Ze liegen over je Bartelson bezoekt Allerhande wetenswaardigheden over de aloude lichtstad ii heien welkom Effe griezele Een boekje met foto's over „die jeugd van tegenwoordig'' Dank brengen 4 AH-FLITSEN Ook deze maand is voor enkelen van onze personeelsleden weer een bewogen maand geweest. De heer J. Overmeer is slacht offer van een voetbalwedstrijd. Een der tegenstanders kwam in aanraking met het hoofd van Overmeer; resultaat: hersenschud ding en dus een paar weken naar bed. De heer Koster (H.K.), de voren bedoelde tegenstander, kwam er beter af, wel een paar dagen wat last van zijn hoofd, maar dat was weer gauw beter. Dus heren voet ballers, bescherm zoveel mogelijk het lichaam, vooral bij het koppen de helm maar op. De heer J. Aafjes had het onge luk om door een raam heen te slaan, wat doorgesneden pezen veroorzaakte. Hij zal wel geruime tijd onder dokters toezicht moeten blijven. De heer W. Kleij moest opgeno men worden voor een operatie aan één der ogen, wat een pijnlijke be handeling is, maar laten wij ho pen dat alles weer een gunstig verloop mag hebben. De heer Kleij is inmiddels weer thuis gekomen. Mej. C. v. Scheppingen moet nog rust houden en zo hadden de heer IJpma en ik het plan om eens een bezoek te brengen aan Corrie in Broek in Waterland. Daar de heer IJpma een goed chauffeur is (er hing een dikke mist) kwa men we toch, al was 't dan met wat oponthoud, bij Corrie aan, waar echter alles al in rust was. Door een verkeerde weg in te slaan hebben wij ook nog een on gewild bezoek gebracht aan Zun- derdorp, maar ja zo gaat het als men eenmaal aan het dwalen is in het stikdonker met mist. Maar de familie werd in de rust gestoord en zo zaten we spoedig aan de koffie. Te ruim 10 uur kwamen we weer behouden in 't Zaantje aan. Mevr. Schöltsz is inmiddels weer thuis na een rust van 14 dagen in het Doopsgezinde Broederschaps huis. Voor deze uitzending is zij directie en personeel zeer dank baar. Mevr. Hoedeman is nog steeds we gens ziekte thuis, dat wil nog niet erg vlotten. De heer v. Noort is weer voor halve dagen aan de slag en we hopen dat het goed zal gaan. Zo zijn er de afgelopen weken nogal wat zieken die met griep te kampen hebben. Mevr. Kaagman is na een lange periode van ziekte weer aan het wei'k getogen. De heer Krijt (C.M.) moest enige weken het werk staken wegens een gebroken vinger, opgelopen bij een spannende voetbalwed strijd, maar ook dit leed is weer voorbij De heer J. Gras is na zijn thuis komst uit het ziekenhuis nog niet helemaal in orde; dit moet met veel rust weer goed komen. Van der Kint is reeds enige weken ziek. Wij wensen hem een spoedig herstel toe. De heer P. de Vries (V.A.heeft inmiddels het werk gedeeltelijk hervat, terwijl de heer De Bart (T.W.) na het ongeval (gelukkig niet van ernstige aard) weer aan het werk is getogen. De heer Toll» is na vele weken thuis te zijn ge weest weer aan het werk. Wij ho pen, dat dit zijn gezondheid goed heeft gedaan. Er zijn ook nog vreugdevolle be richten te melden. Bij de familie Veraar werd een dochter, Astrid geboren; bij de familie Blokker een dochter Elly en bij de familie Bronger een dochter, welke de naam Margaretha ontving. Wij wensen deze ouders veel plezier met hun kinderen en spreken de wens uit, dat ze mogen opgroeien in de beste gezondheid en tot gro te vreugde van hun ouders. Wij hebben ook nog een Bruid in ons midden en wel op Personeels zaken, Mej. Bartha de Jong. Wij wensen bruid en bruidegom pret tige dagen toe. Op 6 juni is de grote dag dat ze voor de ambte naar moeten verschijnen. Zo vierden wg in alle stilte op 27 mei het 70-jarig bestaan van ons groot levensmiddelenbedrijf. Wg hopen, dat dit bedrijf in groei en bloei mag blijven toenemen voor het welzgn van ons allen. Ik