yZioeJiewda vmger - fLl osoplxie - rolzew verloving
Zelfbedieningszaak Breda geopend
Geslaagden
4
AH-FLITSEN
Beste Lien,
Ik wist niet wat ik zag, toen ik jou daar op de tram zag staan.
Gek reageer je eigenlijk op zo een moment. Zeven jaar niets
van elkaar gezien of gehoord; een halve minuut om elkaar
wat toe te roepen voordat de tram weer verder rijdten
wat zeggen we dan: „Hé, hoe gaat het"; allebei. En ook
allebei: „goed en met jou." Gelukkig, dat je me nog net even
je adres wist toe te roepen, dan kunnen wij elkaar tenminste
op schrift iets vertellen.
Met een Albert Heijner ben je dus getrouwd en of de duvel
er mee speelt, ik ook.
Wat deed jij eigenlijk in onze stad op lijn vijf, waarom had
je kroost of heb je dat niet?en haardstee verlaten om je
door de blikken voorwerpen, die ze hier tram noemen te laten
vervoeren. Waarom had je dit twijfelachtig genoegen ver
kozen boven de geneuchten van jouw eigen voortreffelijke
stad.
Maar (schrik niethoe gaat het nu? Ik wist niet beter of je
zat ergens in Australië met Wim. Och ja, die Wimwat kon
die een sterke verhalen vertellen; een beetje fantastisch
voorzover ik als klein meisje van veertien jaar waar blijft
de tijdhet kon bekijken.
Dat heb jij blijkbaar later ook bemerkt en nog net op tijd.
Je was anders we.1 weg van die Wim. Het ene moment
behoorde je in de roeivereniging nog, tot, wat wij noemden
de pieten, tve zeiden ook wel eens de „ouden". Je deed
allesinstructie penningmeester etc. En het volgende moment
hoorden wij niets meer van je. Ze is verloofd zeiden ze,
verloren voor de gemeenschap.
En nu zitten wij in hetzelfde schuitje. Het ziet er naar uit,
dat je me weer instructie zult moeten geven, net als in onze
roeitijd. Het roeien in het Albert Heijn schuitje lijkt mij heus
niet altijd even gemakkelijk, vooral niet voor een nieuwbakken
huisvrouwtje van nog geen drie maanden. Dus zo af en toe
ben ik van plan me maar weer eens aan jou vast te klampen.
Oh, wacht even, daar komt Karei met Wimpie (dat is de
bediendeboven voor een kopje koffie. Even wachten, ik ben
zo terug.
Zo dat is gebeurd. Nee 't gaat niet om de koffie. Maar Wim
pie (hij is 2.04 m. lang) had zich in zijn vingers gesneden.
Een wondje, van niets. Maar ze waren allebei zo bleek als
vaatdoeken. Van schrik. Karei zag Wimpie geloof ik al
doodbloeden. Vlug, de verbandtrommel... riep hij. Wij zullen
het moeten hechten. En toen nog zoiets van dat r mes.
De zwoertjes moeten van het spek afgehaald worden en de
velletjes van de worst. En och hou je vast, daar komt een
mes bij te pas. Je zou er wat onder kunnen verwedden, dat,
ze dus in hun vingers snijden. Enfin, ze zijn nu weer ge
lukkig en tevreden aan het werk gegaan. Ik hoor het van
hier. Wimpie heeft een hele boel praats tegen Stienie en
Gr eet je (dat zijn de meisjes
Ja sinds hij op de opleiding is geweest, weet hij alles erg
best. Overigens een aardige behulpzame jongen. Ik geloof,
dat hij nu zijn prestige aan het herstellen is, in verband met
die vinger.
Schrijf mij eens wat mij nog te wachten staat. Jij zit al zes
jaar in het vak. Je bent dus eigenlijk mijn confrère. Hoe
klinkt dat?
Werkelijk, Karei is een schat en uitstekend voor zijn werk.
Soms te uitstekend, want ik heb eigenlijk maar een halve man
aan hem. Al dat schrijfwerk. Tjonge wat heeft hij het druk
kruidenieren, voetballenwijkvereniging en nu nog de Tour
de France. Ja, hij zit in het bestuur van de voetbalclub.
Hele avonden heb ik al over het amateurisme moeten horen.
Hij is kwaad over iets, dat heb ik wel gemerkt, maar het fijne
van de zaak weet ik niet. Dan springt hij weer onverwacht
van tafel; een reportage van de Tour de France en ga zo maar
door. Toch heb ik het liever zo. Een hardwerkend mens moet
afleiding hebben, dan blijf je fris
Lieve kind, ik ga nu eindigen. Ik hoor, dat het beneden
afgelopen is en dat betekent, dat er een vermoeide man naar
boven komt. En dit zegt, zoals waarschijnlijk ook bij jou:
Is het eten al klaar en waar is de krant. En dan leest hij de
krant, hoewel het eten klaar is. De krant en het eten zijn nu
eenmaal twee zaken, die elkaar niet helemaal dekken. Dus
dat schik ik maar zo een beetje.
