Van Oost- en Westzijde
Dit zijn uw collega's
Nieuws van alle kanfen
Dank brengen
Een beetje vriendelijkheid doet
soms wonderen
Training hervat
Ster
Muziek
Naar het bloemencorso in Scheveningen
Drentse sfeer
Nooit
meer
AH bezette in Alkmaar de tweede plaats
Officiële eindstand
AH-FLITSEN
De redactie is kris-kras de fabriek doorgelopen en heeft met vier
meisjes een praatje gemaakt. Ze babbelden wat over het een en ander
en de bedoeling is, dat U door het stukje dat hieronder staat Uw
collega's weer een beetje hebt leren kennen.
Ze werken met z'n drieën op het
C.F. en zijn zussen. Verdere uitleg
is overbodig, want we maken ons
sterk, dat iedereen al begrijpt dat
we het trio Duin bedoelen.
„Vertel ons eens iets over jezelf,
en hoe zijn jullie bij A.H. geko
men vragen we.
„Oh, dat zit zo, we wonen in As
sendelft en waren op een choco
ladefabriek tot deze op de fles
ging. We vonden het werk altijd
leuk en wilden bij elkaar blijven.
Dat is gelukt bij Albert Heijn."
Rie en Nel zijn tweelingen en zij
verschillen van hun oudere zus
Annie vooral hierin dat ze niet
verloofd zijn.
„Ik dans graag", bekent Annie,
als we haar naar liefhebberijen
vragen, ,,'s Zondagsavonds gaan
we dikwijls naar Uitgeest. Je kunt
daar veel plezier hebben. Verder
mag ik als ik 's avonds thuis kom
graag naaien of naar de radio
luisteren. Trouwens als ik volledig
moet zijn is m'n werk ook een
hobby, we hebben de grootste lol".
En met een vaart gaat ze weer
aan de slag.
Mej. Glandorf
I verkte voordat
zij bij Albert
Heijn kwam 2
jaar in een
drukkerij. Toen
j werd het haar
te bar. De her-
om haar
I heen, het lawaai
van de machines
en persen, en de doordringende
inktlucht deden haar naar Albert
Heijn overkomen. Zo werkte ze op
de chocoladefabriek echt leuk
werk zegt ze en nu op de
V.R.I.O., al een hele poos.
„Komt U uit Zaandam", vragen
wij haar. „Uit Purmerend", ant
woordt ze en gaat verder. „Omdat
de treinverbinding niet ideaal is,
kom ik 's morgens een kwartier
later en houd ik er 's avonds om
kwart over vijf mee op. Ik heb
thuis nog 5 zussen en 1 broer, een
paar zijn er van getrouwd. Nee, ik
nog niet, lacht ze, als ze merkt
dat we naar een gladde ring aan
haar handen zoeken, ook niet
verloofd."
Ze vertelt dat het V.R.I.O. met
veel papier te maken heeft. Een
groot deel van wat de filialen in
het land nodig hebben aan zakken
b.v., wordt hier verzendklaar ge
maakt. Ze hebben hier zo'n 800
artikelen en de 5 jaar A.H.-er-
varing garanderen wel, dat Ans ze
allemaal op haar duimpje kent en
ze blindelings weet aan te wijzen.
U hoeft niet naar Hollywood te
gaan. Ans treedt op in een be
drijfsfilm die gemaakt wordt door
de heer Romp van de Opleidings
school. Een ster op het V.R.I.O.
een ster op het witte doek.
,Wat is je werk nu?" willen we
weten. „Ik sta nu met nog een
paar meisjes aan de lopende band
op de K.B. Zaanse koeken en spe
culaas en dozen pakken. Leuk
werk. Een beetje kletsen en ple
zier maken onder het vullen... ik
mag dat wel. Nou ja, wel eens
kibbelen ook, maar waar gebeurt
dat niet En ik heb eerst nog vier
jaar op de blikwasserij ook ge
staan."
,Waar woon je?"
,In Amsterdam".
De reis?" „Geen erg meer in!"
,Je liefhebberijen?"
.Lezen en dan vooral doktersro
mans; maar ook cowboys hoor en
detectives. Ik heb nog zeeën van
tijd want ik ben niet verloofd of
zo iets. Ik mag ook graag judo-
en."
Wij zijn niet graag pessimistisch,
maar een beetje bezorgd voor de
andere dames toch wel.
Op de S.B. hangt een Drentse
sfeer. Niet minder dan drie meis
jes uit deze schone provincie wer
ken sinds kort op de fabriek. Hil-
tje Krikken, een van de drie, ver
telt ons dat zij 7 maanden gele
den uit het plaatsje Nieuw-Am
sterdam is verhuisd. Samen met
naar ouders en haar zusje. Haar
vader kon hier werk krijgen bij
de Amsterdamse Droogdokmij. en
slaagde er in een leuk huisje in
Landsmeer te pakken te krijgen.
