Hello America!
AHef
S|
Hoe gaai dai in Amerika?
Supermart beschreven door oud-collega
Over vliegende
schotels
en nog wat
peper ew
ffyfj/- -
2
AH-FLITSEN
.ï/'V.lK'.-'
Personeelsorgaan van Albert Heijn N.V. Zaandam
12e jaargang No. 7 Landelijke editie Juli 1955
Verantwooi'delrjk eindredacteur
H. K. Engel, Hoofd Personeelszaken
Redactie:
H. Valk en A. B. Fienieg Propaganda
C. Govers Verkoop
G. J. van Hulzen In- en externe betrekkingen
A. H. Pilger Opleiding
Aan dit nummer werkten mede:
J. Becx 7 A.H.-mannen volgden cursus
H. v. d. Burg Stemmen uit de praktijk
F. G. Lebrechthausen Hoe gaat dat in Amerika?
H. A. van Petten 100.000 fietspompen
Contactclub Haarlem
Karei Romp Over vliegende schotels
R. J. Sinia Het zetduiveltje
Druk: Ramshorst, Wormerveer.
Cliché's: Zaanl. Cliché Industrie.
Overgenomen uit Elsevier's Weekblad van 20 Mei j.l.
door Mariie Verdenius
I edere Supermarket is in drie departments verdeeld, Elk
zijn eigen Pvïanager. Vlees Kruidenierswaren Groenten
en Fruit.
Deze drie mensen werken gezamenlijk geassisteerd door hun
personeel. De Manager van de kruidenierswaren heeft de al
gemene leiding voor de gehele winkel.
De beide anderen dragen dat alleen van hun eigen afdeling.
Hun taak bestaat uit de inkoop van het betreffende artikel en
bet gereed maken voor de verkoop. Zoals dat ook bij II is,
zijn er diverse grote en kleine zaken.
De cassières hebben de taak de klanten, zodra zij met winkelen
klaar zijn, af te helpen en worden daarbij geassisteerd door
hun helpsters. Zij bedienen een draaibare toonbank en schui
ven de aangeslagen artikelen door naar de gereedstaande
juffrouw, die alles in zakken pakt en de klant goedendag zegt.
Mocht echter de order te zwaar zijn, dan belt zij een boy en
deze brengt dan de bestelling in hun auto, mocht de klant voor
keur geven aan bezorging, dan betaalt zij 15 cent meer en
krijgt de boodschappen, de zelfde, of indien ze na twee uur
komt, de volgende dag thuis.
Eventuele bevroren artikelen woi'-
den in de koelcel geplaatst met
de naam van de klant. Er zijn
voor bezoi'ging speciale auto's, die
In Amerika heb je alles mooier
en beter, in de huishouding dan.
Een tijdje geleden las ik zelfs, dat
er een warenhuis was, waar je
met je auto tot de derde verdie
ping kon rijden. Er stond alleen
niet bij, hoe je weer beneden
kwam. En dan die verhalen van je
beste vrienden, die er kort of een
nog kortere tijd zijn geweest. Hoe
korter, hoe langer. De vei'halen,
bedoel ik. In Amerika heeft iedere
vrouw blinkende tanden, een blin
kende woonkeuken met allemaal
laboratorium-apparaten er in
waarbij je de afwas en het eten
vlugger klaar krijgt dan wij een
stofdoek uitkloppen. Je gooit el
kaar met ijsblokjes om de oren
en je hebt twee blinkende-tanden-
kinderen, eerst een meisje en dan
een jongen plus een blinkende-tan-
den-man, die je aanbidt, als hij
tenminste niet van je gaat schei
den, maar dan aanbidt hij weer
een ander, dus voor de statistiek
blijft het hetzelfde. Die vrouwen
kopen him levensmiddelen in win
kels, word je dan verder verteld,
waar je alles.verpakt krijgt, alles
in cellophaan, gekoeld en keurig
uitgestald, zodat zelfs uien een
mysterieus opwindend aanzien
krijgen.
