„Hoe bent U van plan de
Paasdagen door te brengen?"
Chefsbezoek aan Zaandam
TweeAH-ersmetCanac
ese kruidenierservaring
Rotterdamse luchtacrobate
werd A.H.-verkoopster
AH-FLITSEN
3
Vóór het optreden pleegt een
artiest zich te schminken. Mevrouw
de Bruyn had daar zo'n aardig
heid in. dat ze soms wel een uur
voor de spiegel zat
kinderen ga ik in
VRAAG van
de MAAND
Deze maand hebben we weer bij een aantal medewerk (st)ers aan de
bel getrokken. Dit keer vroegen we, hoe ze hun Paasdagen van plan
zijn door te brengen. Het resultaat van deze gesprekjes vindt U hier
onder.
Duiven
der I
het met de
Paasdagen mis
tig aan. De
duivensport is
hobby en
toeval wil,
dat zijn duiven
vroeg in de
morgen van le Paasdag in Olden-
zaal worden gelost. Dit wil dus
zeggen, dat de diertjes op zondag
morgen bij zijn woning zullen neer
strijken en vanzelfsprekend moet
hij dan ter begroeting aanwezig
zijn. De heer v. d. Kant kan zich
echter niet geheel aan dit amu
sement wijden, want zijn vrouw en
vijf kinderen hebben ook een beet
je recht op hem. „Waarschijnlijk
gaan we met z'n allen wandelen
enluieren."
Werken
sen thuis zitten, maar trekt er
r met de fiets op uit, om de omge-
r2 an£t e' ving wat te verkennen, maar voor
bant, chauffeur al natuuriijk; om de kleurenpracht
van ïaa van de k0nen te gaan bewonderen.
Schiedam, doet En mooM het ZQ wa[m zjjn da(
de mussen, door de warmte be
vangen, van de daken vallen, dan
kan ze altijd nog haar toevlucht
zoeken aan het verfrissende strand
van de Noordzee!
11
„Ik wilde mijn
moeder gaan
helpen," zegt
mejuffrouw W.
J. Lindeman,
uit filiaal Bloe-
mendaalseweg
33 in Bloemen-
daal, als wij
haar vragen,
hoe zij de Paas
dagen gaat
doorbrengen. De moeder van me
juffrouw Lindeman heeft n.l. een thuis,
consumptietent met limonade en
chocolade in de Kennemerduinen
in Bloemendaal en zij kan de hulp
van haar dochter best gebruiken
om de te verwachten Paasdrukte
te verwerken. Als het weer nu
maar wil meewerken! „Gezond
werk," vindt ze, „en als het zon
netje maar wil lachen, dan word
ik, ook al heb ik dan eigenlijk geen
vrij, toch bruin."
de bollen
„Op Paaszater
dag neem ik de
trein naar
Haarlem om
daar samen met
mijn vriendin
jj de Paasdagen
SjjBjjjjjy* te gaan door-
brengen."
Deze woorden
geeft mejuffr.
C. M. van On-
zenoort, uit filiaal Oosterhout, ten
antwoord op de bewuste vraag.
„Peuren
Chef P. Hengst
uit filiaal
Weesp is een
beetje overrom
peld door onze
vraag, wat hij
met de Pasen
gaat doen.
„Eigenlijk nog
niet over ge
dacht," zegt hij
nadenkend. En
dan, na even zwijgen, gaat hij ver
der: „Voor de tweede Paasdag is
het geen probleem, dan ga ik
peuren" en chef Hengst vertelt
vol vuur, hoe deze palingvanger ij
in z'n werk gaat, en hoe hij, ge
wapend met koffie, boterhammen
en sigaretten tegen de muggen,
nog vóór het eerste ochtendkrie
ken langs de dauwige waterkant
zijn hobby beleeft.
„Maar ja, de eerste Paasdag moet
ik waarschijnlijk eerst nog beko
men van de te verwachten drukke
Paasverkoop en bovendien zit ik
op dergelijke feestdagen het liefst
„Oude vriendschap"
El omgeving,
j „Met mijn
vrouw en twee
kinderen ga ik in Den Haag een
vriend opzoeken, die ik in 1943 in
Russische krijgsgevangenschap in
Letland heb ontmoet. We waren
beiden het slachtoffer geworden
van een Duitse razzia. Altijd leuk
om weer eens herinneringen op te
halen uit die benarde jaren. Het
hangt eigenlijk van het weer af
of we wel aan die verhalen zullen
toekomen, want als de zon ons, bij
wijze van spreken, uit Den Haag
wegbrandt, dan zullen we ons heil
moeten zoeken op een stukje van
het Scheveningse strand. Waar ik
helemaal geen bezwaar tegen
heb."
