328
DE SLEUTEL NAAR DE ACTUALITEIT
kwam voordat het kalenderjaar om was met een nieuwe overnamekandidaat op de
proppen: Inova<;ao, dat 54 kleine Ino Supermercados telde, plus drie splinternieu
we hypermarkten onder de naam Feira Nova (‘Nieuwe Markt’) van elk achtduizend
vierkante meter. In juni van het jaar daarop hadden de Portugese collega’s ander
maal beet: 45 moderne supermarkten van de vroegere rivaal Sonae Distribui<^ao die
zonder al te grote ingrepen tot Pingo Doce’s konden worden omgebouwd. Hiermee
was het aantal winkels van Jerónimo Martins Retail binnen een jaar op 142 gekomen
met ruim tienduizend medewerkers en een totaalomzet van 1,6 miljard gulden!
We komen eindelijk in de tegenwoordige tijd. Een blik op de lopende gebeurtenis
sen. In januari 1992 werd in Geldermalsen een nieuw distributiecentrum voor
Albert Heijn in gebruik genomen voor houdbare goederen, die deels in draaiende
carrousels naar de medewerkers toekwamen. In maart van het jaar daarop verhuis
de Marvelo van zijn historische maar bouwvallige panden aan de Oostzijde naar een
hypermoderne fabriek aan het Noordzeekanaal, waar ook al een nieuw distributie
centrum en een nieuwe centrale slagerij voor Albert Heijn waren verrezen. Een
maand later meldde Albert Heijn-president ir. Jan Andreae dat Albert Heijn zijn
grijze toren op het Ankersmidplein wilde verruilen voor een transparant en beweeg
lijk kantoor langs de spoorlijn. Ook liet Andreae weten dat zijn bedrijf de distribu
tie volledig zou omgooien, waarbij niet de distributiecentra maar de scankassa’s in
de winkels voor de aansturing gaan zorgdragen - een eenvoudig idee maar een revo
lutionair concept, waarvoor alle goederenstromen moeten worden heringericht,
met als gevolg dat de levertijd van 24 naar 18 uur kan worden teruggebracht
(‘Vandaag Voor Morgen’) en er wederom minder magazijnruimte nodig zal zijn.
Het leek wel alsof iedereen zijn oude jas wilde afleggen.
Eind 1992 verklaarde Everaert plotseling dat hij per 1 maart van het jaar
daarop naar het noodlijdende Philips zou overstappen, wat alom verbazing wekte.
Degenen die bleven begrepen andermaal dat Ahold geen familiebedrijf meer was en
Ab Heijn maakte tijdens een telefoongesprek met dr. Wisse Dekker, president-com-
missaris van Philips, zelfs de opmerking: ‘Ik ben er trots op dat je een kruidenier
nodig hebt om Philips uit de shit te halen’.76
Een gelukkige omstandigheid was dat men een opvolger in huis had, de
jeugdige financiële man Van der Hoeven, die met zijn combinatie van durf en dege
lijkheid volledig in de traditie van Ahold paste. Van der Hoeven pakte ook met elan
de handschoen op. Hij hamerde terstond op efficiëntie-verbetering en innovatie,
opdat binnen vijf jaar het netto-resultaat van het concern kan verdubbelen. Bij een
