Spanje voor onze
begrippen goedkoop
Pluspluim naar het Oosten
Chef Munnik vertrok „naakt" uit Enschedé
en keerde er gekleed terug
Columbus staat op 60 meter hoog
leis over wijn en kastelen
Over
vissen, mensen en vi
oeding
AH FLITSEN
3
Bij wijze van spreken kwamen chef A. Munnik ongekleed uit
Enschedé naar 't Westen van het land om in Zaandam samen
met zijn vrouw en zijn ploeg de Pluspluim in ontvangst te
nemen en om in Amsterdam van de uitverkoop te profiteren
en zich een costuum met bijbehoren aan te schaffen (plus een
horloge, cadeau!). Een Pluspluim, een aantal glimmend ge-
poetste rijksdaalders en tassen vol inkopen rijker vertrok het
personeel van het A.H.-filiaal te Enschedé na een geslaagde
middag in Zaandam en een geanimeerd diner in Restaurant
Formosa te Amsterdam weer naar het Oosten.
Logeer één week op Majorca en je blijft er de rest van je leven wonen",
heeft iemand eens geschreven.
Denkend aan deze woorden besloten we daar dan maar eens onze vacantie
door te brengen. Misschien kwamen we dan ook wel niet meer terug.
de Middellandse Zee;
Voor de zekerheid kochten we
toch maar een retourtje Bai*ce-
lona.
Majorca is een eiland in het Weste-
Lang zit chef Munnik nog niet in
Overijssel. 17 Januari j.l. verhuis
de hij uit Heemstede naar Ensche-
dé. Het hart van zijn vrouw, die
in Enschedé is geboren, trok naai
het Oosten. „n,n och, vindt de
chef, die van geboorte een Edam
mer is, „waar goed brood wordt
gebakken, daar is mijn huis".
De hobby s van de chef Motor
rijden. Een motorfiets is voor de
heer Munnik echter taboe, want
volgens zijn vrouw rijdt hij te
hard. De wens van de chef is nu
een scooter met twee zelfbedie
ningsbakjes opzij, zodat hij daarin
zijn kinderen kan vervoeren. Vooi
Mevr. Munnik biedt de scootei
een plaatsje op de duo.
Gymnastiek.
Mevr. G. Munnik-Kalsbeek houdt
naast de zorg voor haar zes kinderen
(van wie de oudste 15 jaar is) niet
veel tijd over voor liefhebberijen.
Haar gymnastiek laat zij echter niet
lopen, want daar blijf je gezond en
lenig bij en jong! Want wie mevr.
Munnik ziet zal zich verbaasd af
vragen of zij heus met haar slanke
figuurtje en guitige gezicht een der
gelijk groot gezin verzorgt.
Handballen.
Annie Schuiten (15) uit Overdin-
kel kent het klappen van de
zweep. Zij werkt pas sinds Mei bij
A.H., maar daarvoor hielp zij thuis
in de winkel (huishoudelijke arti
kelen). Haar grootste liefhebberij
is handballen.
Kanaries.
De heer G. J. Westervoorde ruildi
het filiaal in Enschedé niet lanj.
geleden voor dat in Winterswijk,
waar hij chef is geworden. Een
zoon van vijf maanden vormt de
trots van de heer Westervoorde
die sinds anderhalf jaar is ge
trouwd. Naast de zorg voor zijn
„gezin" en voor zijn filiaal, houdt
hy tijd over voor voetballen, hel
fokken van kanaries en af en toe
het drinken van een glaasje bier.
Puzzles.
Jan Schroer (27) uit Ootmarsum,
is een geboren kruidenier. Thuis,
in Ootmarsum, stond hij ook al in
de kruidenierszaak. Met zijn werk,
lezen en het oplossen van puzzles
heeft hij het zo druk dat er geen
tijd overschiet om naar een vrouw
te zoeken. Maar dat komt nog wel
volgens de heer Schroei*.
Dochter van de chef.
Cor Munnik (15), dochter van de
chef, voelt zich volkomen thuis
in de winkel, waarin zij al twee
jaar werkt. Zij prefereert het wer
ken in de winkel boven leren. Haar
liefhebberijen Zwemmen en le
zen.
Cheffin.
De 16-jarige Gerrie Linker wil in
de toekomst cheffin worden. In
haar vrije tijd houdt zij zich bezig
met mode-ontwerpen en met schil
deren. Zij houdt van moderne mu
ziek.
Duiven.
Johan Bosman (15) stamt ook al uit
een kruideniersfamilie. Zijn vrije tijd
vult hij met studeren (handelskennis,
boekhouden en warenkennis)De dui
vensport is zijn liefhebberij.