Ik heb op deze verhalen altijd
lauw gereageerd maar zat in mijn
onderbewustzijn zeker vol met
knei'sende jalouzie, want met een
innig geluksgevoel ga ik tegen-
wooi'dig minstens een keer per
week naar een px-achtige zelfbe
dieningswinkel in een heel nieuw
deel van Amstex*dam, wat „tuin
dorp" voor zijn naam heeft staan,
vermoedelijk om de mensen te
troosten over de loeiende wind om
de geresigneerde steenkazercxes.
Maar als je eenmaal in die winkel
bent, precies Amerika. Met een
licht wagentje wandel je van het
ene vei'pakte artikel naar het an-
dex'e. Je vult je mand met in cel
lophaan verpakte radijs, charn- j
pigxxons, moesappelen, sla, peter- j
selie en bros gebakken krakelin
gen. Geen gedrang, geen mensen,
die voor hun beurt gaan, je kunt
rustig uitzoeken, wat je wilt. De
vleeswaren, de kaas, de vis, de
zoutjes, de vatenkwast, de bloem
kool en de wrijfwas. En tex-wijl je
met je wagentje loopt, speel je
Amerika. Je ziet je zelf met die
blinkende tanden en die blinkende
man en die blinkende kinderen
naar de woonkeuken met je ijs
kast en je afwasmachine gaan.
Hello America", zeg je zachtjes
tegen jezelf, terwijl je je wagentje
naar een van de cassa's x'ijdt, waar
aardige meisjes vlug je mandje
uitladen en vliegensvlug op de
cassa tikkend je voorrekenen, wat
je moet betalen. Het is precies het
Amerika wat je kent uit de ver
halen, die irriterend volmaakte
verhalen van de kennissen, die er
zo kort zijn geweest.
„Weet je," zeiden ze dan, „die
meisjes aan de cassa, allemaal
even mooi, glamour hè, dat ken
nen we hier niet, zo'n blinkende
lach, nou ja, net als alle andere
vrouwen, of hebben we dat al vex--
teld?"
En daarom, om die verhalen lach
ik tegen het mooie meisje aan de
cassa, met de blinkende tanden,
die het mij vooi'tovert, werkelijker
dan werkelijk. Ze ziet mij kijken
en lacht terug. Zou ze thank you,
madam" zeggen of met een echt
Amerikaans accent „next" knau
wen Geenszins.
„Ik hep me schoene effe uitge-
trokke, want ik kon nie-meer op
me foete staan," zegt ze.
En ik weer in Slotermeer (tuin
dorp) Amsterdam.
Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet!
Wat zie je dan? Een vliegende
schotel. Ach, die bestaan toch im
mers niet! Net zoals in vroeger
eeuwen vei'halen over zeemonsters
de verbeelding gevangen hielden,
staan thans vliegende schotels in
het teken van de belangstelling.
De meningen zijn hierover ver
deeld. Sommigen geloven er vol-
sti-ekt niets van en anderen geven
het bestaan van vliegende scho
tels weer toe.
Er zijn mensen, die in de vliegen
de schotels een geheim wapen van
één der grote mogendheden willen
zien. Intussen zijn er opmerke-
lijke verhalen gepubliceerd over
landingen van vliegende schotels,
zelfs met foto's en tekeningen er
bij. Dit alles maakt, dat we wel
in vliegende schotels móéten ge
loven. Een groot deel van de Haar
lemse bevolking twijfelt er ook
niet meer aan, want menigeen
heeft die schotels met eigen ogen
aanschouwd en nog zeer vele Ne
derlanders zullen dit evenement
in de toekomst gade kunnen slaan,
bij het zien van de nieuwe recla
me-film.
Geboeid zullen ze toezien als de
schotels landen en de bewoners
van andere planeten voor het eei'st
hier in Nederland hun opwachting
maken. Nog meer geboeid zal men
zijn, als men zich, als deze scho
tels plotseling van gedaante ver-
andei'en en een schotelvormig mo
del krijgen. Bij deze schotel hoort
dan vanzelfspi'ekend een kop ech
te Boffie Koffie en iedereen is het
er dan over eens: „Boffie Koffie...