Doe de groeten aan je man, die ik nog niet ken en aan je
kinders, die je misschien hebt. Schrijf eens terug en vergeet
vooral niet langs te komen als je eens hier in de buurt bent.
ANS.
Beste Ans,
Ik vind het reusachtig leuk, dat je me zo vlot na ons weerzien
schrijft. Wat zijn die jaren omgevlogen, ik kan me nog als
gisteren onze tijd van vroeger herinneren. Toch is er heel wat
veranderd en gebeurd sinds we elkaar voor het laatst zagen.
Je bent nog altijd even nieuwsgierig, als vroeger. Of mis
schien is nieuwsgierig niet het juiste woord, maar je wilt
graag alles weten. Nu, ik ook, hoor en ik kan me volledig
voorstellen, dat je eenvoudig brandt om te weten wat er
toch met die Wim van mij gebeurde.
Nee, met hem getrouwd, ben ik niet. Het was werkelijk een
aardige jongen, maar hij had het altijd zo hoog in zijn hoofd.
Hij had één fout. Hij wilde met één slag rijk worden. Nu, wie
wil dat niet. Maar hij geloofde in het sprookje, dat zoiets
voor een handige jongen, zonder enige inspanning, kon ge
beuren. Zo heb je niets, zo heb je alles. Hij had altijd pro
jecten, die deze droom moesten verwezenlijken en het erge
was, dat hij er in geloofde ook.
En met die projecten had hij hel vreselijk druk. Vele vage
afspraken op caféterrassen met even zo vage mannen met
dikke leren bruine tassen werden bijna iedere dag gemaakt,
izn och, een vrouw denkt nu eenmaal nuchterder dan een man,
dus ik moest daar altijd een beetje om lachen. Dat kwam
natuurlijk ook, omdat hij mij nooit het fijne van de zaak
vertelde. Het is best mogelijk, dat in één van zijn projecten
wel iets gezeten zou hebben, maar ik geloof, dat hij nog niet
veel succes heeft gehad. Want ik zie hem nog wel eens.
Hij zit nog altijd op diezelfde terrassen met mannen te praten.
Je begrijpt dat het mij irriteerde. Maar hoe is het, een ver
gissing wil je niet bekennen, vooral, omdat iedereen mij al
gewaarschuwd hgd. Je weel het, dan ben je volkomen tegen
de draad in.
En als ik Guus niet toevallig ontmoet had, was ik zeer waar
schijnlijk wel mét onze Wim getrouwd en wie weet hoe het
dan gelopen was.
Ja, die ontmoeting met Guus ivas iels super-romantisch; ik
geloof, dat ik je dal beter eens lekker uitgebreid kan ver
tellen als ik bij je ben. Ja, dat doe ik.
In ieder geval met deze romantische man ben ik getrouwd
en hij bleek kruidenier te zijn. En het lijkt misschien gek als
ik het zeg, maar dat beroep van hem viel mij niet eens tegen.
Ik bedoel, dat je zo gauw geneigd bent de held van je
dromen als b.v. straaljager-piloot of iets dergelijks te zien
en dan zou kruidenier zo op het eerste gezicht wel eens het
andere uiterste kunnen lijken. Maar tenslotte zijn het allemaal
mensen, die straaljager-piloot even goed als die kruidenier.
Het hangt van de persoonlijkheid van die mensen af of ze de
rol van held kunnen blijven vervullen, waarbij de kruidenier
het wel heel wat moeilijker heeft, ivant hij speelt in een
heel wal minder romantisch décor dan de straalmijnheer.
Je ziet, philosoferen kan ik ook nog altijd. Maar laat ik nu
met mijn beide benen op de grond terugkomen en je wat meer
vertellen over ons gezin, ons gelukkig gezin, mag ik wel
zeggen. Guus is dus kruidenier en de eerste jaren moest hij
verschrikkelijk veel reizen, van het ene filiaal naar hel
andere, ik vond er niks aan. Maar toen kregen we plotseling
onze zaak aangeboden en zijn we prompt in 't bootje gestapt.
En nu nu hebben we twee heerlijke kinderen, een meisje
van 2]/i jaar en een jongen van 7 maanden.
