AH'TUTSIN
Verslaggeefster
reizigster in A.H-obligaties
Een opdracht die niet meeviel
V er volg P luspluimen winn aars
Atlct peper en joui
2
AH-FLITSEN
Personeelsorgan van Albert Heijn N.V. Zaandam
12e jaargang - No. 3 Landelijke editie Maart 1955
Verantwoordelijk eindredacteur
H. K. Engel, Hoofd Personeelszaken
Redactie:
H. Valk en A. B. Fienieg Propaganda
C GoversVerkoop
G. J. van Hulzen In- en externe betrekkingen
A. H. Pilger Opleiding
Aan dit nummer werkten mede:
A. Boon Foto's Binnenweg
Th. A. van Duimen Foto's opleiding
P. Francken Kienen Den Haag
K. Romp Edammers spraken
G. Steenbrink Forum Haarlem
Druk: Ramshorst, Wormerveer.
Cliché's: Zaanl. Cliché Industrie.
Het personeel van Dordt, Voorstraat, met Plus-Pluim en ere-metaal.
Hennie en Willy zagen de klant
op hetzelfde moment binnenko
men, voelden haar kans in één klap
de ander te kunen verslaan in de
Oscastrijd. Hennie (de snelle Hen
nie) won de sprint dwars door de
winkel tot de plaats waar de klant
stond en bracht de Oscawedstrijd
op haar naam.
Jopie Mesman (15 jaar) kun je öf
in het A.H.-filiaal in de Voor
straat vinden öf ergens op de
dansvloer, want haar l.efhebberij
is, naast zwemmen, stijldansen.
Zij danst op wedstrijden en wan
neer er even geen klanten in de
winkel zijn. leert zij de nieuwe
passen aan de leden van de A.H.-
familie. Eén van haar trouwste
leerlingen is ome Niek (51 jaar),
de heer X. van Beek, bediende in
het filiaal. De hobby van ome
Niek, die door ziekte vei'hinderd
was naar Zaandam te komen, is
snipperen. Snipperdagen opnemen
en die rustig thuis bij de haard
doorbrengen.
Albert Pott (19 jaar) is niet zo
op zijn rust gesteld. Hij besteed:
zijn vrije tijd aan de fotografie.
Het laatste lid van de familie, die
wegens ziekte het uitstapje niet
kon meemaken is Nelly Schoon
(18 jaar), de altijd vrolijke lache
bek, die steeds weer kans ziet zelfc
de meest verstokte kniesoor aa'i
het lachen te brengen.
Het waren de heren J. Legerstee
H. Valk en H. K. Engel, die de
gasten in het hoofdkantoor ontvin
gen. De heer Legerstee reikte de
Pluspluim uit, niet alleen aan chef
Smit, maar aan alle personeels
leden van het overwinnende filiaal
want al emaal hebben zij er even
hard voor gewerkt.
Na een gezellig samenzijn werd de
bedrijfsschool bekeken, waarna de
Volkswagenbus het hele gezel
schap naar restaurant Formosa te
Amsterdam bracht voor een fees
telijk diner.
„Ach, U bent journaliste. Aardig, een mooi vak en zo afwisse
lend. Je staat altijd overal vooraan, je maakt alles mee. Een
prachtig beroep."
En enthousiast knik je alle dames en heren, die het journa
listenvak blijkbaar zo mooi vinden, vriendelijk toe. Af en toe
echter informeer je eens verder en vraag je aan een van deze
hartelijke mensen wat zij zich nu eigenlijk wel voorstellen
van het werk van een verslaggever of verslaggeefster.
Je krijgt dan zo ongeveer dit ten antwoord:
Een journalist komt zo tegen een uur of tien eens op de
redactie kijken. Hij gaat zitten, wipt zijn stoel achterover en
legt zijn benen behoedzaam op het, met paperassen bezaaide,
bureau. Hij vertelt de nieuwste mop aan een collega, die bin
nen komt slenteren en wacht verder rustig op een telefoontje,
dat hem naar de plaats roept waar juist een moord is gepleegd
op een beeldschone juffrouw van 20 lentes. Na het telefoontje
komt hij in actie, pakt blocnote en potlood en stapt in een
grote auto (nieuwste model) die dag en. nacht gereed staat
ten gerieve van de verslaggevers, 's Middags tikt hij een
sensationeel verslag over de moord en 's avonds woont hij
de première van een nieuw stuk in de schouwburg bij.