Zó!"
Als we de bioscoop verlaten dan
ï'est ons echter één taak. De Bof
fie Koffie móét ook in vliegende
(en rijdende koppen) en schotels
.geschonken worden. Voortaan dus
in vliegtuig en trein: Boffie Kof
fie... Zó! KAREL ROMP.
verschillende zaken helpen de boel
weg te krijgen en komen twee keer
per dag. s Morgens om 9 uur en
s middags om twee uur. Crediet
wordt er niet gegeven, telefoni
sche orders bestaan niet, wel heeft
iedere winkel een telefoon, maar
dat nummer is voor het publiek
geheim en is uitsluitend bestemd
voor zakengespxekken met de di
verse afdelingen van het hoofd-
kantoor.
Speciale man.
Een man is speciaal aangewezen
voor het gereedmaken van de or
ders van de levensmiddelen-afde
ling. Deze worden telefonisch aan
net hoofdkantoor dooi'gegeven.
Hier vallen echter de volgende ar
tikelen buiten: boter, kaas, bis
cuits, koekjes, bx-ood, gebak, melk,
wasmiddel, margarine. Deze be
stelling dient op bepaalde tijden te
gebeuren en wordt na twee dagen
door het hoofdkantoor afgezon
den. Bij aankomst worden de goe-
dex'en direct van prijs voorzien,
d.w.z. de pi'ijs wordt op de doos
of kist geplaatst en afgeschreven
van de nota's. Daaxma wox'den ze
naar de winkel gebracht en staan
er uitpakkers en paksters klaar
om alles van prijzen te voorzien
en in de schappen te plaatsen.
Geen moeilijkheden.
Moeilijkheden betreffende de prijs
is dus uitgesloten, want ze staat
vei'meld op de kist of doos.
De cassières pakken eveneens
xiit als de drukte dat toelaat.
Het vlees wordt na aankomst
verwerkt-verpakt en in de dis
plays geplaatst. Zo gaat het
ook met al het fruit en groen
ten, aardappels worden uit
sluitend in 5 en 10 pond zak
ken verkocht, alles natuurlijk
van prijs voorzien. Dat van
prijzen voorzien heeft zijn
grote voordeel, dat de afwer
king van de klant zo spoedig
kan verlopen. Wachten is ab
soluut verkeerd. Alles moet
gaan met spoed.
Vooral als er soms honderd tot
honderdvijftig klanten in de win
kel aanwezig zijn. Alle vakken
wox'den steeds vol gehouden, dat
bevoi'dert de verkoop, vol is het
parool. De genoemde artikelen zo
als boter, enz. worden door de fa
brikanten zelf vei'zoi'gd, zowel da-
Aantekening redactie
Dit is één typisch voorbeeld, hoe
er in Amerika gewerkt wordt en
wel met name in een deel van
Canada. In andere delen van
Nrd.-Amerika wordt weer met
andere methoden gewerkt. Een
vergelijking met Nederland is
moeilijk te maken omdat de ver
houdingen op verschillende ter
reinen, zo geheel anders liggen.
De functie van onze Districts
leider is te vergelijken met die
van General DistrictsManager.
..Maakt U ook
grotingen?"
Dat is onze logeerkamer
w s kl Tnet vacantie gaat,
pakt U dan uw koffer zó in,
of zó
en dan schreeuw jij:
„Iedereen in de reddings
boten, vrouwen en kinderen
eerst!"
Je neemt 't mij toch niet
kwalijk? HIJ heeft het I
eerder nodig dan jij!
Ho! Mevrouw, 't is abstract
fM Mil
Ik zei door de tele
foon, zonder te denken, dat
ik zijn tegenwoordige ver
voermiddel als gedeeltelijke I Sportwagen, two-seater of
betaling zou accepteren luxe slee, meneer?"
gelijks of wekelijks. Zij hebben
zelf de contx'öle en de reizigei's
vullen de displays zelf aan en ver
vangen eventuele oude pakjes. Dit
is geweldig handig, omdat zulks
de managers een hoop zorg ont
neemt en altijd gerekend kan wor
den op verse artikelen.