Ik kan je onmogelijk vertellen, wat ik allemaal met die twee
prenteboeken meemaak om de simpele reden, dat je daar per
dag wel een boek van kan volschrijven, maar ik verzeker je,
dat ik geen werk hoef te zoeken, want daar zorgen zij wel
voor. Vanmiddag nog kwam Marrie me in de keuken op
zoeken, in de ene hand bloemen, in de andere hand de vaas
met water waar ze in thuis hoorden. Mooie boeme. Mama,"
zegt ze en met keert ze de vaas met water om. Dat ziet ze
mij ook wel eens doen natuurlijk, zij het ook niet daar. Geen
drie minuten later hoor ik in de kamer een onbestemd geluid.
Blijkt ze haar broer in de box verrast te hebben met een
enorme ballon, die zij van Jan (onze bediendeheeft ge
kregen. Kleine Guus haalde er, door er met zijn vingers langs
te strijken een erbarmelijk geluid uit en ik stond in doodsangst,
dat het ding zou ontploffen. Niettemin, we leven nog.
Zeg, we hebben van de week zo'n enige avond gehad. Dat
komt zó. Jan was in Zaandam op de cursus geweest. Guus
ziet iets in die jongen en had het voor Jan gevraagd. Komt
me die jongen toch opgetogen terug! Guus vertelde me, dat
hij koud binnen was of hij begon al te vertellen. Op het
laatst zei Guus, jongen we moeten aan de slag. Jan mag
van de week een hele avond praten.
Eens gezegd, blijft gezegd en zo zat Dinsdagavond het hele
span, drie jongens, vier meisjes, Guus en ik boven in de
huiskamer achter (Je thee met koek. Eerst zat Jan natuurlijk
vreselijk te houteren, maar Guus gooide er eens een vraag
tussen door en zo kwam het jong los. Hel duurde geen half
uur of ze waren verhit aan het debatteren, ook al over
worslvelletjes en zwoerd en zo. Ja, zei Jan, je mag een klant
beslist geen worst met vel of mager spek met zwoerd geven.
De meisjes mopperden zo'n beetje er tegenin van hel is zo
vervelend en houdt zo op om steeds weer het velletje eraf te
moeten halen. En toen ik er tussen (je ziet, ik ben nog niets
veranderd). Ik zeg: „En ik, als huisvrouw, vindt het reuze
als jullie het er voor mij afhalen.
Het is vreselijk, als je aan tafel met die velletjes en
zwoerdjes zit te worstelen. Je stikt er soms in. Vooral die
kunstdarm en dat zwoerd is verschrikkelijk."
Guus zei toen, dat de Klant Koning was en ik dus gelijk had
en het zo moest gebeuren. Bovendien was ik behalve Koning
Klant ook nog de Koningin in Huis vervolgde hij, waarop
ik maar weer een rondje gaf, want daar ging het om.
Jan was niet meer te houden wat is dat jong in die paar
weken flink geworden, zeg). Hij moest en zou nog een
ontzwoerddemonstratie houden, want we deden het niet goed,
zei hij. Hij hield niet op voor hij een stuk van dat ontbijtspek
en een zwoerdmesje had. Eerlijk is vals, maar hij deed het
keurig. Niet de vlakke hand op het zwoerd, zei hij, want dan
krijg je ongelukken! Heel voorzichtig een hoekje zwoerd
héél dun lossnijden, flink tussen de vingers omhoogtrekken en
zo rustig een bijna doorzichtig dun laagje zwoerd lossnijden.
Wat hij er af haalde woog haast niets.
O, Annetje, ik schrik me een hoedje, ik heb veel te lang
zitten schrijven. Hartelijke groeten ook aan de onbekende
Karei en vergeet me toch vooral niet te schrijven.
LIEN.
Enorme belangsielling
Zie je ze vliegen
Op 22 Juli werd filiaal Lange
Brugstraat in Breda als Z.B. her
opend. Zes weken heeft de ver
bouwing geduurd en is van allen
het uiterste gevergd om de zaak
normaal te laten doordraaien. Dit
gebeurde in het magazijn, dat als
noodwinkel was ingericht; een
gang naast het pand vormde de
„oprit" naar deze noodwinkel.
Zo werd er onder weinig geriefe
lijke omstandigheden vele weken
gewerkt, maar uiteindelijk kwam
dan toch de beloning: een hyper
moderne Z.B., een van de mooi
ste winkels, die Breda telt. De
kijkmiddag op Woensdag 21 Juli
was een groot succes en er was
enorm veel belangstelling. Onze
demonstratrice schonk honderden
kopjes heerlijke Boffie-koffie, die
gretig werden geconsumeerd.
De openingsdag, waar allen zo
lang reikhalzend naar hadden uitge
zien, was niet minder succesvol.
De hele dag ratelden de kassa's
als mitrailleurs. De Kaas- en de
Vleeswarenafdeling werkten in ijl
tempo ze hadden de grootste
moeite de vraag bij te houden.
Maar wat het belangrijkste was:
alle klanten waren enthousiast
over de nieuwe zaak en de vreem
de gezichten waren niet te tellen.
