AH'WTSIN
Weien A.H.-telefonistes
waar de Zilvervloot is?
Geld verdienen door met overleg te werken
Last met Zaans dialect
Sinterklaasviering in Den Haag
peper ev\ joui
2
AH-FLITSEN
Personeelsorgaan van Albert Heijn N.V. Zaandam
12e Jaargang - No. 1 Landelijke editie Januari 1955
Verantwoordelijk eindredacteur
H. K. Engel, Hoofd Personeelszaken
Redactie
H. Valk en A. B. Fienieg Propaganda
C. Govers Verkoop
G. J. van Hulzen In- en externe betrekkingen
A. H. PilgerOpleiding
Aan dit nummer werkten mee:
L. J. Creemers Sint-avond Nijmegen
Th. A. van Duimen Foto's
Mej. A. de Jong Sint-avond Den Haag
A. Pasman Paramaribo
K. 1 onp Kienavond Haarlem
H. de Roode Heropening Bloemendaal
J. Rozema Heropening Alkmaar, Langestraat
R. J. Sinia Italië
J. Woudt Foto
Druk: Ramshorst, Wormerveer.
Cliché's: Zaanl. Cliché Industrie.
In het Novembernummer van Flitsen hebben we reeds een artikeltje ge
schreven over de ledige emballage, terwijl we via de weekberichten steeds
verzoeken, ledige emballage en retourgoederen goed en met overleg verpakt
terug te zenden. Dat deze aandacht voor de afdeling Emballage gegrond is,
bewijzen wel de retourzendingen die in vaak hopeloze toestand op Zaandam
komen. Dit kost enorm veel geld.
We kunnen U honderden voorbeelden noemen van stroppen en breuk, die
absoluut voorkomen hadden kunnen worden, indien chef en bediende met
overleg te werk waren gegaan.
Deze week ontvingen we b.v. een
beschuitkïst, vol getast met 50
ledige flessen (liggend). Daar de
meeste flessen niet schoon zijn,
veel tijd, daar immers in deze
kratten weer edammers verzon
den worden, ook naar uw filiaa
En wat zou U zeggen, wanneer
ligt het voor de liand, dat het u scherven in een kaaskrat ont-
restant uit de fles in de kist loopt, dekt?
indien deze schuin gehouden i Het niet
nodig nog meer voor-
wordt. Het betrof hier flessen van
olie, azijn, 1 monade en zelfs bleek-
water. U kunt zich voorstellen,
wat dit betekent. Het bl'.k van de
beelden op te noemen.
I Op de Zaandagen en cursussen op
Zaandam maken wij
kist moet verwijderd en vernieu.vd pers(sters) steeds attent op d t
worden verlies en de narigheid, die door
Ledige potten en flessen in kaas- verkeerde behandeling van
embailage en retourgoederen ont-
kratten ontvangen we nog regel
matig. Bijna altijd zijn er meer
dere flessen of potten gebroken.
Deze kratten moeten bovendien
geheel schoongemaakt worden,
wat een enorm werk is. Dit moet
staat.
Nogmaals, schenkt U in het ver
volg hieraan uw voile aandacht
U verdient hier geld mee, terwijl
het voor uw collega's op de fa-
echter gebeuren, al kost het zeer briek prettiger werken is.
Goedenmorgen, U spreekt met Albert Heijneen ogenblikje,
ik verbind U door." En zonder een moment na te denken, draait
de telefoniste van A.H., mej. J. van der Lip, een van de 91 interne
nummers, die zij stuk voor stuk uit haar hoofd kent. „Hallo, hier is
mijnheer die en die voor U, neemt U even over? Ja, hallo, met Albert
He.jneen ogenblikje, ik verbind U door."
Al 29 jaar lang beantwoordt mej. Van der Lip in het kamertje naast
d? ingang van het hoofdkantoor van A.H. in de Westzijde te Zaandam
de telefoon, waarop op het ogenblik tien buitenlijnen en 99 binnen
lijnen samenkomen. Van 8.30 uur 's ochtends tot 5.30 uur 's avonds
ratelt die telefoon, die mej. Van der Lip geen moment rust laat en
waaruit af en toe wel eens een door drukte of lang wachten geprik
kelde stem klinkt.