wil dan besluiten met hen, die al met vakantie gaan, veel genoe gen toe te wensen en mooi weer Een AH'er in Parijs U kent allen de bekende uitdrukking „Eerst Napels zien en dan sterven", maar prettiger vind ik het andere gezegde: „Eerst Parijs zien en dan leven". Er zijn steden, waar nien zich direct thuis voelt en zo is het ook met Parys, men is meteen „in". Ik zal U geen beschrijving geven van deze stad wat gebouwen, stand beelden enz. betreft, 11 kunt dit veel beter lezen in de diverse reisgidsen. Natuurlijk, de boulevards zijn Frankrijk ten opzichte van West- Duitsland zijn geweest. Wij hadden het ook nog over de vele stakingen, maar deze heeft men hier altijd gehad. De beroem- drukwekkend. Parijs heeft een schat de Are de Triomphe is gebouwd aan monumenten, het is interessant in opdracht van Napoleon ter vie- te weten, dat Napoleon in zeven kisten ligt en men „proeft overal geschiedenis en tenminste voor het moment vervallen grootheid. De trots van de bewoners is echter gebleven. Wat deert het hen. dat Frankrijk volgens de politici als grote mo gendheid voorlopig is uitgespeeld en de grootste onder de kleine mo gendheden wordt genoemd, wat deert het hen, dat volgens des kundigen het land ten gronde gaat aan zijn vele café's en werksta kingen Het doet hen niets, maar zeg niet, dat het land door de Amerikanen, Engelsen of Canadezen is bevrijd, want dat „nemen ze niet" en de Parijzenaar zal U vol trots een gedenkplaat laten lezen, aange bracht aan het stadhuis, waarop wel zeer duidelijk staat, dat Parijs dat is Frankrijk door „Eigen ing van zijn overwinningen, doch dit kunt U wel in de reisgidsen lezen, doch, wat U er niet in zult vinden, is het volgende: Napoleon wilde, dat deze poort klaar zou zijn bij de intocht van zijn bruid Marie Louise. Dit had men gauw „door" en er werden lonen ge vraagd, die meer dan 10 x hoger waren, dan de algemeen geldende. Men kreeg ze niet, dus werd er ge staakt. Het tijdstip van de intocht nader de meer en meer. Op een gegeven ogenblik begon het de gouveraeur van de stad te vervelen en hij vaardigde het volgende bevel uit: „Wie morgen het werk niet her vat, wordt doodgeschoten." Het werk werd hervat, klaar kwam de poort echter niet, maar op het laatste ogenblik heeft men hem met carton bijgewerkt. De eer was gered. NIEUW PERSONEEL FABRIEKEN: R. Wijers Emb. R. J. Houwing T.A. G. Swartsenburg T.A. D. Parcira-Verdier C.F. H. Mittelmeijer-Taile C.F. J. E. Butter Exp. F. G. Huisman K.B. M. Sack-Louwers C.F. N. Stuiver-Voet Div. H. F. Kuiper Emb. C. v. Zwieten-v. d. Aar C.F. E. K. ten Camp-Kraus C.F. H. Prins-Terlingen B.W. J. Terlingen B.W. Ch. Groeneveld-ten Brink C.F. A. Kampst Div. L. v. d. Pol-Camphuizen K.B. P. M. Kornet-van Dijk K.B. T. Kleyn Div. kracht" is bevrijd, want het waren vprkpprsrpnelinn Franse troepen, die het eerst de Uitstekende verkeersregeling stad binnen rukten. De verkeersregeling is voor ons Men is zelfs nog niet uitgespro- Nederlanders een openbaring. Geen ken over de schande van de oor- tram, bijna geen fietsen, een ont- log 1870-1871 en praat men nog zagwekkend aantal auto's en spij- over de le en 2e wereldoorlog. Dit kerpaden, die inderdaad de voet wetend, begrijpt men, hoe moeilijk ganger beschermen. Als men met de jongste beslissingen voor een groepje op die spijkerpaden „Hennie!"kwam de stem van I keek me aan met de blik van: „Ik 'mijn vrouw uit de keukenheb je door, vader," en zei droog: Zuchtend legde ik „Nee, die is me te groot." „Hennie!" „Donald Duck", het lievelingsblad van mijn zoontje en mij, opzij en begaf mij langzaam, maar dubbel waakzaam, naar de keuken. Dubbel waakzaam, want eerstens noemt mijn vrouw mij geen Henk maar Hennie, wanneer zij dingen van mij verwacht, die ik meestal