294
Alle nadruk op lichaamsverzorging en gezondheid moest wel ten koste gaan van de
consumptie van alcoholische dranken. De kwestie of de Alberto-slijterijen binnen
het concern konden blijven lag dan ook beduidend ingewikkelder. Alberto onder
vond eigenlijk van alle kanten tegenwind. De wijnafdelingen in de supermarkten
In Nederland bleken de drogisterij-activiteiten daarentegen nog voor
diversificatie vatbaar te zijn. Begin juli 1991 werd De Tuinen BV overgenomen, die
in 12 jaar tijd in de regio Den Haag zeven winkels had neergezet. De Tuinen werkte
vanuit de trend naar natuur en gezondheid in plaats van esthetica. Binnen die trend
- vitaminenpreparaten, homeopathie, theeën en kruiden - vertegenwoordigde De
Tuinen met een interieur van Fins berkenhout en wuivende
palmbomen de weldadige kant, als tegenwicht voor de
meer Spartaanse benadering van de reformwinkels.
De expansie van De Tuinen werd onder directeur
Arend Hofland meteen ter hand genomen. Binnen
enkele jaren werd het aantal filialen op dertig
gebracht, en verdere groei is voorzien.
Van hieruit leek het een kleine stap naar een combinatie
van een drogist met een apotheek, zoals in Engeland en de
Verenigde Staten heel gewoon is. In de tweede helft van 1987 begon in de
Amsterdamse Helmholtzstraat een proef met een Etos en een apotheek onder één
dak. Hoewel deze apotheek qua interieur een voorbeeld was voor de hele branche
werd dit initiatief door de vereniging van apothekers niet op prijs gesteld. ‘Ik hoop
dat Etos terugkeert naar z’n leest’, becommentarieerde de voorzitter van de
knmp.40 Dat gebeurde niet, maar wel werd voor de apotheken een aparte organisa
tie in het leven geroepen, die successievelijk acht filialen zou verwerven. In april
1988 werd bovendien Pharmacis BV overgenomen, een kleine pharmaceutische
groothandel uit Duiven, die sinds dertien jaar een aantal apothekers bevoorraad
de. Pharmacis kon onder meer Etos en De Tuinen gaan bevoorraden met genees
middelen waar geen recept voor nodig is, maar de exploitatie van de eigen apothe
ken verliep onbevredigend. Het bleek ook moeilijk te zijn om schaalvoordelen te
verkrijgen, want maar weinig apothekers waren bereid bij Pharmatos in dienst te
treden. Los daarvan was de geneesmiddelenmarkt ‘een kubus van beton’, waarin
contractvrijheid nauwelijks bestond, hoewel op die markt nog enorme besparingen
te verwezenlijken zijn. Pharmatos verlegde zijn koers. Het verhuisde in januari
1992 naar Velp, waar het onder de naam Pragmacare probeert een samenwerkings
verband met apothekers op te zetten op het gebied van logistiek en distributie. De
eigen apotheken werden begin 1995 afgestoten.41
