De fabrieksingang is verplaatst
naar het nieuwste fabrieksgebouw
Bent U soms een radio-
of een televisie-artiest?
De kwaliteitscontroleur heeft een
zeer verantwoordelijke taak
Dit is
mijn nieuwtje
„Juf" van Leeuwen stond
30 jaar achter A.H.-toonbank
AH-FLITSEN
„Ik hoop, dat je niet te gauw weer weg gaat, je woont zo ver weg".
Met deze woorden begroette de toenmalige chef van filiaal van Wou-
straat 141 in Amsterdam op 1 november 192ó Margrieta van Leeuwen,
die op die dag voor het eerst bij Albert Heijn kwam werken. De chef
verwachtte kennelijk beslist niet, dat zijn nieuwe winkeljuffrouw eerst
dertig jaar later haar verkoopstersjas voor het laatst aan de kapstok
zou hangen!
Hoe zij er toe kwam by Albert dere slaolie". Omstreeks 1930 was
Voor wie dagelijks op de fabriek komt is de verplaatsing van de
ingang naar het nieuwste fabrieksgebouw geen nieuwtje meer, maar
voor buitenstaanders en niet te vergeten voor de portiers is
het toch wel een feit om even aandacht aan te besteden.
De portiers zijn meer dan tevreden
over hun nieuwe, ruime dienstloge,
van waaruit zij met een wakend oog
letten op degenen die de fabriek in-
of uitgaan.
Daarom is er een veiligheidssy
steem aangebracht, waardoor de
schuifdeur tot stilstand komt als
er iemand dreigt plat gedrukt te
worden. Een hele geruststelling...
Heijn te gaan werken? Och, zij
werkte reeds enige tijd in een
kruidenierszaak, toen haar moe
der een advertentie van Albert
Heijn las, waarin een verkoopster
werd gevraagd. Zij spoorde haar
dochter, die er zelf eigenlijk niet
eens zoveel voor voelde, aan te
solliciteren.
Zij heeft het maar gedaan en
werd prompt aangenomen. Zeven
jaar bleef zij in de Van Woustraat
en drie en twintig jaar in filiaal
Scheldestraat. In dit laatste fi
liaal kende iedereen, personeel zo
wel als klanten, haar als „juf" en
zo werd zij ook op straat aange
sproken.
Emmers meel en slaolie
Veel is er in de afgelopen dertig
jaar veranderd. Op zaterdagavond
tot elf uur werken, was in het
begin heel gewoon, terwijl ook de
vrije middag een ongekende weel
de was. „De eerste was gewoon
een feest", zegt juf en ze heeft
er nog plezier over.
Behalve dit, veranderde er nog
meer. Wij zouden wel even vreemd
kijken, als een klant met twee
emmers binnen kwam en zou zeg
gen: „In de ene meel en in de an-
I Portier Bavtelson en mej. Van
Houts poseren voor de nieuwe
portiersloge.
Dit wakend oog moet ook letten
op de „poort", waar de zus-en-zo-
veel-tonners van tijd tot tijd in
komen draaien om de nooit te
verzadigen filialen van goederen
te voorzien. En aan die poort zit
nog een nieuwigheidje.
Automatische schuifdeur
Vanzelfsprekend behoeven de por
tiers of de chauffeurs de zware
schuifdeur voor de poort niet
eigenhandig open en dicht te
schuiven. Dat gaat allemaal auto
matisch; één druk op de knop is
voldoende om dit zware karwei
tje geruisloos te doen verlopen.
Automaten hebben echter één na
deel; als ze brokken maken, dan
trekken ze zich nergens wat van
aan en gaan onverstoorbaar ver
der. Zo zou ook de schuifdeur
voor de poort iemand kunnen
vermorzelen, als die iemand niet
op tijd tussen muur en deur weg
sprong.
Misschien denkt U direct: „Waar
om wordt dat nu aan mij ge
vraagd? Daar heb ik toch niets
mee te maken?" Natuurlijk gelo
ven wij ook niet, dat U iedere dag
voor de radio-microfoon of tele
visiecamera staat, maar toch
Enfin, leest U maar eens verder.
Weet U eigenlijk waar U als
televisie-ster speciaal op letten
moet? Wij lazen hierover één de
zer dagen iets in een aardig arti
kel, dat door een bekende radio-
en T.V.-figuur was geschreven.
Voor de televisie is het noodzake
lijk, dat je kleding er tip-top uit
ziet en dat deze tevens goed past
in de omgeving, waarin je op
treedt. Verder moet ook de make
up aangepast zijn aan de eisen, die
de camera daaraan stelt (lippen
lelijk fel oranje!), terwijl je
gebaren altijd beheerst moeten
zijn. Tenslotte dient het gesproken
woord natuurlijk correct te zijn.