niet kan opbrengen, terwijl er bo vendien in haar stem iets alarme rends lag, dat mij het ergste deed vermoeden. In die paar passen naar de keuken zag ik angstige visioenen als: de waslijn met 20 luiers in de modder, mijn doch ter met druipende kleertjes in de druipende armen van een dappere druipende redder, mijn zoontje door 4 agenten opgebracht met de mededeling dat hij de grootste winkelruit van Zaandam had in gegooid, mijnhet was nog veel erger. In de keuken vond ik mijn vrouw sprakeloos en trillend van angst, die mij bevend in de richting van de gootsteen wees. „Grote grutjes," vloekte ik netjes en voelde een kouwe rilling van mijn halswervel naar mijn staart- beentje rollen. „Goeie grutjes, hoe komt die daar," vervolgde ik vrij stom en tegelijkertijd voelde ik weer zo'n kouwe golf, want op dat moment begreep ik, dat mijn wettige levensgezellin van mij ver wachtedat zij van mij ver langde. dat ik Op de gootsteenrand waggelde langzaam, met de zelfbewuste houding van een diplomaat met een kogelvrij vesteen behaar de langpotige spin, zo groot als mijn vuist. Wa zeggu? Nou ja, zo groot als eenin ieder ge val had ik nog nooit zo'n griezel gezien. Aarzelend keek ik mijn vrouw aan, maar haar blik verried duidelijk de wens, dat ik mij tenminste éénmaal in ons 12^-jarig huwe lijk zou gedragen als een man zo als alle jonge meisjes die in hun puber dromen. Mijn laffe ik en mijn iets minder laffe ik waren in mijn binnenste nog aan het bekvechten, toen mijn zoontje binnen kwam. Opgelucht herinnerde ik mij dat hij rupsen, wonnen en kikkers durfde aan te vatten en daarom zei ik schor maar zo gewoon mogelijk: „Piet, je moeder is bang voor dat spin netje (o, mensen dat monster een spinnetje!), breng jij het even buiten jong." Zelfbewust stapte Piet in de rich ting van mijn trillende vinger, schrok zich op zijn beurt een rotje. Mensen, ik kwam er niet onder uit. Terwijl ik het bloed uit mijn gezicht voelde weglopen greep ik de hele zaterdagavondeditie van mijn krant, gaf zonder te kijken een roei in de richting van het monster, voelde en hoorde in het binnenste van de krant iets kra ken hetgeen mij de zoveelste kouwe golf bezorgde en depo neerde het vrachie op een holletje in de vuilnisbak. Nog zie ik zijn lange harige poten, zijn grauwe lijf zo groot als nou goed dan geloven jullie het maar niet. oversteekt, stopt het verkeer, zelfs de beruchte taxi. Wist U, dat als men tussen deze spijkers wordt doodgereden de stad de begrafe niskosten betaalt en de aanrijder practisch altijd in het ongelijk wordt gesteld? Slechts op de grote boulevards is 2-riehting verkeer, elders 1-rich- ting. Het populaire en goedkoop ste vervoermiddel is de métro. Heeft men de gang van zaken door en dit is vrij eenvoudig dan kan men in Parijs niet ver dwalen en komt men altijd op zijn bestemming. Op bepaalde punten rijden 4 lijnen onder de grond boven elkaar. Jam mer is, dat men, behoudens een enkele uitzondering, met de métro niets van de stad ziet. Winkelen Mooie winkels met kostbare voor werpen zijn er vele. Men beweert in Parijs, dat als een man met een vrouw gaat wandelen in de buurt van de Opéra een cen trum van prachtige winkels en zij krijgt niets van hem, hij óf geen centen heeft, óf niet van haar houdt. Echter nogmaals, verwacht niet overal luxe, de eigenlijke be volking heeft het moeilijk. Wan del niet alleen over de boulevards, maar sla eens een zijstraat in en dadelijk ziet U een geheel ander schouwspel. Ik zou nog wel door kunnen gaan, maar misschien als Mendes France weer eens aan de regering komt, dat Sterovita er dan een melk fabriek opent en wie weet, of wij dan wellicht eens uitgenodigd worden deze fabriek te bezichti gen. U behoeft U echter thans nog niet op te geven. Nadere