Een verslaggeefster heeft vol
gens de vriendelijke dames en
heren een heel andere taak. Zij
schijnt haar dagen in Frank
rijk en Italië door te brengen
met het kijken naar mode
shows. Wanneer zij per onge
luk in Holland is, wil zij hier
ook nog wel eens een show
bezoeken, maar daar houdt hel
dan ook mee op.
Het is werkelijk verbluffend
hoevelen er dergelijke gedach
ten op nahouden. Gelooft U
ons, het ligt een beetje anders.
Ter illustratie van deze bewe
ring willen wij U het een en
ander vertellen over onze in-
terviewtocht voor Aller Hande.
Vijf dames.
De opdracht luidde: interview een
vijftal dames over t nieuwe spaar
systeem van Albert Heijn en
schrijf hierover een artikeltje voor
Alier Hande. Op het lijstje dat je
in je handen gedrukt krijgt staan
Je namen van de dames, die zich
misschien wel willen laten uitho
ren.
Goed, de twee adressen in Amster
dam zijn het dichtst bij huis, dus
die neem je het eerst.
Na uitgebreid zoeken vonden we
mevr. A, die ons twintig minuten
lang, in een klein, koud portaal
staande, vertelde over het spaar
systeem. Het kwam hierop neer
dat mevr. A het een prachtig idee
vond, maar dat zij er te oud voor
./as, omdat haast al haar kinderen
al onderdak waren. Toen we dit
alles dus ijverig hadden opgeschre
ven, de blocnote tegen de gang
muur klemmend, zei mevr. A, dat
ze het allemaal wel aardig vond,
maar dat ze beslist niet wilde dat
dit in de krant kwam. Haar naam
er bij, geen sprake van en een
fcto? Daar kwam helemaal niets
van in.
..Goed mevrouw, het spijt me, dag
mevrouw".
Meer geluk.
Op het tweede adres hadden we, de
volgende avond, meer geluk. Na een
kwartier stonden we, een interview
rijker, weer op straat. De echtgenoot
van ons slachtoffer, die ambtenaar
bij de Posterijen was, bleek enthou
siast voor het spaarsysteem. Hij deel
de ons mee A. H. een veilige firma
te vinden, waar je je geld met een
gerust hart kon beleggen, zo safe als
de Nederlandse Bank.
Restte nog een fotograaf op te
bellen die de volgende dag een
plaatje wilde maken.
In Arnhem wachtte ons bij mevr.
B geen vriendelijke ontvangst.
Nadat wij ons hadden voorgesteld
en verteld hadden waarvoor wij
kwamen, maakte mevr. B aan
stalten de buitendeur weer dicht
te doen met de woorden: „Van
daag geen interesse".
Voet tussen deur.
Gen persfotograaf zou geen pers
fotograaf zijn en een journaliste
geen journaliste, wanneer zij zich
ouden laten afschepen, dus be
landde er een stevige mannenvoet
tussen de deur en de drempel en
verzekerden wij Mevr. B dat wij
niet kwamen om iets te verkopen,
maar om haar het een en ander
te vragen.
Gelukkig kwam op dat moment de
heer des huizes de gang in. die zijn
vrouw overtuigde van het feit, dat
wij geen A.H. obligaties wilden ver
kopen. Na een kwartier ijverig praten
stonden we in het portaal, na vijf
minuten in de gang, na nog een
minuut of tien in de keuken en ein
delijk in de kamer. Ondertussen wis
ten we nog niet hoe mevr. B. over
Waf weef U er van?
1. Welke artikelen verkoopt U
het meest een paar weken vóór
de Pasen?
2. Noem een Hollands woord voor
Champignons en wat is de En
gelse naam
3. Wat verkoopt U om soep
en jus te „aromatiseren"?
4. Wat zijn „asperges" en welke
asperges zijn het lekkerst?
5. Wat kan de klant zo al met
een blikje aardbeien en abrikozen
doen?
6. Noem enkele van de eerste
verse groenten en wat kunnen
wij daarbij verkopen?