Bij de radio behoeft U eigenlijk
alleen maar op dit laatste te let
ten, maar dat moet U dan ook zeer
goed doen! Weet U nog, wat een
deining er ontstond, toen de om
roeper zich eens een paar hartige
woorden liet ontvallen? De micro
foon stond „open", terwijl hij
meende, dat dit niet het geval
was.
Ja, en hebt U er wel eens over na
gedacht, dat U eigenlijk ook de
gehele dag als radio- en televisie
artiesten optreedt? Dat U op de
zelfde punten moet letten als deze
mensen? Gaat U maar eens na. U
werkt in een winkel, waar U da
gelijks door honderden mensen ge
zien en gehoord wordt. Al deze
mensen nemen U iedere keer weer
even critisch op en letten terdege
op wat U doet en zegt.
Is het dan een wonder, dat U er
ook tip-top moet uitzien: heldere
jas, goed gekamd haar, schone
handen en bescheiden make-up,
alles evenals bij de T.V. aan de
omgeving aangepast? Van de tele
visie-mensen verwacht U, dat zij
hun best doen om er iets goeds
van te maken; van U verwacht de
klant hetzelfde en terecht, zoals
U dit ook terecht van de T.V.-
man of -vrouw verwacht. Wan
neer U de telefoon-klanten te
woord moet staan, bent U niet
minder dan de radio-omroepster,
met Uw stem moet U alles berei
ken. De klanten zien nu Uw
vriendelijke gezicht niet, maar nu
moet U deze vriendelijkheid uit
sluitend uit Uw woorden laten
blijken en door de toon, die U
daar in legt. Doet U dit als een
ervaren microfonist, dus rustig,
beleefd en duidelijk, dan kunt U
ook op deze manier goodwill kwe
ken voor de naam Albert Heijn
en een klant zal dan graag het
nummer draaien, dat haar oproep
beantwoordt met: „Goede morg-
gen, U spreekt met Albert Heijn".
dat in de Van Woustraat echter
heel normaal. En verkoopt U wel
eens „een ons gepelde gerst met
een snuifje meel" Juf verkocht
dat nogal veel aan de joodse klan
ten.
Geliefd bij de klant
Dat juf in de vele „Scheldestraatse"
jaren bij de klanten geliefd geworden
is, blijkt het duidelijkst uit de viering
van haar 20- en 25-jarig jubileum.
Het eerste werd niet officieel ge
vierd, maar chef Hali had een bloem-
stukje gekocht, dat op de toonbank
werd geplaatst. Toen de klanten ver
namen, dat juf jubileerde stroomden
de bloemen binnen; de bakfiets was
nodig om alles naar huis te brengen.
Bij het zilveren jubileum in 1951 her
haalde dit zich op nog grootser
wijze. Toen waren er twee auto's
nodig voor de bloemen, terwijl vele
winkeliers in de buurt vlagden. En
de rayonleider liet een echt Amster-
dams draaiorgel voor de deur spelen!
Koffie
Merkwaardig, dat de rayonleiders
nogal eens vaak omstreeks kof-
fie-tijd in de Scheldestraat waren.
Dat was echter niet zo merkwaar
dig, want juf zorgde al die jaren
voor de koffie en uit eigen erva
ring weten wij dat zij daar een
expert in is.
Daar is ook de heer C. Kaashoek,
met wie juf op dinsdag 5 maart
in het huwelijk hoopt te treden,
van overtuigd. Waarom op dins
dag? Wel, nogal logisch, dan zijn
de winkels in Amsterdam gesloten
en de ploeg uit de Scheldestraat
wil in de kerk aanwezig zijn als
„hun" juf trouwt.
Wij geloven trouwens, dat er nog
wel meer zullen zijn, die juf daar
of in de Van Brakelstraat 30 zul
len feliciteren, want hoevelen
hebben haar niet leren kennen.
Ook wij wensen „Juf" van Leeu
wen en de heer Kaashoek van
harte een gelukkig huwelijk.
Bijgaand treft U een formuliertje
aan waarvan het doel U duidelijk
zal zijn.
De „Flitsen" is u w blad en het
is dus logisch, dat er ook een
stukje van U in komt. U vraagt
waarover? Hindert niet! Iets over
Uzelf, over hel filiaal waar U
werkt, leuke en aardige dingen,
kortom over alles wat een ander
ook zal interesseren. Foto's kunt
U er ook bij doen.
Wij wachten met spanning.
RED.
De „stille" werker
Er zijn nu eenmaal mensen, die uit hoofde van hun functie aan de
weg timmeren en zoals het spreekwoord luidt „veel bekijks hebben",
terwijl anderen niet buiten hun studeervertrek komen, zich zelfs
vreemd voelen tussen de mensen, maar een enorm wetenschappelijk
werk verrichten, waarvan zij zich niet altijd bewust zijn, of het tot
heil of onheil gebruikt zal worden.
in verband met de woningnood,
weer bij A.H. terug voor kwali-
teits- en gewichtscontrole.
