Hij was artiest
met hart en ziel
^rlelson ,bezoekt;- Half november vertrok
de „Willem Barentsz"
4
AH-FLITSEN
de V.A., die ons aan het einde van dit jaar
•or zijn pensionering de 25 dienstjaren halen.
De maand september was een
drukke maand voor de ooievaar.
Bij ons personeel werden 3 zoons
geboren en wel bij de fam. Veene-
ma (V.F.), Bakker (B.A.) en
Tang (T.A.) terwijl 2 dochters het
levenslicht aanschouwden bij de
fam. Schot (B.A.) en v. d. Molen.
Al deze ouders wensen wij toe
dat hun kinderen mogen op
groeien in de beste gezondheid.
Bij de fam. D. Kop was ook groot
feest. Dit echtpaar mocht herden
ken dat het 40 jaar getrouwd
was. Onze gelukwens deden wij
vergezeld gaan van een enveloppe
met inhoud.
De fam. Talsma is 25 jaar ge
trouwd geweest, ook hier werd 'n
enveloppe overhandigd met onze
felicitatie. Wij hopen dat deze
echtparen nog vele jaren voor el
kaar gespaard zullen blijven.
De Heer L. Westerlaken stapte in
de huwelijksboot met mej. v. Dil
len.
De Heer en Mevr. Konings (K.B.)
zijn deze maand 12% jaar ge
trouwd geweest.
De fam. Sondij (C.F.) was ook
12% jaar getrouwd, onze felici
tatie ging gepaard met een enve
loppe. Wij wensen beiden nog vele
jaren in goede gezondheid toe te
midden van hun gezin.
De Heer C. Visser (Arb.studie)
ging met zijn bruid naar 't Gem.
huis om een nieuw leven te begin
nen, een nieuwe bladzijde in 't
grote levensboek. Wij wensen U
allen veel goeds toe en vooral ge
zondheid.
Zo waren er ook nog jubilarissen
in ons midden. J. Kabel mocht op
24 okt. zijn 12%-jarig zaken jubi-
leum vieren. De Heer P. Vink
sprak de jubilaris toe en wenste
hem nog goede jaren in de toe
komst toe.
Op 26 okt., vergezeld van zijn
vrouw, stapte jubilaris A. de Vi'ies
ons O.G. binnen, komende van 't
Hoofdkantoor, waar hij van de
directie 't gouden kruis mocht
ontvangen. Dit gouden kruis kan
men met trots dragen. Onze drie
kleur wapperde op de fabrieken ter
ere van de jubilaris. De Heer
Schuddeboom overhandigde 'n en
veloppe met inhoud en een ge
tuigschrift van de Maatschappij
van Nijverheid en Handel. Ook de
V.A. wilde niet achterblijven en
bood de jubilaris een straalkachel
aan.
S. Krom (Afd. V.A.) zal op 2 nov.
zijn 12%-jarig zaken jubileum vie
ren en wij hopen, dat U nog vele
jaren met plezier Uw werk zal
mogen doen. Als deze „Flitsen" bij
U thuis wordt bezorgd is dit ook
al weer geweest. Onze felicitatie
deden wij vergezeld gaan van een
enveloppe.
Tot slot komt dan nog de fam. v.
d. Burgt (S.B.) ook op 24 dec. 25
jaar getrouwd. Maar wij komen
hier in de volgende en laatste
Flitsen 1956 nog op terug.
Wat onze zieken betreft: de Heer
en Mevr. Cappelleveen zijn allebei
ziek; dit is wel een jammerlijk ge
val, omdat Mevr. in 't ziekenhuis
verblijft en Cappelleveen thuis
moet rusten. Wij willen dan ook
U beide een spoedig herstel toe
wensen. Inmiddels heeft C. het
werk weer gedeeltelijk hervat.
Ook B. Keizer die al geruime tijd
ziek is, willen wij een spoedig
herstel toewensen.