Zo is dat ook met diepvries, aan
vullen en verversen. Dat dit ge
controleerd wordt, behoef ik U ze
ker niet te vermelden, al is de
mentaliteit wel wat anders.
Controle.
Wat de contx-öle betreft, deze ligt
wel een beetje anders dan in het
grote A.H.-bedrijf.
Zoals ik U reeds schreef, vele fabri
kanten controleren en verzorgen hun
toegewezen displays door middel
van reizigers. De rayonleiding wordt
het dus wel makkelijk gemaakt, dit
is dan ook de oorzaak dat hun be
zoek nooit langer duurt dan 15 minu
ten, zij beperken zich tot het meest
interne der zaak. De stadscontroleur
heeft 22 winkels en bezoekt ze elke
dag. Voordat ik verder ga moet ik
U vertellen, dat iedere zaak met zijn
drie departments ook drie controleurs
op bezoek krijgt. De kruideniersafde
ling is de grootste en wordt dus iede
re dag bezocht, de twee andere af
delingen krijgen dat eens per week.
De stadscontroleur bezoekt deze dus
elke dag en bespreekt het personeel-,
verkoop-, bepaalde stands- en even
tuele demonstratieprobleem. Ook de
moeilijkheden van de staf worden
hem voorgelegd en is hij bevoegd ze
naar zijn beste weten op te lossen.
Doordat een controleur hier alle
dagen op bezoek komt, is het dus
uitgesloten, dat bespx'oken geval
len niet uitgevoerd zouden wor
den.
Dit geldt echter niet voor het plat
teland. Elke „Country"-rayonlei-
der heeft 16 zaken onder zich en
brengt iedex-e week al deze zaken
een bezoek en waar nodig is twee
keer. Het lijkt echter niet veel,
maar indien U weet dat de af
standen hier ontzettend zijn; 100
tot 400 mijl per dag is niets on
gewoons. Een ideaal oord voor on
ze heer Daalhuijzen. Hij zou z'n
hart op deze wegen kunnen opha
len. Bomen staan hier niet en
bruggen zijn er maar weinig. Hier
bij moet ik aantekenen dat de
Rayonleiders een 5-daagse werk
week hebben en dus alles moeten
doen in 5 dagen.
Verantwoording.
Persoonlijke verantwoording' voor
de zaken hebben zij niet. De Gene
ral Manager is de aangewezen per
soon en draagt alle verantwoor
ding. Alleen waar zy een beslis
sing hebben genomen begint hun
verantwoording.
De manager controleert zyn eigen
winkel en maakt voor die artike
len die geruimd moeten worden,
een speciale prijs en legt deze aan
zyn Rayonleider voor, dit gebeurt
echter niet veel, maar het kan
voorkomen en dan is de Manager
vrij te doen wat goed is. Afboe
king wordt dan voor 100 ge
geven.
Iedere dag woi'dt de staat ont
vangen goederen plus nota's, kas-
lijstjes met kassastanden naar het
kantoor doox-gezonden door mid
del van, de controleur. Ook neemt
hij iedere dag het ontvangen geld
mede. Elke veertien dagen brengt
hij de salarissen van de gehele staf
(in couverts). De Manager heeft
verder met de uitbetaling daax-van
niets te maken en weet vaak niet
wat zijn personeel verdient. Sala
rissen worden door de controleur
geregeld volgens schema, halfjaar-
lijkse verhogingen worden auto
matisch gegeven.
Hoofdrayonleidei's bestaan hier
niet en zouden overbodig blijken
te zijn, gezien de gx'ote bevoegd
heden van de gewone contx'oleur.
Rapporten worden niet gemaakt,
hoogstens zo nodig een aanteke
ning.
F. G. LEBRECHTHAUSEN.
