Waar een plan is, is
een pluim
„Ze wisien wat ze wilden!''
Filiaal Groenestraat, Nijmegen
veroverde 3 pluspluimen in 1956
zwarte Instuif
„Hun juk eist onze schouders"
A.H.'er B. Lievers won
met zijn slagzin een auto
4
AH-FLITSEN
Toen chef J. Smit van Castricum zijn ploeg op 2 januari 1956 een
gelukkig nieuwjaar had gewenst, zei hij meteen er achteraan: „En
dit jaar gaan we de Gouden Pluim winnen!"
Achteraf geeft hij toe, dat zijn mensen, dat eigenlijk wel een beetje
gek hadden gevonden. Hoe zou nu een ploeg, die nog nooit in de strijd
om de zilveren pluim een belangrijke rol had gespeeld nu ineens zich
de gouden pluim als doel kunnen stellen?
Maar... chef J. Smit kreeg ze allemaal warm: Bep Admiraal, Rie
Poel, Rein Silfhoutze vonden het toch bij nader inzien wel érg de
moeite waard en als ze niet in de eerste periode over de rookworst
waren gestruikeld en maar op de zevende plaats beland waren, dan
hadden ze wellicht het jaar 1956 al direct met een zilveren pluim
geopend. Die kregen ze nu pas in de twééde periode.
tien maal in de bovenste helft
van de eerste dertig zat zal
zich er niet over verbazen, dat
deze sportieve ploeg er langza
merhand zéker op rekende, dat zij
de „geplande" Gouden Pluim zou
veroveren. Zoals „planning", het
maken van een goed plan, alles
is voor de verkoop, zo is planning
ook het voornaamste voor het
winnen van een Gouden Pluim.
Maar ze zeiden er terstond bij,
dat het hen om de gouden pluim
ging. (U kunt het nalezen in het
eex-ste interview dat we verleden
jaar met de Castricumers hadden.
Ze kondigden het gewoon aan,
heel nuchter, maar heel fanatiek.
Ze zouden in de running blijven
en... ze déden het.)
Een heel jaar lang was Castri
cum in de kopgroep te vinden en
zelfs in de periode, dat chef J.
Smit wegens herhalingsoefenin
gen niet in de zaak was, haalde
de ploeg tóch een eervolle plaats.
„Onze ploeg is een eenheid, zegt
chef Smit. We maken elkaar
warm en we zijn Zaandam erg
dankbaar, dat ze meestal artike
len voor de plusactie uitzoeken,
waar we succes mee kunnen heb
ben.
Er zijn veel artikelen, die we
graag verkopen, maar het liefst
verkopen we toch artikelen waai
succes in zit. En nu is het het
Een goed plan! Dat was het ook,
dat bij Jaap Smit opkwam, toen
hij als jongen van 14 jaar op een
tuin bij Berkhout bietjes en wor
teltjes hielp verbouwen en toen
hij de bakfiets van een kruide
nierszaak verkoos boven de tuin.
Van 1948 tot 1950 zat hij in Indo
nesië. Juist veertien dagen voor
zijn vertrek leerde hij een heel
aardig meisje kennen... zo aardig,
dat hij die hele twee jaar in dat
verre land juist met dat meisje
trouw bleef corresponderen.
Na Indonesië kwam Jaap Smit
leuke, dat als je je op die arti- directr bg Albert Herjn. Van
kelen concentreert het succes zo jjoom ging het naar den Helder
gróót wordt. Want juist door die
concentratie kom je er spelender
wijze achter of Mevrouw X een
bepaald artikel soms ergens an
ders neemt en dank zij de Plus
actie breng je daar dan natuur
lijk direct verandering in.
Behalve dat we dus nieuwe arti-
en in 1952 werd hij vervanger in
Noord-Holland. Op 19 november
1953 opende hij als chef het filiaal
Castricum en op 7 januari 1954
kwam het „aardige meisje" daar
binnen als „mevrouw Smit", ter
wijl op 28 oktober van dat jaar
de kleine Koos (Nicolaas) het ge-
kelen er in brengen, verbeteren zjn kwam completeren. Het voet-
we ook de omzet per klant.
Maar ook de verkoop van kwa
liteitsartikelen hebben we met
onze Plus-actie op kunnen voeren.
Toen we eenmaal onze limonade
verkoop met een mooie strand
tent hadden gestart, hebben we
het hele jaar geen tweede soort
limonade meer verkocht!
Wie chef J. Smit zo hoort vertel
len over de strijd om de gouden
pluim en wie zich herinnert, dat
hij en passant twee zilveren plui
men, vijf tweede plaatsen, één
derde plaats en verder nog een
vierde, een vijfde, een zevende,
een negende en een vijftiende
plaats met zijn ploeg bezette
zodat hij in dertien perioden der-
ballen beoefende chef Smit voor
zijn trouwen actief, nu nog slechts
als supporter.