7. Wat is „hard" water en wat
wil dit voor de huisvrouw zeg-
gen?
S. In Omo en enkele andere was
middelen zit een bleekmiddel. Kan
men er dan ook gekleurd goed
in wassen?
9. Wat is het Nederlandse woord
voor Sandwichspread?
10. Wij verkopen ananas. De
vorm waarin zich deze ananas
in de blikjes bevindt is verschil
lend. Noem drie vormen.
Antwoorden elders in dit blad.
aangekomen bij de laatste
acte toen de chef zich tot
haar richtte.
„En U, mevrouw?"
Klant opschrikkend: „Oh,
ja, een ons obligatiezegels
alstublieft."
„Laat de motor niet afslaan. Jaap!"
GEKNIPT
In een van onze filialen in
Haarlem wees een ver
koopster een oude dame
op de schaar, die op de
winkelruit was aangebracht
en vroeg: „Doet U ook
mee, mevrouw?"waarop
zij als antwoord kreeg: „Ik
heb al drie scharen thuis".
Een dame moest in een
filiaal wachten en verzonk
daarbij in zoel gepeins.
Haar gedachten waren net
Wel gefeliciteerd, juf
frouw, en hier is een
cadeautje voor II: Van
Dale's woordenboek"
„Kan ik de heren misschien
van dienst zijn?"
Ik kan niet minder doen,
sinds ik „coupons" knip!
Klant-aandeelhouder!
Ik voel me nu mede ver
antwoordelijk voor deze
zaak, dus een beetje meer
enthousiasme, chef!
ook coupon
knippe
obligaties dacht. Met behulp van een
A.H.-functionaris, die in de buurt
woonde, kregen de mevr. B. zover,
dat zij haar mening vertelde. Mijn
heer had dat al eerder gedaan.
^en foto wilde zij echter alleen
maar op haar rug laten maken,
waarop de fotograaf natuurlijk een
plaatje knipte juist op 't moment
dat mevr. B even opkeek en er
met op verdacht was.
Na twee-en-een-half uur verti-ok-
ken we met wat aantekeningen en
een foto, maar met een geschokt
vertrouwen in de Hollandse gast
vrijheid en de charme van de Hol
landse vrouw.
Gelukkig waren de ontvangsten in
Dordrecht en Rotterdam vriende
lijker. In Rotterdam leverde het
vinden van een fotograaf echter
moeilijkheden op. In de hele stad
was op Zaterdagavond geen pers
fotograaf vrij, dus klopten wij ten
einde raad aan bij de buurman van
mevr. C, die volgens mededelingen
van de zoon des huizes een blitz-
apparaat bezat.
Net aan de soep.
De buurman zat net aan de
soep maar wilde wel even hel
pen. Hij had juist nog een
blitzlampje in huis, waar wij
dus al onze hoop op vestigden.
Gelukkig bleek de volgende
ochtend dat de buurman ons
keurig uit de brand had ge
holpen, want zijn foto was
prachtig gelukt.
Het werk van een verslaggever of
verslaggeefster is dus wel iets an
ders dan wachten op een telefoon
tje, ziet U nu. Je wordt aangeke
ken voor een reiziger in A.H.-cou
pons, je moet het redenaarstalent
van Brugman hebben en in het be
zit zijn van een onuitputtelijk ge
duld. Wel een verschil met het be
kijken van modeshows in Frank
rijk of Italië.
Wie echter eenmaal door de jour-
nalistiek-bacil is aangetast, ge
neest nooit meer.
GEDICHT VAN
DAAN ZONDERLAND
In de grote stad van Londen
Wonen honderdduizend honden.
Die op sanitaire gronden
Telken dage vele malen
Stil staan bij lantarenpalen.
Londen nam tot onze stichting
Dan ook op zich de verplichting
Voor een goede straatverlichting
Iets dat, volgens vele honden.
Elders zelden wordt gevonden.
Uit: „Nederlandse nonsens
op rijm".
Bie
Venlo
os in
Wannier gey vuul kups. krieg gey
vuul van de wins.
(Wanneer U veel koopt, krijgt U
veel van de winst).
Dit is thans de lijfspreuk van het
personeel in Venlo en in dialect een
leuk gehoor.