Ze is hier met nog twee vrien
dinnen. Zuster Moederzoon vroeg
haar of ze nog meer meisjes wist,
die bij A.H. zouden willen werken
en zij zorgde er prompt voor. Ze
neten Ria Oosting en Lucie Leune.
De eerste uit Hoogeveen en de an
der uit Emmencompascuum.
„Ik zou niet weer naar Drente te
rugwillen", vertelt ze, „hier is
alles veel drukker, veel meer men
sen en daar houd ik van. In Drente
werkte ik op een grote fabriek
die hebben ze daar ook," zegt ze
met een lachend gezicht„Maar
hier vind ik het fijn. We kunnen
het met z'n drieën goed vinden en
's avonds komen we dikwijls bij el
kaar. We haken of breien wat of
we gaan naar de bioscoop. Sinds
kort hebben wij televisie thuis en
daar gaat ook veel tijd in zitten.
Neen, van dansen houd ik niet,
daarvoor zouden we naar Am
sterdam moeten. Ik blrjf veel lie
ver in Landsmeer, weet U."
Wij hebben zo de indruk dat het
dorp Landsmeer haar toch doet
denken aan 't mooie Drente, wijds
en vol natuurschoon.
Op zaterdagmiddag 10 augustus
vertrokken 2 autobussen met mu
zikanten naar Scheveningen, om
deel te nemen aan het bloemen
corso. Bij de Stationsstraat ge
komen, stonden daar reeds op de
Provinciale weg de auto's te wach
ten voor de pont. Onze bussen zijn
toen omgereden over Uitgeest en
zo naar de pont in Velsen.
Na een mooie rit kwamen wij net
op tijd aan in Scheveningen. Wij
stelden ons op nabij de Boulevard.
Er stond een stormachtige wind.
Voor de wind marcheerden wij de
boulevard af, dat ging nog wel,
de stormbanden allemaal om. De
heer Bakker kreeg het nog al te
kwaad met het vaandel en liep
te steigeren als een paard. Toen
wachten op de stoet, en daarin op
genomen, tegen de wind de boule
vard op. Door het vele publiek viel
dit ook wel mee.
Daarna weer terug voor ontbin
ding van de stoet en vervolgens
weer tegen de wind zeg storm
de boulevard op naar de bus-
Nu dit werd een waar ge
vecht. Op een gegeven moment
waren wij de bassen kwijt, die
kwamen zeker 100 meter achter.
Door de grote sousafoons kwam
meer wind naar binnen dan naar
buiten, maar Delforno en Oost
huizen hielden stand, al liepen ze
blauw aan. Het was ook werke
lijk geen blazen tegen de storm.
Tenslotte ingestapt en naar Rijs
wijk gereden, waar wij gezellig bij
de Vliet nog een urntje bijeen ble
ven, toen maar weer terug naar
't Zaantje.
Zo, dit was het dan weer, een
volgende keer verder.
Mej. C. Vogels
wordt binnen
kort 23 jaar. Op
zichzelf niet
zulk schokkend
nieuws, maar
van deze luttele
jaren heeft ze
er 6 V2 aan Al-
bert Heijn be
steed. Een hele
tijd en 't typeert
haar. „Ik houd niet van veran
deren", zegt ze, „als je ergens
pas bent moet je weer wennen en
ingewerkt worden. Niets voor mij.
Voor ik bij A.H. kwam, werkte ik
bij de Galeries Modernes, maar
daar werd het altijd zo laat
's avonds en je verdiende zo'n
schijntje. Nee, dat doet ik nooit
meer."
aan directie en personeel voor
de bewezen attenties:
Fam. J. Argelo bij haar huwelijk.
Fam. J. Bijsterbosch bij de ge
boorte van haar zoon.
Fam. G. Schouten en H. van Pet
ten bij hun 12l/2-jarig huwelijks
feest.
Mevr. J. Does-de Leer tijdens haar
ziekte.
Drumband
Op 31 augustus maakte onze
drumband ter gelegenheid van de
verjaardag van prinses Wilhel-
mina een rondgang door Zaan
dam, met Kracht en Vlugheid.
Tafeltennis
Na langdurige afwezigheid van de
rubriek tafeltennis in de flitsen is
er thans toch weer enig nieuws te
melden.
De training is inmiddels weer in
volle omvang hervat ter voorbe
reiding van het a.s. competitie
seizoen en zo langzamerhand be
ginnen we op toeren te komen.