berich ten volgen t.z.t. Mijn kleindochter Terwijl ik zit te peinzen waar het nu weer eens over te hebben, trekt juist mijn eenjarige kleindochter zich lachend aan mijn broekspijp op, er geen idéé van hebbend, waar grootvader nu weer mee „zit". Ik heb mijn vrouw, mijn dochter, een ouwe tante en m'n hond al voor het voetlicht gesleurd, dus moet zij er nu maar eens aan ge loven. Mijn wederhelft zegt wel dat ik onze gehele huishouding over de straat breng, maar ik beschik nu eenmaal niet over veel fantasie (mijn ega zegt van wèl, maar die bedoelt het anders) en moet be paald iets beleven, wil ik wat kun nen vertellen. Mijn kleindochter dan, begint zo langzamerhand een klein meisje te worden, wat ik wel leuk vind; ik houd nl. niet zo erg van heel kleine baby's en sta bijv. wan neer ik eens in een kraamvisite „trap" er altijd vrij schaapach tig bij Zij is dol op onze hond Bobby: wanneer zij wakker wordt, over de grond kruipt, verdriet of pret heeft, altijd roept zij om „Bobbe". om die deelgenoot van haar emo ties te maken. Ik ben er achter gekomen dat zij mij waarschijnlijk ook als huis dier beschouwt: ik word nl. óók aangeroepen met „Bobbe" en dat wel op zo'n intense vreugdevolle manier, dat ik 't gewoon een te kortkoming van mijzelf vind, dat ik niet evenals Bobby met een staart geschapen ben, om enthousiast terug te kunnen kwis pelen De telefoon heeft haar volle aan dacht. Wordt er opgebeld, dan jubelt zij spontaan door 't gehele huis: „Daaaa". Enfin, wanneer 't na derhand net zo'n charmante tele foniste wordt als de dames van A.H., dan mopper ik beslist niet. Van blonde meisjes en vrouwen heeft zij een „soortement" afkeer (geen erfelijke belasting vanwege haar grootvader-) en 't kost haar altijd even tijd en zelfoverwinning om aan de draagster van zo'n mooie haardos te wennen. Een paar weken terug was zij ja rig en heeft toen zoveel cadeautjes gehad, dat ik echt heel even een beetje jaloers was: wanneer A.H.- er zélf een dergelijke hoogtijdag viert, heeft hij altijd 't idéé van: „morgen is pappie jarig; nog gauw even naar de stad, dan haal ik vijf voor zes de Hema nog". Annemiek mocht zelf uitpakken. De hond, de kop scheef gehouden, er vol interesse naast. De presentjes werden er uit ge peuterd en op zij gesmeten, maar die twee hebben toch samen een pret gehad met het pakpapier: het was zonder meer „de dag van hun leven" Eigenlijk jammer, dat dit kleine adspiratieloze wereldje van haar met de pop „Sjang". het pren tenboek „Kukeleku" en „Bobbe" niet zo blijven kan en mag. Gelukkiger dan zij nu is, wordt zij nooit A.H.-er. Enige weken geleden heeft ons bedrijf een fotoboekje het licht doen zien. dat de titel draagt „Ze liegen over je"- De in dit boekje opge nomen foto's zijn vrij wel alle uit ons bedrijf. Er zijn echter ook enkele algemene foto's in opgenomen, waarvan wij er hier een afdruk ken. Het boekje brengt de jeugd van tegenwoordig in beeld, die niet, zoals velen veronderstellen, alleen maar belangstel ling heeft voor „Rock 'n Roll", maar tevens wel terdege de handen uit de mouwen steekt. Zo ook bewezen wordt in ons bedrijf, waar vele jongelui bouwen aan hun toekomst en waar voor velen nog een toekomst is weg gelegd. De uitvoering van dit boekje is geïnspirerd op de internationale fototentoonstel ling „Family of Men' aan directies en personeel voor de bewezen attenties Hr. en Mevr. A. v. d. Brink bij hun huwelijk. Hr. en Mevr. de Jong bij hun 50-jarig huwelijksfeest. Hr. en Mevr. J. A. Blokker bij de geboorte van hun dochter. De dames M. Kaagman, C. J. van Scheppingen en de heren D. van Capelleveen, J. Gras, C. de Ligt. Overmeer. D. Verdonk en E. de Vries voor de belangstel ling en verstrekkingen tijdens hun ziekte.

Personeelsbladen | 1957 | | pagina 4