. Er komt vlot
weg een rits namen van Indische
producten over zijn lippen en als
een naam hem niet meteen te bin
nen wil schieten, klaagt hij „Je
raakt er zo uit hè, ik ben er jaren
vandaan" en hij diept al pratend
uit een kast een paar boeken op
over zijn geliefde artikelen.
In 1911 kwam hij op een adver
tentie als verkoper in ons filiaal
in Hilversum, Kerkstraat. Wegens
zijn ervaring in het kruideniers
vak en werklust („ik pakte alles
aan, zo raar kun je niet prak-
kezeren") bracht hij het al na een
half jaar tot chef van het filiaal in
Weesp. Met de hondenkar ver
zorgde hij in z'n eentje een wijk
die zich uitstrekte tot Abcoude.
Bleef hij in Weesp maar twee
jaar, het volgende filiaal in 's Her
togenbosch, Hinthamerstraat,
bleef negen jaar aan zijn zorgen
toevertrouwd. De verhuizing
moest zo halsoverkop gebeuren
dat de nog brandende kachel op
straat moest worden omgekeerd;
er was zelfs geen tijd meer om de
borden af te wassen.
Bouillonblokjes in parapluie
In de eerste wereldoorlog ging ik
met een parapluie vol bouillon
blokjes m'n klanten af die de mi
litaire controleposten niet moch
ten passeren". Hij gnuift nog na
over zijn vindingrijkheid. „Want",
verklaart hij, „ik wilde mijn goede
klanten toch niet kwijt. Ik deed
er een moord voor. Maar het lukte
niet altijd om door de mazen van
de wet te glippen. Ik denk maar
aan het baaltje bloem dat in be
slag werd genomen op de weg
langs de Zuid-Willemsvaart.
In 1923 kwam ik op de fabriek
in Zaandam om koffie en thee te
mêleren. Na een goed jaar bezocht
ik de filialen om balansen te ma
ken. De oudere chefs kennen me
nog wel. Het lijkt nu gek, maar
ik sliep toen doorgaans maar 5
uur per nacht, 't Was mooi werk
de winkelvoorraad op te nemen.
Er was echter een schaduwkant:
het huiselijk leven ben je groten
deels kwijt. Het was 's morgens
in alle vroegte opstaan en
's avonds vaak pas tegen twaal
ven thuis.
Als ik ergens overnachtte vroeg
'k altijd AH-artikelen bij mijn ont
bijt. En op het laatst waren de ho
telhouders eraan gewend."
Aanloop genoeg
„En op het ogenblik, vragen wij,
kunt U zich nogal amuseren?"
„Ik ben een geboren Amsterdam
mer" ,zegt hij, „en vanzelf woont
hier veel familie. Aanloop genoeg. Ik
wandel graag en op drukke dagen
stap ik nog graag een AH-filiaal bin
nen. Niet met de bedoeling iets te
kopen, maar om alles zo eens te be
kijken. Ik sta dan wat achteraf en
plotseling vraagt men mij dan: bent
U aan de beurt? En dan moet ik wel.
Ik koop dan een kleinigheidje of
vraag naar een Indisch artikel waar
van ik zeker weet dat ze het niet
hebben."
Dit is het verhaal van de heer
W. H. Miks. Van een man met een
levendige fantasie, een tinte
lend gevoel voor humor en een
ijzeren geheugen. Met zichtbare
trots zegt hij van zichzelf: „Ik
ben kerngezond, nooit ziek ge
weest. Ik heb steeds mijn zieken
fondspremie betaald om de dokto
ren in het leven te houden."
Ook de Directie is de heer Miks
op deze gedenkwaardige dag ko
men feliciteren.