Van de plus-producten, die het fi
liaal te Enschedé de overwinning
opleverden gingen de karabiesjes,
die de chef grasboterkoekjes had
gedoopt, het beste. Met ponden te
gelijk vlogen ze de deur uit.
Samen met de ploeg uit Enschedé
maakte Gré van Dijk (32) uit Gro
ningen het diner in Formosa mee.
Zij werkt in het filiaal aan de
Korreweg en kreej
Mevr. X was opgetreden tijdens
de rayonwinkel dag in Groningen,
een reisje naar Zaandam aange
boden, teneinde de fabrieken te
bekijken. Op het station te Zaan
dam ontmoetten de Enschedé'ers
hun collega uit Groningen en zij
namen haar onmiddellijk in him
midden op.
Hoe vele van ons Nederlanders, liefhebbers als wij zijn van rei
zen en trekken, hebben niet een bezoek gebracht aan „La Douce
France"
Tien tegen één dat het diegenen vergaan is als mij en dat de
sfeer van dit land ook hen te pakken heeft gekregen. Ook zij
zullen verlangen naar een „tabac" waar men een paar croissants
eet, een bistro, een terrasje waar velen urenlang kunnen zitten
met één aperitief je. Ook zij kennen zo een eethuisje „Chez
Gaston", „Chez Régine", Chez. och er zijn er zo vele waar
men goedkoop en vaak zeer goed kan dineren. Waar de
Patron U zijn trots, zijn „vin de la maison" zal adviseren.
Ja die wijn. Hoewel hier in Nederland zeker geen volksdrank
neemt de vraag naar Franse wijnen steeds toe. En dat is ook
geen wonder want zij helpen U nagenieten van zo een Franse
vacantie.
Gelukkig kunt U hier weer vol- het niet als U de wijnkelder be-
doende van dit kostelijke vocht treedt. Men kan 'er wat je noemt
verkrijgen. Mooie wijnen met van de grond eten. De wapenschil-
fraaie namen, te kust en te keur. den van de grote exporthuizen, de
Onze aangeboren critische zin laat aparte verlichting, alles is er op
ons echter wel eens smalen: „Cha- gericht de bezoeker in een sprook-
teau Zus en Chateau Zohet
mocht wat! Dat zullen wel ge
wone boerenhofsteden zijn". En in
derdaad komt dit natuurlijk wel
voor, maar het departement Gi-
ronde, waar de Bordeaux-wijnen
vandaan komen, tonen ons toch
werkelijk kastelen in de vorm die
men er van mag verwachten.
Grote weelde.
Neem eens het Chateau Mouton
Rothschild, eigendom van een Ba-
a t- ron de Rothschild. Onmiddellijk bij
omdat zij ais j dg entree valt u de grote weelde
op. Het embleem van het Huis,
het schaap, ziet U er in vaak zeer
kostbar*e vormen, b.v. een enorme
opgezette schapekop, ingelegd en
opgesierd met edele metalen en
gesteenten.
In een ontvangkamer wacht U een
schitterend uitgevoerd receptie-
jesachtige sfeer te brengen. On
willekeurig praat men gedempt
en waant men zich in een soort
kathedraal
Vaak zijn deze bezittingen reeds
zeer oud en om hun ontstaan te
verklaren dienen wij een eind te
rug te gaan in de historie.
Voorname kooplieden.
In 1154 werd dit gebied veroverd
door Engeland, hetwelk de heer
schappij behield tot 1453. Tijdens
deze 3 eeuwen brak een tijdperk
van grote bloei aan, daar de En
gelsen de wijnen uit deze streek
ten zeerste wisten te waarderen.
(Nog steeds zijn de Engelsen de
eerste afnemers van Bordeaux
wijnen.)
De burgers uit Bordeaux kregen
Slotpoort van het beroemde chateau d'Yquem. Sauternes.
boek. Maar dit zinkt allemaal in allerlei privileges zoals de vrijheid
tot het aanleggen van versterkin-
gen in hun vignobles. Hieruit ont-
stond de voorname kooplieden-
stand, die zijn stempel op het ar
tikel zou drukken.
Ondanks andere regimes, revolu
ties e.d. is deze wynadel blijven
bestaan. Vele van de kastelen ber
gen verzamelingen op alle moge
lijke gebieden; porcelein, munten,
enz. en zijn op zichzelf reeds een
bezoek waard.
Als U dan bovendien nog weet,
dat iedere toerist, die de kelders
i wil bezichtigen, van harte wel-
1 kom is op de kastelen en wij-
nen van diverse jaargangen te
proeven krijgt, dan begrijpt U
dat vele bezoekers op doorreis
naar Biarritz hier het nodige
oponthoud hebben.