Och, je krijgt op den duur een
huid als een olifant en dat is maar
goed ook, anders zouden er geen
ce-efonistes meer zijn. Er zijn
soms momenten, waarop ik het
liefst het hele telefoontoestel door
het raam naar buiten zou wil .en
gooien om rustig te kunnen uit
huilen," vertelde mej. Van der Lip
tussen twee telefoontjes door.
De tweede telefoniste, mej. E. van
Scherpenzeel uit Driehuis, die al
b.jna twee jaar bij mej. Van dei-
Lip helpt, weet daarover mee te
praten. Toch zou zij voor geen
geld terug willen naar een kan
toorbaantje. Zij houdt evenals de
eerste te.efoniste van haar werk.
„Alleen dit, je moet niet te ner
veus zijn en steeds opgewekt, iets
wat 's Maandagsochtends niet al
tijd meevalt."
Twee baantjes.
Toen mej. Van der Lip 29 jaar
geleden als jongste bediende b'j
Albert Heijn in dienst kwam, was
zij tegelijk telefoniste en typiste
Dat kon gemakkelijk, want in da
telefooncentrale, waar nu tien
buitenlijnen samenkomen, kwa
men er toen twee.
„Tijdens een van de eerste dagen
dat ik zo van de M.U.L.O. op kan
toor kwam, moest ik een gesprek
voor mijnheer Gerrit Heijn door
geven en dat deed ik verkeerd.
enkele goede uitzonderingen daar
gelaten) de meeste noten op hun
zang. Vroeger was het werken beslist
gezelliger en door de betrekkelijke
rust, die er heerste, minder ver
moeiend."
Dat is een heel verhaal, dat mej.
Van der Lip achter elkaar heeft
kunnen afsteken, maar bij de laat
ste zin ratelt haar telefoon al
weer. Gelukkig is er even niemand
aan het loket (dat door mej. Van
Scherpenseel wordt bediend) en
kan de wachtlijst met nummers,
die nog moeten worden aange
vraagd, even wachten. Dus steekt
de tweede telefoniste haar ver
haal af:
„Waar ik in het begin de meeste
moeite mee had Met de taal, om
dat ik niet uit de Zaanstreek
kom." (Voor de niet Zaanse le
zers even dit: Zaankanters maken
er een gewoonte van de ui als eu
uit te spreken). „Wanneer iemand
Reus dus eigenlijk Ruis) aan
vroeg, zat ik naarstig naar de
naam Reus in het telefoonboek te
zoeken. In plaats van naar Kluiver
zocht ik naar Kleuver."
Grapjassen.
Wie dag-in-dag-uit achter een te-
'efoontoestel zit, verdeelt al snel
de mensen in categorieën. De
voornaamste zijn de grapjassen,
de langdradige mannen of vrou
wen en de ,,naar-de-directeur-
verzonnen en klaargemaakt.
Grote mensen zijn in wezen grote
kinderen en toen de verschillende
leden van het A.H.-gezin aan de
bel van de chefswoning trokken,
klopten de harten toch wel een
beetje anders dan gewoon.
Direct al, nadat iedereen knus ge
zeten was, opperde de chef deze
bijeenkomsten voortaan elke
maand te houden, maar dan niet
om elkaar cadeautjes te geven, i
maar om over het werk te praten.
Na deze inleiding toonde de vrouw
van de chef haar goede huisvrou-
welijke kwaliteiten, door een kop
heerlijke chocolade te serveren.
Hierna volgde het hoogtepunt van
de avond. De surprises kwamen ts
voorschijn en onder veel gelach
kreeg ieder zijn beurt en zijn deel.
Om de door deze inspanningen uit
geput geraakte bezoekers weer
wat op kracht te brengen volgde
hierna hoe kan het anders
een rondje A.H.-koffie.
Helaas werd ook hieruit niet ge
noeg moed geput om afzonderlijk
of zelfs maar gezamenlijk een
liedje te kwelen.
Desniettemin was het een zeer ge
slaagd „onderonsje", waaraan
zelfs door de drie uit bed gekomen
zoons des huizes werd meegeno
ten.
Een avondje om over na te kaar
ten en te hopen, dat het nog eens
zover zal komen, dat alle A.H -
werkers elkaar regelmatig in
feeststemming zullen ontmoeten.