J. Vroolijk moet zes weken met
zijn arm rust houden, door een val
met de scooter (hij reed gelukkig
erg kalm, maar slipte in 't grint)
met 't noodlottige gevolg. Mevr.
Vroolijk kwam er met de schrik
af.
J. de Goede (Kaas) is ook nog
steeds ziek en wij hopen op een
spoedige beterschap.
Mej. v. Scheppingen, die al zeer
lang thuis is en ook verpleegd is
geweest in een ziekenhuis, heeft
het werk inmiddels gedeeltelijk
hervat.
Stello is zover hersteld, dat hij
weer halve dagen werkt en straks
misschien weer hele dagen.
Ook Mej. C. Oosting is op 2 uur
na weer hele dagen aan 't werk.
Mevr. R. Weidema (C.F.) zal als
deze Flitsen verschijnt wel weer
aan 't werk zijn na de operatie
die ze moest ondergaan.
T. de Lange (C.M.) is na vele
maanden weer voor halve dagen
aan 't werk en wij hopen dat 't
hem goed mag gaan.
Mevr. Mouw, Walz en Maijer wen
sen we 't allerbeste toe, de twee
laatsten hebben het werk hervat.
Mag ik dan besluiten om onze zie
ken en bejaarden het allerbeste
toe te wensen'
I*
Een paar weken geleden heb ik een bezoek gebracht aan de nieuwe
walvisvaarder „Willem Barentsz", die half november zijn tweede reis
naar de Zuidpool gaat maken. De boot aan boord kan men zich af
en toe niet voorstellen dat het een schip is meet 44000 ton, is 208
meter lang en heeft het aardige sommetje van 40 millioen gulden
gekost.
Duur? Een uitverkoopprijsje is 't
niet, maar er is toch wel „waar"
voor 't geld gegeven. Dit realiseert
men zich nog niet, wanneer men
over de twee, achter elkaar lig
gende, kale enorme dekken wan
delt (ca. 25 bij 60 meter); op het
eerste dek worden twee vissen te
gelijk van het spek ontdaan (ge
flenst), waarna de overblijvende
karkas met vlees en been door
een lier naar het tweede dek ge
trokken wordt, waar het verder
kort en klein gemaakt wordt.
Alles verdwijnt door grote gaten
naar de onder deze dekken liggen
de fabriek, waar kookketels en
machines de grondstoffen verwer
ken tot het volledig eindproduct
traan en meel.
ACHT VERDIEPINGEN
Mijn gastheer -- één der werk
tuigkundigen nam mij van uit
zijn hut mee naar de bodem van
de machinekamer; om daar te ko
men moesten wij met de lift acht
verdiepingen (aan boord dekken
genaamd) passeren.
Eenmaal beneden, welfde de ma
chinekamer als een kerkgebouw
over ons heen. Hier bevinden zich
de twee grote Diesel voortstu
wingsmachines benevens talloze
hulpwerktuigen, w.o. ook acht
stoomketels, die uitsluitend dienst
doen om de fabriek op gang te
houden.
Alles is hier lichtgroen geschil
derd en uiterst zindelijk en ver
zorgd: men kan in een goed
costuum hier gerust rond lopen.
Overal ziet men schakelborden
met meters, handels en alarmap
paraten; de laatsten zorgen er
voor, dat men a la minute na kan
gaan, wat en waar er eventueel
iets hapert.
Op het achterdek, boven de „slip
way" (het gat waardoor de dode
walvissen aan dek getrokken wor
den) ziet men tientallen bolders.