Staand achterste rij v.l.n.r.: de heren H. W. J. v. d. Kamp, B. Koppen,
J. J. Admiraal, A. Martens, P. Hengst, Th. J. Hurkmans. A. Lankreijer,
D. A. ter Wee. Midden: de dames Hengst en Scheerders en de heren
P. J. Scheerders en G. C. Dekens. Voorste rij staand: de heer J. B.
Haleber en de dames Haleber, Dekens, Hurkmans, Lankreijer, Sibie,
Martens, v. d. Kamp, Koppen, Admiraal. Zittend: de heer D. Sibie en
het echtpaar J. Oudijk.
Drie jaar geleden vertrok WIM SCHRUIJER, filiaal Schiedam,
met zijn ouders naar Canada. Hy voelde zich al gauw thuis, in dit
verre land. In Vancouver (700.000 inwoners) ging hij op school. Vrij
dags en zaterdags werkte hij in een Supermarket. Een half jaar ge
leden besloot de familie Schruijer naar Holland terug te keren. Het
heimwee werd hun te machtig. Zijn werk in de Canadese winkel
bracht Wim er toe by Albert Heijn te gaan werken. Over deze Cana
dese winkels vertelde Wim ons het een en ander.
Het personeel in de winkel waar j meisjes nodig om af te wegen.
Wim werkte, bestond uit 20 man-1 Maar ook aan de kassa's stonden
nen en maar 5 meisjes. Alles was vaak jongens.
voorverpakt,
,,lk voelde dat we zouden vallen"
Naar
„SCHRIJF MAAR NIET, dat ik weer met het nummer wil beginnen,
want als m'n man dat leest is hij in staat direct weer te gaan oefe
nen", zegt mevrouw H. M. de Bruyn „de vallende IJli" zoals men
haar ook wel noemt uit filiaal Statenweg in Rotterdam, ,,'t Trekt
me nog wel, het artistenleven en juist in het voorjaar krijg ik er
weer zin in. Maar we hebben het nu beter. Na die val van 8i/2 meter
was het niks meer gedaan. En nou speel ik hier artiest", lacht ze,
wijzend op de winkel met de klanten.
Van luchtacrobate tot verkoop
ster, dat is een hele stap.
Voor mevr. De Bruijn was het een
val uit de lucht, die haar met bei
de benen in het leven van alle dag
bracht. Van het klatergoud in de
werkelijkheid.
Het begon allemaal zo'n 18 jaar
geleden, toen de 8-jarige Uli op
Ze blijft echter niet bij die kennis- balletles reeds opviel door haar
lenigheid, haar verende spieren en
- wg haar vermogen om te vallen zon
der zich te bezeren. „Vallende Uli'
Vanaf dat ogenblik oogstte ze
succes op vele tonelen met haar
balletnummer, komisch tapnum-
raer, gooi- en smijtnummer en ten
slotte het acrobatisch luchtnum-
mer met de man, met wie ze la
ter trouwde.
Van het variété naar circus
sen, in binnen en buitenland. In
circus Minnaert brak de draad,
die het tweetal naar de top van hun
carrière moest voeren. Dat was in
een klein plaatsje bij Brugge, ca.
drie jaar geleden.
Gekraak
I „Ik voelde, dat we zouden vallen,
's Middags had ik al zo'n gekraak
gehoord in de touwen, dat ik m'n
dus er waren geen Het bijvullen in de Canadese win
kels gaat vrij eenvoudig in zijn
werk. De magazijnen zijn rondom
de winkel gebouwd. De schappen
zijn van achteren open, zodat ze
vanuit het magazijn bijgevuld, of
beter gezegd, achtergevuld kunnen
worden.
Een andere bijzonderheid is, dat er
geen mandjes gebruikt worden.
Er zijn alleen maar wagentjes. Het
gebeurt wel dat een klant met zijn
volle wagentje naar het parkeer-
teri-ein rijdt, in zijn auto zet en
het dan rustig mee naar huis
neemt. Niemand is bang dat het
wagentje niet teruggebracht zal
worden.
Andere artikelen
In de Canadese Supermarkets
worden niet alleen kruidenierswa
ren, groenten en vlees verkocht,
maar ook vers brood, verse melk,
drogisterij- en alle huishoudelijke
artikelen, 's Zomers worden er
vaak overhemden, zomerhoeden en
zonnebrillen vei'kocht. Dan staat
er ook een limonade-automaat in
de winkel.