Zo tegen feestdagen zijn de men- derlmg te gaan vieren en elkaar Tussen twee haakjes st. Nicolaas,
Een knagende onrust heeft zich van ons meester gemaakt, sindt wij Het
Parool van 18 December gelezen hebben.
Altijd grijpen wij het allereerst naar Pa Simpelman. Wij hebben waardering
voor hem, waarschijnlijk omdat wij zelf ook een simpel man zijn.
Wat wij graag wilden weten was, wat er op de buiken van die groetende
heren geschreven staat. A.H. konden wij lezen, maar verder
Wij hebben Wim van Wieringen niet durven opbellen. Misschien heeft hij
helemaal geen Albert Heijn bedoeld en dat zou een grote teleurstelling zijn.
sen altijd meer geneigd elkander met surprises te bedenken.
nog wel hartelijk bedankt voor
hartelijkheid te betonen, dan nor- Waar dit plannetje spontaan was he£ gebruikelijke pakket" hoor;
rmul nncrptrrniun was Pf WP.inip" tiid
maal.
Toen 5 December dan ook nader-
opgekomen was er weinig tijd
voor voorbereiding en werden in
de, ontstond de idee dit feest on- allerijl de nodige aardigheidjes
ook dat was weer voor elkaar.
A. DE JONG.
De gouden stemmen van Albert Heijn, zoals zij er in werkelijkheid uitzien.
Nogal boos kwam hij daama bin
nen om te vragen wie er aan de
telefoon zat. 's Avonds thuis heb
ik bij mijn vader uitgehuild, maar
dat was ook de enige keer."
Mej. Van der Lip heeft vanuit
haar telefoonpost heel wat zien
veranderen in d-e 29 jaar. „Eigen
lijk is het niet de zaak, die de
grote verandering onderging
maar de mensen," vindt zij.
„Vroeger had men de tijd en wachtte
men rustig op een gesprek, er was
tijd voor een gezellig praatje, er be
stond een groot persoonlijk contact
lussen het personeel onderling. Er
werd niet gesnauwd, wanneer alle
lijnen bezet waren. Nu is iedereen
even ongeduldig, alles moet direct
gebeuren, men is nerveus, gespannen.
Het beste merk je dat aan de jonge
lui, die hier pas zijn, die hebben vaak
vragers". De eerste categorie
komt steevast met het mopje:
Oh, spreek ik met Albert Heijn,
waar is dan de zilvervloot?" Of
„Kan ik Boffie even spreken?"
Met de langdradigen maken de
telefonistes korte metten, omdat
dat niet anders kan, wanneer de
telefoon rinkelt. De laatste cate
gorie is zeer groot. Mej. Van
Scherpenseel vertelt er zo over:
„Wij verbinden natuurlijk niet ie
dereen, die naar de directeur
vraagt, direct door met een van
de directieleden. Dat kan niet,
want je staat er soms verstomd
van waarover de mensen de direc
tie te spreken vragen. Vaak zijn
het sollicitanten, die niet precies
weten wat ze willen. Als ik dan
eindelijk weet dat het om een sol
licitatie gaat, probeer ik er achter
te komen op wat voor betrekking
ze uit zijn. Dat weten ze dan
meestal niet. Och, geeft U me
maar een chef, krijg je dan te
horen. Ja, maar welke chef? Wilt
U in de verkoop of wilt U in de
fabriek? Och, dat kan me niet
veel schelen, geef me maar ie
mand. En dan maar opgewekt blij
ven, terwijl die telefoon doorratelt
en beslist niet gaan snauwen."
Oh, juffrouw Jansen, U komt zeker weer voor opslag
Welke afdeling?
Om een foto van deze jon
gens te maken is het nodig
een sluitersnelheid van
l/500e te nemen.
Zelfbediening
De altijd vrolijke, altijd aardige
telefonistes, „the girls with the
golden voices" (een onbekende
stuurde mej. Van der Lip eens een
kaart met dit opschrift) hebben
behalve veel plezier in haar werk
een paar wensen. „Wij zouden zo
graag willen, dat de dames en
heren niet een nummer aanvra
gen en dan weglopen, zodat wij
ze door het hele gebouw moeten
zoeken. En dan een groter ver
trekje voor ons, maar dat is toe
komstmuziek, op het ogenblik
passen we hier nog net in."
Maa ik U mijn man voor
stellen, mevrouw Willemse