Hier worden de dode vissen vast
gemaakt, die in het water op hun
beurt liggen te wachten. Soms
zijn het er wel 15 a 20 (waarde
per stuktwaalf duizend gulden
450 KOPPEN
De bemanning telt ongeveer 450
koppen, een veelvoud van die op
een normaal koopvaardijschip: er
zijn bijv. 12 machinisten, 5 marco
nisten, navigatie- en „vang"stuur-
lieden, een dubbele ploeg keuken-
personeel (in de poolzee wordt
continu doorgewerkt), dan de
,burger"bezetting t.w. bedrijfs-in-
genieur, 6 analysten, slachters,
dokter, verplegers, fabrieks- en
kantoorpersoneel enz. enz. (het
kantoor aan boord heeft zelfs een
wachtkamer
Men ziet er lange gangen met tal
loze hutten, afgewisseld door ha
gelwitte betegelde badkamers en
keui'ige gezellige dagverblijven
voor de bemanning, w.o. een grote
ontspanningszaal, wat dezelfde
diensten doet als ons ontspan
ningsgebouw; er is een groot
buffet en er worden ook films ge
draaid. Nog een paar gegevens:
Bedrijfsonkosten per seizoen (ze
ven maanden) ca. achttien mil-
licen gulden, waar tegenover een
bruto winst staat van twintig a
vijf en twintig millioen gulden.
Bij het schip behoren twaalf vang-
boten die wel duizend ton groot
kunnen zijn. Op elk van deze
schepen zijn ongeveer 20 man,
w.o. twee stuurlieden en drie ma
chinisten. De kapitein hierop is
meteen de harpoenier, de man die
de walvissen met het harpoen
kanon schiet.
Een walvis kan een lengte hebben
van 30 meter en 120.000 kg. we
gen; men produceert er dan o.a.
50.000 kg. traan van.
De koude aan de Zuidpool valt wel
mee, doch er is veel slecht weer.
Bovendien is er veel mist. Bij ruw
weer kan de W.B. door zijn
uiteraard wat logge bouw en
hoge dekken, behoorlijk slingeren.
Tussen het tijdstip, dat Joopi Compter als moeders jongste op het vacht
lag te spartelen en het moment, dat hij zijn intrede deed bij A.H.. heeft hij
heel wat beleefd. De kreten, welke hij in zijn prille jeugd aan de kat ivist
te ontlokken, wezen in de richting van een muzikale begaafdheid en in 't
bijzonder voor het vioolspel. Hij niet de kat kreeg daarom een
opleiding aan het Kon. Conservatorium te 's-Gravenhage.
Op veertienjarige leeftijd kwam
hij bij het orkest van het Scala
theater aldaar, onder leiding van
Adr. Blokland. Dat hij in deze om
geving opviel - - en niet alleen
door zijn vioolspel blijkt wel
hieruit, dat hij de bijnaam kreeg
van „Het kind van Den Haag".
Natuurlijk was het voor het on
schuldige ventje een hele over
gang zo plotseling in de wereld
van musici en artiesten te worden
geplaatst, maar hij stond reeds
toen als een rots in de branding
(over liegen gesproken!).
ZEVEN JAAR SCALA
De toenmalige directie van Scala
had niet zo heel veel verstand van
muziek. Op zekere dag was de
man, die de trombone-partij moest
spelen tijdens de repetitie in de
orkestbak in dolce far niënte ver
zonken. „Waarom speelt die man
niet mede", vroeg bedoelde direc
teur aan de kapelmeester? Deze
antwoordde: „Hij heeft 40 maten
rust". „Ben je helemaal
denk je, dat ik daarvoor betaal,
blazen zullen ze en wel allemaal".
Compter is 7 jaar in Scala geble
ven. Toen men op zekere dag een
operette Kri-Kri (Gri-Gri) op
voerde onder leiding van de kom-
ponist Paul Lincke zelf, was deze
het, die Joop de grens over bracht
en bereisde hij 3 jaar Duitsland,
gedurende welke tijd diverse ope
rettes werden opgevoerd. Nog likt
hij zijn lippen af als hij denkt aan
het lekkere gebak, dat de Duitse
vrouwen kunnen bakken.
ZEVEN JAAR CIRCUS
Nu had hij de smaak van het rei
zen te pakken en stapte over naar
Programma Personeelsver.
8 december:
Uitvoering eigen toneelver
eniging.
11 december:
Jaarvergadering.
19 december:
Kienavond.
het bekende circus Hagenbeek.