Wanneer deze flitsen verschijnen
hebben we ook de jaarvergadering
achter de rug. Dan staan er nog
enkele vriendschappelijke wed
strijden op 't programma en wel
op maandag 23 sept. a.s. thuis
tegen D.S S. uit Alkmaar en
maandag 30 september a.s. uit te
gen „de Meteoor" uit Amsterdam-
Noord.
Zaterdag 5 oktober staat de tradi
tionele driekamp op het program
ma. Dit tafeltennistoemooi begint
om 3 uur en zal om ±11 uur ten
einde zijn. We hopen bij deze wed
strijden ook eens enige belangstel
ling van toeschouwers te onder
vinden.
Het ligt in de bedoeling om in het
aanstaande seizoen met 3 heren
teams en 2 damesteams aan de
competitie deel te nemen. Helaas
hebben zich enkele spe(e)l(st)ers
teruggetrokken, maar toch hopen
we met 5 teams deel te nemen.
Het is dan echter wel gewenst dat
nog enkele nieuwe leden onze ge
lederen komen versterken. Voor
de goede orde zij daarom nogmaals
medegedeeld, dat ieder personeels
lid van harte welkom is op onze
trainingsavonden, welke op maan
dag en woensdag gehouden wor
den.
Voetbal
Zaterdag 31 aug. heeft de V.V.
van Albert Heijn deelgenomen aan
een kermistournooi georganiseerd
door de V.V. Eijsvogels. Deelne
mende verenigingen waren Stoel
(bekerwinnaar '56), Witvis, Eijs
vogels, Albert Heijn.
Alvorens het tournooi een aan
vang nam werd de aanvoerder van
A.H., P. Brinkemper bloemen aan
geboden wegens het behaalde
kampioenschap van de Zaanstreek.
Een bijzonder sympathieke geste.
A.H. moest uitkomen tegen Eijs
vogels, welke wedstrijd werd ge
wonnen met 20. Doelpunten van
Drost en Vermeeren.
In de finale moesten wij spelen
tegen de kampioen van het vorig
jaar, n.l. Stoel.
De strijd bleef onbeslist, n.l. 00.
Penalty's moesten de beslissing
brengen. A.H. bracht het niet ver
der dan 1 doelpunt van de 5 kan
sen, welke werd benut door Brin
kemper. Stoel deed het iets beter,
2 doelpunten. Zo werd V.V. Stoel
wederom bekerwinnaar terwijl
A.H. de 2e plaats bezette (beter).
2e seizoen 1957-1958
AH I
11
9
2
0
23
10
20
Duyvis I
11
9
1
1
41
5
19
De Zaan
11
6
2
3
20
8
14
Zacoma
11
3
6
2
25
18
12
L.S.V.
11
5
1
5
24
21
11
KI. Schenk
11
4
3
4
23
19
11
Adelaar Boys
11
2
6
3
10
11
10
Elkro Boys
11
2
4
5
18
25
8
Ammeraal
11
2
3
6
15
30
7
AH II
11
2
3
6
12
32
7
Duyvis II
11
1
4
6
10
22
6
G.K.KW.
11
0
6
5
11
31
6
Soms ontdek je ineens, dat een
beetje vriendelijkheid wonderen
doet. Dan is het net of anderen je
zonnige humeur overnemen. De
toon wordt veel prettiger, je hebt
ineens contact met mensen die je
vroeger voorbij liepen. En er komt
iets van avontuur in je leven,
omdat er opeens allerlei verras
sende dingen gebeuren, omdat er
een warmte ontstaat die weldadig
aandoet.
We kennen het allemaal uit onze
jonge jaren. Als je contact zoekt
met een aardig meisje zette je
toch ook geen zwart gezicht!
Maar dat vergeten we later vaak.
Waarom eigenlijk? Is het contact
met de andere gezinsleden thuis,
met onze collega's, onze chef, on
ze ondergeschikten zo onbelang-
ijk dat we daarbij ons de luxe
kunnen veroorloven van een som
ber gezicht en onvriendelijke
woorden? Zo goed als ons goede
numeur op anderen overslaat, doe
onze zwartgalligheid dat. Het is
niet onbegrijpelijk dat het zo gaat.
Niet helemaal tevreden.
Natuurlijk zijn we niet helemaal
tevreden over de gang van zaken
thuis of in ons werk of bij allebei.
En omdat we niet helemaal te
vreden zijn, zien we vaak de goede
kanten over het hoofd en worden
we helemaal ontevreden. Dan slui
ten we ons af en we gaan onver
schillig doen. Die onverschillig
heid is dan alleen maar je groot
houden, omdat je eigenlijk graag
plezieriger met de anderen zou
omgaan, maar de moed niet hebt
om zelf de eerste te zijn die een
ander gezicht zet, of een vriende
lijk woord zegt.