In Bep Admiraal heeft filiaal Cas
tricum een prima verkoopster met
bijzonder veel verantwoordelijk
heidsgevoel. Onlangs heeft Bep,
die al voor zoveel duizenden gul
dens heeft vérkocht ook eens iets
gékocht, nl. 'n huis samen met
haar aanstaande man. Evenwel
het aanstaande echtpaar mocht er
Onze demonstratrice, mej. R. Hart,
in een echt Noors costuiim. Met dit
costuum trok zij steeds grote be
langstelling. wat natuurlijk de ver
koop van Noorse visconserven)
stimuleerde.
Dertien Pluspluimen zijn er in het afgelopen jaar uitgereikt en maar
liefst drie daarvan veroverde chef L. van Gils (35) van het filiaal
Groenestraat in Nijmegen. Daarbij geholpen door zijn echtgenote,
mevr. E. van Gils-Luikx, Bart van Mervvijk (15), Nelly Janssen (18),
Willy Verbruggen (22), Truus Tennissen (19), Rudi van der Valk (19)
en Riet Steer (17).
Allen waren zij dinsdag 8 janu
ari voor de dei-de keer op het
kantoor in Zaandam en allemaal
dineerden zij voor de derde keer
feestelijk in Formosa. Alleen de
14-jarige Frans Wijers uit Nij
megen was een nieuweling in dit
bekende gezelschap. Hij werkt
van 1 september af in het filiaal
in de Groenestraat en levex-de een
lang niet onbelangrijk aandeel in
de derde overwinning. Zelfs op
Oudejaarsavond was hij ver na
sluitingstijd nog druk in touw.
Frans leest gi'aag, maar als je
het hem op de man af vraagt,
zegt hij dat hij 't liefst wex-kt en
de chef bevestigt dat.
De Chef zwaait trouwens niet al
leen Frans lof toe, het gehele
personeel van zijn filiaal krijgt
een grote pluim voor het enthou
siasme en de liefde, waarmee zij
werken. Op haar beurt schonk de
directie van A.H., in de persoon
van de heer Legerstee, chef van
Gils een grote Pluim, niet een
denkbeeldige, maar een echte van
hout en zilvei', groter dan de Plui
men, die tot nu toe zijn uitge
reikt. Voor de personeelsleden
waren er de traditionele zilvei'en
i'ijksdaalders en een foto met op
schrift, genomen tijdens de uit
reiking van de reuze-Pluim.
Minder tastbaar, maar daarom
niet minder waardevol, waren de
vele wooi'den, die de chef en zijn
helpers en helpsters kregen te ho-
ren voor hun grootse prestatie:
drie keer in één jaar de Pluspluim
te veroveren, d.w.z. 25% van de
uitgereikte Pluimen in de wacht
te slepen.
Ze hebben er hard voor gewerkt
in de Groenestraat. „Op 't laatst
leek de winkel wel een eii'cus",
vertelt de chef. „Compleet met
trapezes."
Omdat de winkel niet bepaald
ruim kan worden genoemd, zag
chef Van Gils zich genoodzaakt
de Plusartikelen aan het plafond
te hangen. Dat deed hij met de
rookworsten, waarop een buui--
man-kruidenier prompt zijn voor
beeld volgde.
Teneinde zoveel mogelijk hoen
dersoep te verkopen had de chef
zich een dode kip aangeschaft en
die, met behulp van lijnen en ka
trollen, aan het plafond beves
tigd. Hetzelfde deed hij met een
blik soep. Wanneer nu de deur
van de winkel openging kwam
de kip haar beneden, ging de
deur weer dicht dan zakte het
blik hoendex-soep. Op deze manier
maakte hij de klanten attent op
de soep, die zij zelf met veel moei
te konden bereiden of zo, kant en
klaar, kopen in blik.
Tijdens de vex-koop van de blikjes
ananas was het een gitaar aan
een katrol, die de aandacht op
deze zuidvruchten vestigde. De
vrouwelijke personeelsleden heb
ben er nog over gedacht in raffia
rokjes op z'n Hawaiiaans te ver
schijnen, maar dat bracht teveel
moeilijkheden met zich. Helaas
was het ook niet mogelijk de to
matensap aan het plafond te
bevestigen, maar de vex-koop
slaagde toch.
Met een ruime voorsprong ver-
overden de kranige Nijmeegsen en
Nijmegenaren, uit de Groenestr.
voor de derde keer de Pluspluim.