Dat er ook taarten vei'kocht wor
den zal Wim nooit vergeten. Op
zekere dag kwam een klant terug
met een prachtige taart. Om de
een of andere reden scheen de
taart niet in de smaak te vallen.
Onvoorwaardelijke garantie ken
nen ze in Canada nog niet.
Een bediende probeerde de klant
af te schepen. Daarover maakte
deze klant zich zo kwaad, dat hij
de taart met een sierlijke boog in
de winkel slingerde en vertrok.
Mej. A. H. den Iseger. J
Twee jaar in Ontario
„Hoe komt het nu dat U bij A.H.
bent gaan werken? Was dat toe
val?" vroegen wij. „O, neen", zegt
zij lachend, „ruim 2 jaar heb ik in
Ontario in Canada in een grote le
vensmiddelenzaak gewerkt en dit
is mij zo goed bevallen dat de keus
na mijn terugkeer niet moeilijk
was.
Ik ben ook nu weer cassière en
wel in filiaal Bussum Havenstraat.
Er zijn natuurlijk veel verschillen
tussen de winkels in Canada en
hier. De zaak waar ik werkte was
aan de rand van een stad gelegen.
London (Ontario) heette het.
De mensen kwamen van heinde en
verre zo 1 maal in de 14 dagen hun
inkopen doen. Met de auto want
bijna iedereen heeft er een. Als ze
de kassa waren gepasseerd, zetten
ze hun mandje op 'n rail en op
deze manier rolden hun boodschap
pen tot buiten de winkel. Daar
stond dan een bediende die ze in
de auto legde.
Persoonlijk contact
Het leuke vind ik hier, dat je veel
meer persoonlijk contact hebt met
de klanten en het werk ook veel
afwisselender is. In Canada was ik
echt de hele dag onafgebroken in
de weer aan de cassa en je had
een tijd zo nu en dan een praatje
-r-r i met een klant te maken of een ar-
Het heeft heel wat moeite gehost
nm r)f> «nnttpn aurnran tr* vpr- J
„Ze willen tegenwoordig alleen
man vroeg alles nog eens goed na maar zangnummers," zegt mevr.
te kijken. Dat deed hij, maar hij
vond niets. Misschien zit het in
de fluwelen touwomhulsels, dach
ten we.
Maar 's avonds kraakte het weer.
De Bruijn niet zonder spijt. „Het
variété is niet meer wat het ge
weest is. En daarom zijn we er
maar mee opgehouden. M'n man
heeft een herscholings-cursus ge-
En voor we er erg in hadden lagen volgd en werkt nu als monteur,
we beneden, 8y2 meter lager, dan Hij heeft het best naar z'n zin,
waar we onze acrobatische toeren zegt hij, maar soms..
hadden uitgevoerd. Ik kwam vrij
zacht terecht, op m'n man; met
een heel lichte hersenschudding
en 'n blauw oog kwam ik er van af."
Hij was minder gelukkig. Met een
gescheurde darm en een gebroken
rib ging hij het ziekenhuis in. Ge
heel hersteld kwam hij er weer uit.
i toen braken de touwen
De de Bruijnen begonnen weer te loven,
oefenen en zo nu en dan op te tre-
I den in variété-programma's, maar
zij had de angst een beetje te pak-
ken. En bovendien zit er de klad
i in het variété.
Het echtpaar woont bij mevrouw's
ouders in en om wat afleiding te
hebben is ze weer aan 't werk ge
gaan. „Nou speel ik hier artiest,
met de klanten als publiek. Des
avonds kijken we naar de televi
sie. Ja, als je beiden verdient zoals
wij, dan kun je je zoiets veroor-
Engels accent
om de spatten slagroom te ver
wijderen.
Op de instuif
ontmoetten wij
mej. A. H. den
Iseger.
Wij maakten
kennis met haai
en merkten aan
het licht Engels
accent waar
mee zij sprak,
dat zij lange tijd
in den vreemde
moest zijn ge
weest. Zij ver
telde dat haar
wieg in Neder
land had ge
staan, maar dat
zij 5 jaar gele
den naar Cana
da was vertrok
ken. Sinds 2Yz
maand was ze
eer in Neder-
vergeten had.
Wim Schruyer in zijn Canadese j
tijd op de lange latten.
Van werken komt 's avonds niet
veel meer. We hebben het goed, land terug. De
maar zo nu en dan, vooral als het j overtocht
voorjaar is, dan zouden we wel maakte zij met
weer weg willen zwerven..
de „Maasdam".
