Van Wood luidde vierde jaar in
van reeks cantineconcerten
Piet Hein voer weg met
mand vol geschenken
Op 19 juni: de Micro-solisten
Personeelsorgaan van Albert Heijn N.V., Zaandam
14e Jaargang No. 5 - Mei 1957
Belangengemeenschap
Albert Heijn-Patria
Het cantineconcert dat op 15 mei in het Ontspanningsgebouw
is gegeven mag dan door allerlei onvoorziene strubbelingen niet
helemaal tot zijn recht zijn gekomen, het optreden van de Ita
liaanse Nederlander Van Wood alias Peter van Houten was
niettemin een hoogtepunt in de reeks cantineconcerten, welke
hiermede zijn vierde jaar is ingegaan. Van Wood zélf heeft
zijn ontstemming over de onaangename vertragingen van zijn
musici duidelijk tot uitdrukking gebracht door hen op staande
voet te ontslaan. Dat hij hen een half uur later weer heeft aan
genomen zou men op rekening kunnen schrijven van zijn goede
hartof van zijn juist zakelijk inzicht. Elders in dit nummer
wordt meer over hem verteld.
Het was eigenlijk de directeur, de eeuwigd werd vóór het vliegtocht-
lieer Schuddeboom, die Van Wood je begon. Mèt het orkest Malando,
naar het O.G. bracht. Toen eerst- want dat was als meest-geliefd
genoemde namelijk enige maanden orkest uit de bus gekomen,
geleden in Milaan was en daar het En zo zal menigeen zich nog an-
quartet van onze succesrijke land- dere orkesten en artisten herinne-
genoot hoorde spelen, nodigde hij ren, die in de loop der jaren in
Van Wood uit eens bij Albert Heijn
te komen spelen, als hij in Neder
land was. Deze keuze zal bij velen
in de smaak zijn gevallen, want
het kwartet wordt ook in ons land
door velen graag gehoord.
De reeks van cantineconcerten in
het O.G. is thans in zijn 4e jaar.
Begonnen werd in 1954 met een
optreden van de Ramblers, dat zó
in de smaak viel, dat besloten
werd op deze weg voort te gaan
en óm de twee weken een band
te engageren, zeven maal achter
elkaar. Achtereenvolgens kreeg
men te horen: de Ramblers, de
Skymasters, Accordeola, Jan Cor-
duwener, Eddy Christiani, Malan
do en het Dutch Swing College.
Malando won.
Als extra attractie werd een prijs
vraag uitgeschreven om het or
kest aan te wijzen dat het meest
in de smaak van het publiek viel.
De ploeg die de smaak van het
publiek het beste had gepeild, zou
mèt het winnende orkest een vlieg
tocht gaan maken. Verscheidene
trouwe lezeressen en lezers van
dit blad zullen zich nog wel de
glundere gezichten herinneren,
waarmee de winnende ploeg ver-
Zoals U waarschijnlijk reeds
vernomen hebt, heeft onze
N.V. besloten een onderhand
se emissie te plaatsen wegens
ruil van een pakket aandelen
in verband met een tot stand
gekomen belangengemeen
schap met de N.V. Biscuitfa
briek „Patria" te Amsterdam.
Aanleiding tot deze overeen
komst was de dringende be
hoefte aan uitbreiding der
productiecapaciteit in onze
biscuitfabriek. Dit probleem
was in Zaandam niet op korte
termijn op te lossen. „Patria"
daarentegen was in de gele
genheid de productie op te
voeren, zodat op deze wijze
de belangen van beide onder
nemingen gediend zyn.
het O.G. zijn opgetreden.
Terwijl het laatst gegeven cantine
concert verzorgd werd door musi
ci uit het verre Italië, zal het
eerstvolgende concert gegeven
worden door artisten van zeer
dichtbij: de Micro-solisten. Deze
,,semi-profs" zoals men hen
zou noemen als het voetballers
waren zijn in de Zaanstreek
dérmate bekend, dat ze nauwelijks
bij U behoeven te worden inge
leid.
Bij het bezoek van onze Koningin aan Zaandam behoorden ook de heren
J. Heijn en S. Vos tot de genodigden. U ziet hier de heer Vos met
H.M. vereeuwigd.
Koninklijk bezoek aan Zaandam
Ongeveer twintig jonge meisjes, die in de costuumklas van de nieuwe
Zaandamse huishoudschool tot coupeuse worden opgeleid, hebben
25 april een onvergetelijke dag gehad. In zelfgemaakte kleding para
deerden zij voor niemand minder dan Koningin Juliana, die voor het
eerst als onze landsvrouwe een officieel bezoek bracht aan Zaandam.
Wel wat verlegen, maar met de charme van jeugdige mannequins
draaiden de meisjes zich om en om, teneinde de vorstin geen detail
van haar japonnetjes te doen missen, en de Koningin toonde zich
duidelijk verrast door wat getoond werd.
Miniatuur-portrei van een doorzetter
Of dit detail van het bezoek aan
de feestelijk met vlaggen en oran
je getooide Zaanstad de meeste
indruk op de Koningin heeft ge-
i maakt? Het is moeilijk te zeggen.