Een prestatie, die respect af
dwingt. „En," volgens de chef,
„is de derde keer beslist niet de
laatste."
„Toen ik mijn zin instuux-de, wa
ren mijn verwachtingen niet hoog
gespannen, in de eex-ste plaats om
dat ik anders altijd tot de men
sen behoor die nooit iets winnen
en verder daar tienduzenden in-
zenders iedere week weer opniexxw
een gooi naar een van de prijzen
doen; de kans is dus tamelijk klein."
Zyn slagzin: „Hun juk eist onze
schouders", is door het hele land
al bekend.
„Het winnen van de hoofdprijs
heeft nog een hele nasleep", ver
telt hij nog. „Ik krijg tientallen
felicitatiebrieven en aanbiedingen
van mensen die de auto willen
kopen. Op straat word ik telkens
staande gehouden en van verschil
lende kanten wordt mij gratis
rijles aangeboden."
Verkocht
De heer Lievers had het plan zijn
aanwinst te vex-kopen, hetwelk
hem iixmiddels is gelukt. De on
derhoudskosten van een auto zijn
nogal hoog en dit is dus de reden
dat hij liever een spaai-potje
vormt.
Voor hem heeft in de staart van
1956 het geluk gezeten.
Donderdag 3 januari 1957 was de
eex-ste instuif van het nieuwe
jaar. De heren van de opleidings
school hadden elkaar al eens veel
betekenend aangekeken. Geen
wonder; de instuif, introductiedag
voor verkoopsters en verkopers
die pas in dienst zijn, begint nor
maal om 10 uur. Maar het was al
ruim over tijd en nog niemand was
vex-schenen. Op andere instui"da
gen gonsde op dit uur de hal van
het ontspanningsgebouw al van
zeker 25 stemmen, vermengd met
het geluid van schuivende kopjes
en schoteltjes.
De heren van de school wachtten
vergeefs. Of het nu kwam door
de ongewone dag deze (eer
ste) instuif (van het jaar) was
niet op een dinsdag maar op een
dondei'dag of door de onwen
nigheid van het nieuwe jaar, we
weten het niet, maar er kwam
niemand.
Donderdag 3 januari 1957 zal ge
boekstaafd blijven als een som
bere dag in de geschiedenis van
de opleidingsschool. Sterker nog:
als de zwarte instuif.
niet in, maar hoopt nu weldra een
ander huis te mogeix hux'en!
Rie Poel, die dertien perioden
dapper heeft meegestreden,
moest op 1 januari thuis blijven
om haar moeder te helpen. Wel
licht zien we haar echter nog eens
terug achter de toonbank, waar
ze secuur en rustig haar wex-k
pleegt te doen! Rein Silfhout is
de vierde kx-acht in de Gouden
Ploeg van Castx-icum, die wegens
het verlies van Rie Poel nu on
langs is aangevuld met Gx-é Sijm.
„Ze wisten wat ze wilden" was
indei'dtijd de titel van een goede
film. Het is ook een goede om
schrijving van de Plusploeg van
Castx-icum. Ze wilden daar een
jaar lang, van 2 januari tot en
met 31 december, de gouden
pluim. En ze haalden haar. „Vol
gens de plannen."
Moraal: Waar een wil is, is een
weg. Waar een plan is, is een
pluim!
Heel televisiekijkend Nederland is er donderdag 27 december j.l. ge-
V.l.n.r. Mej. N. Janssen, de
heer W. Verbxuggen, de dames
T. Teunissen en R. Steer, de
hex-en R. v. d. Valk, B. van Mer-
wijk en F. Wijers, Mevr. E. v.
Gils-Luikx en de hex-en L. v.
Gils en J. Legerstee.
Vliegende kip en
txxige van geweest, dat aan de heer B. Lievers (24), werkzaam op het
Hoofdkantoor in Zaandam, de hoofdprijs werd toegekend in de weke
lijks terugkerende actie „Goed-Zo" van de N.C.R.V. Deze prijs is
niets minder dan een glanzende, liclxt groene D.K.W. Limousine 1957.
muziek in de winkel
Deze nationale actie U weet
het, met als hoofddoel de bestrij
ding van de kinderverlamming,
is in korte tijd zó populair ge
worden, dat iedex-e week
125.000 briefkaarten met slagzin
nen wox-den ingestuurd om de ac
tie te steunen en mee te dingen
naar een van de formidable prij
zen.
„Dit was de eerste keer dat ik
aan de actie meedeed en ik wil
wel bekennen dat ik totaal over
bluft en vei'bouwereerd was, toen
ik hoorde dat mijn slagzin met de
eerste pi-ijs was bekroond", ver
telt de heer Lxevers.
Niet verwacht
