AHOLD USA
op 1 September 1989 een andere opvolger zou krijgen, drs. Pierre Everaert. Bij die
gelegenheid werd de naam Gerrit Jan blijvend aan het concern verbonden door de
instelling van een ‘Gerrit Jan Heijn Fellowship’, waarmee familieleden van Ahold-
medewerkers een detailhandelscursus kunnen volgen aan Cornell University in de
Verenigde Staten. Maar voordat het zover was speelden er weer allerlei andere ont
wikkelingen, net als daarna.
Everaert, de aangewezen opvolger, was met name binnengehaald om de Ameri
kaanse belangen van Ahold uit te bouwen. Bij Giant Food Stores leverde dat weinig
problemen op. De keten kende een ononderbroken reeks van succesjaren. Het aan
tal vestigingen steeg van veertig naar 58, onder een gelijktijdige verdubbeling van de
omzet: van 500 miljoen dollar tot 1,1 miljard dollar. Het geheim van deze verdub
beling was dat er ondanks het Giant-principe van Every Day Low Prices steeds meer
kwaliteit in de winkel werd gehaald, vooral in de versafdelingen. Giant kreeg zelfs
een flitsende uitstraling. Het bedrijf haakte in 1991 als een van de eerste in op de
nieuwste vorm van winkelautomatisering, de videocart, waarbij de klant via een
scherm op zijn winkelwagentje allerlei informatie krijgt toegediend terwijl hij zijn
gang door de winkel maakt.55 Allan Noddle, de voorman van Giant, bespeelde
dezelfde sentimenten door persoonlijk in tv-reclames te verschijnen, wat hem tot
een lokale beroemdheid maakte, een doelwit voor handtekeningjagers.
Bij Bi-Lo in South-Carolina lagen de zaken beduidend ingewikkelder. Het
bedrijf had sinds de overname in 1977 een omzetgroei van 400 miljoen dollar naar
ruim een miljard dollar te zien gegeven, wat niet gering was, maar de winstcijfers
waren niet gelijk opgegaan. Gedeeltelijk lag dat aan de toenemende concurrentie in
het werkgebied, dat vanwege zijn lage lonen nog steeds nieuwe bedrijven lokte, met
daar achteraan nieuwe winkelvestigingen. Maar volgens Everaert onderscheidde Bi-
Lo zich ook onvoldoende van zijn collega’s. Alleen het prijswapen werd effectief
gehanteerd; kwaliteit, keuze en service werden nauwelijks geboden. Bi-Lo was in
wezen nog steeds een discounter die voor een dubbeltje op de eerste rij wilde zitten.
Everaert had ook een andere visie op de manier waarop Bi-Lo begeleid diende te
worden. Van Meer had zich altijd heel direct met het bedrijf ingelaten, maar volgens
Everaert moest Bi-Lo zichzelf besturen, waarbij hij hooguit als spiegel of klankbord
kon fungeren. Iets anders was of de zittende directie daartoe in staat kon worden
geacht. Everaert meende van niet. En wat Ahold nooit eerder bij een dochter had
gedaan gebeurde nu wel: drie directieleden van Bi-Lo werden in een keer uit hun
functie gezet.
DE GROTE WERELD
309