Toen hij hier zijn nieuwe taak be
gon had hij van vele artikelen bui
ten zijn oorspronkelijk vak niet
voldoende kennis. Hij sleepte ech-
Wjj hebben ook zo'n stille wer
ker nl. de heer A. v. d. Hazel. Ook
zijn naam is niet bekendbij de
massa buiten ons bedrijf en toch
is hij uitsluitend werkzaam in het
belang van deze massa. Een van
zijn voornaamste taken is de kwa
liteitscontrole van de bij A.H. ver- ter verschillende boekwerken over
Een gewichtig woord: tact
In verband met toezichthoudend per
soneel heeft men het veel over dat
gewichtige „tact", maar voor de an
dere werknemers is het even belang
rijk. Wanneer U bijvoorbeeld weet,
dat uw chef laboreert aan de zoge
naamde „ochtendziekte"kom dan
voor twaalf uur 's middags niet bij
hem aan boord met een uurtje vroe
ger naar huis, verlof, „opslag" enz.
Een ander voorbeeld: wordt uw col
lega voor de 18e maal vader, vraag
hem dan niet of de ooievaar bij hem
soms op het dak gespijkerd is, maar
informeer vol interesse of de laatste
aanwinst even aanvallig is als de
zeventien vorigen
Gaat U van een achtergehouden
extraatje een avondje alleen uit, dan
is het zeer tactloos uw vrouw te laten
merken, dat U dat leuk vindt: dat
kost U dan minstens een zuur ge
zicht plus een gedeelte van uw pe
cunia.
Doe liever alsof juist d i e avond de
rampzaligste van het jaar belooft te
worden; U maakt dan zelfs nog een
kans, dat U wat extra toegestopt
wordt om het „leed" te verzachten,
't Zijn allemaal met schade en
schande opgedane eigen ervarin
gen, zodat ik wel moet onderteke
nen als
Tactloze A.H.-er
vaardigde artikelen.
Advertentie-paal
Hij is een van de
palen waarop dejjÊBBÈb. j
wekelijkse adver-
tentie steunt, f'-'.I
waarin vermeld
staat, dat, indien
de klant niet 'l-
100 tevreden is j 'j
over de kwaliteit, 'x*v';foVi
Je prijs van het ar- gal v EiSl
tikel onmiddellijk Bar.
wordt teruggege-
ven. Maar ziet U zijn foto hier
wel eens bij staan? Ik niet, wel
zie ik iedere week in de adverten
tie de dame, die steeds maar weer
opnieuw de penhouder wordt in-
De heer v. d. Hazel nam de kwa
liteitscontrole over van wijlen
de heer Boom. Zoals het vaak
gaat, ging het ook hier. Hij vond
altijd, dat de heer Boom een
pracht baantje had; toen hij het
echter zelf kreeg, bleek het niet
bepaald een sinecure te zijn en
er moest hard worden aangepakt.
Uit de cacao
Van oorsprong „zat hij in de ca
cao", eerst 17 jaar bij Van Hou
ten, daarna 6 jaar bij de Coöpe
ratie, vervolgens als cacaobran-
der een tweetal jaren bij A.H., om
daarna een uitstapje van een half
jaar naar een modern ingericht
chocolade-fabriekje in Hamburg-
te maken, doch hij kwam, mede
warenkennis bij elkaar en daar
door gelukte het hem meer ver
stand te krijgen van de dingen
waarover hij moest oordelen (dit
gebeurde natuurlijk niet door het
bijeenslepen alleen).
Vooral in den beginne liep het
tussen hem en de chefs niet altijd
gesmeerd; men moet tenslotte er
gens een grens maken tussen „ja"
en „nee" en er komen ook elders
weieens kwesties over grensgeval
len voor, doch tenslotte is er
steeds meer samenwerking en
vooral begrip ontstaan.
Bijna een eenmanszaak
Hoewel hij op het gebied van
de gewichtscontrole thans
hulp ontvangt, blijft deze toch ge
deeltelijk mede tot zijn taak be
horen. Ook hier doen zich wei
eens moeilijke gevallen voor. Eén
voorbeeldje, hij heeft b.v. enige
honderden steekproeven genomen
en alles klopt, maar dan komt er
een klacht van een filiaalchef,
dat er in een doos een half ons te
weinig zit. Ja, dan verdubbelt hij
zo mogelijk zijn waakzaamheid,
maar wat kan er niet allemaal
met zo'n doos gebeurd zijn?
Ook de buitencontrole vraagt zijn
volle aandacht en als alles vlot
verloopt gaat het wel, maar
treedt er een storing op, dan
wordt het veel moeilijker en
hij verzucht weieens „Wanneer
zal mijn éénmansafdeling worden
uitgebreid?"
„Ik heb het altijd met plezier gedaan"