Dat men vis kan eten is alom en vanouds bekend. In voorhistorische tijden
wist men er al raad mee. De primitieve mens vangt op tal van manieren
zijn vis. De bewoners van de Oceaaneilanden hebben alle musea ter wereld
rijkelijk van visgerei voorzien. Men vindt er haken, harpoenen, visgarden,
en ook de pijl en boog, waarmee de vis werd geschoten. De Indianen vingen
hun vis met netten. De Maleiers en de Melanesiërs vergiftigden het water;
op bepaalde plekken in de rivier strooien zij kruiden wier sappen de vissen
als opium verdoven, waarna zij er met de hand de vissen uithalen. De
Chinezen gaan nog vernuftiger te werk. Zij houden jachten ter zee, die
veel van onze valkenjachten weg hebben, met dit verschil, dat zij in plaats
van valken aalscholvers gebruiken. Deze vogel, een echte duikacrobaat,
pakt de vis onder water en brengt hem aan zijn meester; hij apporteert dus.
Onder alle volken der oudheid waren staat de vis thans in hoog aan-
blijkbaar in Europa de Grieken de zien; sardines, ansjovis en ma-
enigen, die op het vissersberoep neer- kreel zijn bij de Ziud-europeanen
keken. Vis was bij hen niet in tel. allemaal vissoorten voor de grote
Pas later ontwaakte ook in Grieken- massa en in grote massa's. Zij be-
land belangstelling voor de
tekenen voor hen hetzelfde als
De onverschilligheid van de oude voor de bewoners van het Noor-
Grieken ten opzichte van de vis is i den haring, kabeljauw en stokvis.
des te onbegrijpelijker, aangezien de De savdljnen in het water en de
Bgeisehe Zee rijk aan is en de L^cmum aan de oeverkant schie-
visvangst in later tijden de Uriekse
bevolking vele malen voor de bon- Pen sa™e,n het
gerdood heeft behoed.
Hoog aanzien.
sardientje, een
voortreffelijk geschenk van de
cultuur der Middellandse zeebe-
Langs de gehele Middellandse Zee j woners aan de mensheid.
lijk deel
met de boot twaalf uur varen van
Barcelona, de tweede stad van Spanje.
In de haven van Barcelona do
mineert het standbeeld van Co
lumbus, net als straks dat van
Czaar Peter in Zaandam het ha
venbeeld beheersen zal.
Columbus en Czaar Peter.
Bovendien hebben beide heren
nog gemeen dat ze in de stad
waarin ze vereerd worden maar
heel kort geweest zijn: Czaar Pe
ter in Zaandam nog geen week
Columbus in Barcelona niet
veel langer.
Het enige verschil is, dat de man
het ei op een zuil van 60 meter
staat. Deze zuil kun je ook nog be
klimmen en van daaruit heb je een
prachtig uitzicht over de stad, over
de haven en de zee.
Barcelona heeft met zijn voor
steden ruim 1 millioen inwoners.
Toen we dan in Barcelona aan
kwamen, was de hele stad in op
schudding. Niet zo zeer om ons
als wel om een verdere verhoging
van het prijspeil en het daarbij
achtei'blijven van de lonen.
Verzoekschriften om hogere lonen
werden aangeboden en hier en
daar werd wild gestaakt. Maar
stakingen zijn verboden in Spanje.
Dus nam men zijn toevlucht tot
een ander middel. Van de open
bare vervoersmiddelen werd geen
gebruik gemaakt. Men vertrok
een uurtje eerder van huis en
ging dan rustig naar zijn werk
lopen.
Trams.
De trams reden als altijd, maar
niemand maakte er gebruik van.
De burgemeester zat in de tram
om iedereen duidelijk te maken,
dat de tram toch heus een goed
vervoermiddel is.
Enige dagen later sprak de Paus
door de radio om de gemoederen
gerust te stellen. Een week later
was alles weer voorbij.
Met de ondergrondse gingen we
naar de haven. Wist U dat Spanje
een van de weinige landen is waar
men in twee steden een onder
grondse heeft?
Met de boot gingen we nog de
zelfde dag naar Palma de Ma
jorca, waar we de dag daarop
aankwamen en toen regende het
pijpenstelen.
Aan de steiger werden we opge
wacht door een legertje opdrin
gerige eilandbewoners, die van al
les aanboden: koffersdragen,
schoenen poetsen, hotels, snoep,
enz. Snoep is erg duur in Spanje.
De toffees worden per stuk ver
kocht en wij maken ze vele malen
beter.
Majorca
Majorca is een mooi eiland, maar
toen het de tweede dag weer regende
besloten we maar verder te reizen.
Later hoorden we, dat daar 360 da
gen per jaar de zon schijnt.
Via Ibiza gingen we per boot naar
Valencia, 't land van de Sinaas
appeltjes. In de omstreken van
Valencia wordt ook rijst ver
bouwd, net als op Java op natte
sawah's.