Het bezoek was een aaneenscha
keling van glanzende gebeurtenis-
Het optreden van Van Wood in
het O.G. is voor een der redac
teuren van AllerHande aanleiding
geweest een gesprek met deze
musicus aan te knopen.
Voor Flitsen schreef hy 't volgende:
Men kent van Wood's voorgeschie
denis uit de vele krantenberichten;
met een duidelijk-zakelijk talent en
een enigszins haanachtige bazigheid,
die voorkomt uit grote wilskracht,
heeft hij de trom van de publiciteit
even vaardig als zijn gitaar weten
te bedienen. Want vooropgesteld
dient te worden, dat hij een bijzonder
goed gitarist is.
Alle kranten schonken aandacht aan
de arme muzikant van Houten, die na
de oorlog, toen hij twintig was en
toen de gitaar als instrument immers
bijzonder in de mode was, een klein
ensemble „begon". Met een, nu in
Amerika beroemde, accordeonist
„Matthews" stak hij de Oceaan over,
doch kwam niet echt goed aan de
slag en keerde naar Europa terug.
Na allerlei werk in diverse orkesten
ensembles, begon hij, zo ongeveer
Er zit in deze Piet van Houten (nu
32 jaar oudeen keihard element
van bijkans dierlijk-gerichte wils
kracht: hij weet waar hij heen wil.
En hij voelt zich t.a.v. dit doel te
vens verplicht door die, in de kran
ten ook reeds zo nadrukkelijk ver
in 1949, vaste voet te krijgen in Italië, melde omstandigheid, dat hij ge
trouwd is met een prinses, de nicht
van de Sjah van Per zie.
Italië heeft hij in zijn macht; men
zingt zijn liedjes bij het opstaan en
bij het naar bed gaan. Zijn gramo-
foonplaten rollen door gans de Laars.
Men fêteert hem en men betaalt
hem. Frankrijk begint zijn stijltje van
musiceren en arrangeren en benade
ren over te nemen. En ook Neder
land ziet wel wat in het genre, al
is men er, over het geheel genomen,
niet wég van. Het noodzakelijk-
kleine en fijne van een kwartet, gi
taar, piano, bas en drums, ligt niet
elke Nederlander.
De wereld staat open voor Van
Wood. Hij staat op het eind van de
springplank. Zal het lukken? Zal de
mode van het simpele, vrolijke liedje
zonder de glorie en de glans dus van
grote orkesten, van geweldige arran
gementen ook elders inslaan?
Hij heeft er de kracht voor om zich
een plaats te veroveren in de rijen
der beroemdheden, heeft die vereiste
beheerste hardheid, die ook een groot
wielrenner kenmerkt. Hij kon een
coureur zijn. Hij is zakelijk. Hij is
nog jong. En hij heeft de wind
mee. al heeft hij voor een deel die
wind zélf doen opsteken. Zonder ge
luk vaart niemand wel. Maar ook
geluk kost inspanning.
sen en het enthousiasme van de
bevolking was overweldigend.
Albert Heijn's Muziekkorps mocht
dit enthousiasme bij aankomst van
de Koningin mede inleiden met
vrolijke marsmuziek en zodra voet
aan wal was gezet met het „Wil
helmus". Het was overigens niet
de eerste keer, dat de Koningin
de klanken van dit korps hoorde.
Na een officiële ontvangst ten
stadhuize, waarbij de Koningin in
zicht werd gegeven in Zaandams
krachtige ontwikkeling, werd een
rondrit gemaakt, waarbij enige
nieuwe scholen werden bezocht en
vervolgens enige veelbetekenende
kleinere Zaandamse bedrijven.
In drukkerij C. Huig N.V. kreeg
de vorstelijke bezoekster later op
de dag het vermoedelijk kleinste
boekje ter wereld aangeboden. In
dit boekje van 3,76 millimeter in
het vierkant en geplaatst in een
gouden foudraaltje, was in zes ta
len (Nederlands, Frans, Engels,
Duits, Spaans en Zweeds) het
Onze Vader gedrukt. Alleen met
de sterke loupe waren de letter-
beelden te lezen.
In de drukkerij was tevoren op
een originele 18e eeuwse hand
pers ten aanschouwe van de Ko
ningin een rijmprent afgedrukt
met een speciaal voor deze gele
genheid vervaardigd sonnet van
Ed. Hoornik. Het luidde:
„Als letters waren van een and're
makelij.
Een hart en voeten hadden zoals wij.
Dan sprongen ze vandaag uit hun
bestaan
En keken U niet meer als letters aan.
Ze stonden alle zes-en-twintig bij
elkaar,
Klaar om te zingen en een bloem
in 't haar."
Eerst tegen half zes 's avonds
heeft Koningin Juliana Zaandam
weer verlaten. Een grote menigte
wuifde haar na, toen het koninklijk
jacht „Piet Hein", waarmee Zy
ook was gekomen, zich weer los
maakte van de grote los- en laad-
wal van de Voorzaan tegenover
het Centraal Magazijn van Albert
Heyn. Maar het gebeurde niet
eerder dan nadat het schip royaal
geproviandeerd was met een keur
van Zaanse waren, waaronder van
zelfsprekend de fijnste uit de gro
te voorraad levensmiddelen van
hofleverancier Albert Heyn.