Ook hier bleef hij 7 jaar maar het
waren bij hem niet 7 magere - en
7 vette jaren, nee, het waren voor
hem uitsluitend vette jaren in alle
opzichten.
Met dit circus bereisde hij geheel
Europa. Taalmoeilijkheden had hij
niet, het beste middel daartegen
is blijkbaar het zich onmiddellijk
aanschaffen van een vriendinnetje.
Hij maakte bij dit circus vele be
roemdheden mede zoals: de 3 Cor
dona's, de 3 Fratellini's en ook
nog een jaar Stan Laurel, U weet
wel, de magerste van het beroem
de duo.
Grote bewondering had hij altijd
voor de geweldige en prima orga
nisatie van dit wereldje, maar
eveneens voor de verhouding tus
sen de artiesten onderling, die, ko
mende uit alle werelddelen, toch
op elkaar konden rekenen en el
kaar konden vertrouwen.
EIEREN
Het reizen en trekken beviel hem
wel, doch het eten vaak niet. Hij
at maar eieren, eieren en nog eens
eieren, uitgaande van het stand
punt, dat de Franse kip hierin
geen knoflook verwerkt en b.v. de
Spaanse geen olijfolie.
Eens slaagde hij erin in Spanje
Hiernaast 'n foto
van de heer en
mevr. G. J. Heijn
Jz„ die op 1 sep
tember j.l. in het
huwelijk traden.
De heer en me
vrouw Heijn dan
ken hartelijk al
degenen die, hetzij
per brief, hetzij
per gelukstele-
/ram hun belang
stelling toonden.
een „Hollandse keuken" te vinden.
Hij bestelde stamppot van rode
kool met schapenbout. Vol ontzet
ting bemerkte hij, dat de rode kool
was aangemaakt met gember en
er na ieder hapje hele wat wijn
nodig was. (Ik vermoed, dat de
ontzeting niet op de wijn betrek
king had.)
Toch meende hij in Spanje in de
hemel te zijn, want hij zag niets
dan engelen, het was voor hem
daarom maar gelukkig, dat hij
vriendschap met een leeuw had
gesloten en dit ongeveer 5 jaar
volhield.
Hij spreekt dus uit ondervinding
als hij zegt, dat een leeuw geen
mensen eet, tenzij hij honger
heeft. In ieder geval lustte deze
leeuw hem niet (waarschijnlijk
was deze leeuw geheelonthouder).
KLEINE BEESTJES
Het doet echter vreemd aan te
horen, dat de man, die niet bang
was voor een leeuw in een be
paald land de naam noem ik niet,
want de Veiligheidsraad heeft het
al zo druk) zijn hotelkamer wilde
verlaten, omdat op het kussen
enige wandjes liepen, hetgeen ook
het geval was op het kussen van
zijn vriend.
De hotelier kwam erbij en deze
barstte in een daverend gelach
uit en riep snikkend nog steeds
van het lachen „Hoe bestaat
het, dat jullie als nazaten van
Tromp en De Ruyter voor een
paar van die kleine beestjes op de
loop gaan!"
EIGEN CABARET
Na veie omzwervingen kwam hij
tenslotte weer in Nederland terug,
richtte zelf een cabaret-gezelschap
op en trok hiermede, met veel suc
ces, door ons land. Toen kwam de
malaise van de dertiger jaren.
Compter schafte zich een kermis
tent aan en trad zelf op als vio
list en humorist. Bij hem werkte
ook de bekende boeienkoning
Raffles, diverse clowns en an
deren.
De oorlog maakte hier een einde
aan, hij slaagde er echter in met
zijn viool het dagelijks brood te
verdienen. Na de oorlog (ik bedoel
'40'45, een mens raakt zo mak
kelijk in de war) heeft hij nog wel
getracht met de tent op stap te
gaan, doch hij heeft tenslotte het
anker uitgeworpen in de Zaan bij
A.H. en heeft daar geen spijt van.
J.J.