We wensen chef Huis in 't Veld
en zijn medewerkers veel succes
in hun nieuwe zaak!
Vervolg helicoptère
motor draait, enz. enz., dingen,
waarvan je als leek totaal niets
snapt, houden je bevangen met de
vraag of alles wel goed zal gaan.
De piloot, een en al rust, zit naast
je, de motor wordt door hem aan
gezet, een hels lawaai, de stuur-
knuppel in de juiste stand en na
een poosje warm draaien, zie je
plotseling de bodem van je ge
liefde Vaderland onder je verdwij
nen. Dat is het critieke moment,
waarop je voor jezelf tot de con
clusie komt van had ik maar lie
ver thuis gebleven. Eenmaal daar
overheen, is het een groot genot,
zo rustig en frank over Neerlands
dreven te vliegen. Het uitzicht is
wonderbaarlijk mooi, naar voren,
links en rechts heeft men een on
beperkt uitzicht. Er wordt met
een snelheid gevlogen tussen 50
en 90 km, terwijl de hoogte va
rieert van 20 tot en met 400 m.
Zo ondergingen voor de eerste
maal onze beide onderdirecteuren,
de heren Schuddeboom en Ligten-
stein hun luchtdoop. Men startte
van Schiphol en met als einddoel
Ypenburg. Schrijver dezes volgde
hen van Schiphol naar hetzelfde
doel per auto, waarbij gekscherend
de vraag werd gesteld, of hij
gelijktijdig met hen op Ypenburg
zou arriveren. Eerlijk gezegd werd
de auto op volle snelheid gezet,
maar zoals te verwachten, was de
helicopter, al scheelde het maar
10 minuten, eerder ter plaatse. De
vlucht SchipholYpenburg had
ca. drie kwartier geduurd.
Zaterdagmiddag 31 Juli startte
ondergetekende 's middags 4 uur
op Ypenburg voor een vlucht naar
Oostvoorne, ter opluistering van
een groot strandfeest aldaar. O,
die eerste ogenblikken, hoogte
vrees en de opwelling „wat ben
ik begonnen". Maar spoedig wa
ren we dit vergeten en in ons
element. Een prachtig schouw
spel ontrolde zich voor onze ogen.
Groene weiden, met stipjes, welke
het grazende vee aangaven, jui
chende mensen in de steden. De
Waterweg, de trots van Neder
land en Rotterdam kwam in zicht.
Wat was het allemaal nietig en
klein, maar toch zo verrukkelijk
mooi. De grote zeestomers leken
als uit een speelgoeddoosje te
zijn weggehaald. Lager gingen wij
en ter ere van en een groet aan ons
filiaal Brielle, doken wij heel laag
over dit stadje. Wij dachten aan
1572, wanneer men toen over een
helicopter had beschikt, was nooit
het lied van Den Briel, met „doe
open de poort" tot stand gekomen.
In Oostvoorne stonden de bewo
ners en badgasten reeds te wach
ten en na daar wat parachutes en
waardebonnen te hebben uitge
worpen, werd de terugtocht over
Deift aanvaard.
Waarschijnlijk heeft bij het lezen
van dit nieuws, de Nationale Re-
clamevlucht met de Albert Heijn
Helicopter reeds plaats gevonden.
Wij meenden de lezers van ons
blad deze eerste indrukken echter
niet te moeten onthouden. In een
volgend nummer komen wij ech
ter zeker en meer uitvoerig op
deze vlucht terug.
Aan de vooravond van deze tocht
besluiten wij gaarne met de wens.
dat een en ander prima mag sla
gen, omdat ook door deze pre
mière nog weer eens extra wordt
bewezen dat Albert Heijn is en
blijft
Het beste en meest vooruitstre
vende kruideniersbedrijf in Ne
derland.
H. VALK.
Lakschrijven
F. C. M. Overmars, fil. 29; A.
J. v. d. Knaap, fil. 227; W. Stig-
ter, fil. 8; R. Kadijk, fil. 20; J.
Bijster, fil. 31; B. Haenraetz,
fil. 183; R. v. Breukelen, fil. 27;
L. Jonker, fil. 17; C. Jutte, fil.
37; C. Vermeulen, fil. 2; H.
Meinen, fil. 109; E. H. J. Bos
ton, fil. 211; R. Kalsbeek, fil.
91; W. Meyer, fil. 257; J. Rit-
sema, fil. 224.
Onze felicitatie!
Persoonlijk ontvangt U nog een
briefje.
Ook de helaas niet geslaagden
sturen wij deze week een mede
deling waarom zij deze keer
nog niet tot de gelukkigen be
horen. Bij de meesten komt het
wel hierop, neer: Iedere metho
de van lakschrijven is nog geen
AH schrift!