Soms is er moed voor nodig om
vriendelijk te zijn en anderen te
benaderen. Op zo'n ogenblik ko
men allerlei vragen bij je op: „Wat
heb ik eigenlijk met die vent of dat
meisje te maken?" „Zou ik de
minste moeten zijn?" „Zullen ze
het niet gek vinden?" „Wat zou
den ze er wel van zeggen als ik..."
Heb de moed maar eens. Durf het
maar eens aan, en je zult merken
dat er een wonder gebeurt!
Proberen.
Ik herinner me een man in een
spinnerij die een onverschillige zu
re maat had. Die man, Klaas, had
allang bekeken dat ze het werk
veel beter en vlotter konden doen
als ze elkaar hielpen. Maar zou
die zure Willem ooit daar toe te
krijgen zijn? Klaas besloot het te
proberen, en als hij een ogenblik
tijd had ging hij Willem helpen.
Maar als Willem tijd had, pieker
de hij er niet over om een vinger
uit te steken om het Klaas wat
gemakkelijker te maken. Dat
duurde een week zo. Maar Klaas
gaf het niet op. „Het is voor ons
allebei beter en het zal lukken",
zei hij by zichzelf.
Wat Willem dacht weet ik niet,
maar het zal wel zoiets geweest
zijn van: „Als die Klaas zo gek
wil zijn om mij te helpen, moet hij
dat weten, maar hij krijgt mij
niet zo gek dat ik hèm help". Wat
een eenzaam, in zichzelf opgeslo
ten bestaan eigenlijk. Maar Klaas
hield vol en na drie weken gaf
Willem zijn weerstand op. Hij
merkte dat het met Klaas' hulp
veel vlotter ging. Hij vond het
eigenlijk wel prettig gaan. Ten
slotte was het te gek, dat hij zelf
géén vinger voor Klaas uitstak.
En toen gebeurde het wonder: hij
ging Klaas helpen.
Hulpvaardigheid.
Zo zijn er tientallen gelegenhe
den, elke dag in elk bedrijf, waar
een beetje vriendelijkheid, een
beetje hulpvaardigheid, even door
denken over de moeilijkheden van
een ander, ons de kans geeft om
een kleiner of groter wonder te la
ten gebeuren, een wonder dat aan
net leVen van een ander en daar
door aan ons eigen leven kleur en
warmte geeft.
Als je in verschillende bedrijven
gewerkt hebt weet je, dat de sfeer
m het ene bedrijf veel prettiger
kan zijn dan in het andere. Na
tuurlijk is er een groot aantal fac
toren die met elkaar die sfeer be
palen. Maar in het prettige bedrijf
speelt ergens die vriendelijkheid
v oor de ander een heel belangrijke
rol. Onderlinge vijandigheid komt
namelijk heus niet zoveel voor in
ons bedrijfsleven, maar de onver
schilligheid voor de ander is een
veel groter punt.
Een vriendelijk gezicht, een vrien
delijk woord: „Goede morgen"
zeggen, een deur open houden,
luisteren naar wat een ander je
vertelt; iemand een aanwijzing
geven hoe lijj iets gemakkelijker of
beter kan doen in plaats van hem
voor „stommeling" uit te maken;
een nieuweling niet op zijn eentje
laten modderen, maar hem weg
wijs maken met het werk, het
vinden van de kantine; het werk
voor je ploegmaat zo goed mo-
yk achterlaten, enz. enz.
Gewichtig.
Hoeveel mensen, hoog en laag,
bezwijken haast onder hun eigen
gewichtigheid. Maar ze zouden
v/erkellijk belangrijker zijn als ze
meer oog hadden voor de behoef
ten en belangen van degenen met
wie ze in aanraking komen. Hoe
vaak gebeurt het nu niet dat
iemand bij een ander komt met
een vraag, die voor hem belang
rijk is, terwijl hij wordt „afge
handeld" als een „geval" en weg
gaat met het ongelukkige gevoel,
dat hij niet tot zijn recht is geko
men.
Is dit een pleidooi voor half-zacht-
heid? Laat ik deze vraag met een
tegenvraag beantwoordenKan
een mens zonder andere mensen
leven? Als dat niet het geval is,
is het de moeite waard aan het
contact met andere mensen wat
meer zorg te besteden. Eén van
de middelen daartoe is vriendelijk
heid.
Een beetje vriendelijkheid doet
wonderen.
Misschien is het grootste wonder
dan wel dat we daardoor in ons
zelf èn in anderen nieuwe moge
lijkheden gaan ontdekken.
Dr. J. van Vucht Tijssen.
Kunt U me ook zeggen waar de afd.
van de zwarte mannetjes is
