Er was zelfs nog ruimte voor een nieuwe activiteit, in de vorm van een deel
neming. Met ingang van 1988 nam Ahold een belang van 68,75 procent in Nistria
Dieetvleeswaren BV in Moergestel, een bedrijf met tachtig medewerkers dat in 1966
was voortgekomen uit een ambachtelijke slagerij van de broers Jan en Jos van
Nistelrooy. Nistria bediende met een honderdtal zoutarme, vetarme, gluten-vrije en
gehomogeniseerde produkten een groeimarkt en bood daarom een uitstekende aan
vulling op Meester.
Hiermee waren de produktiebedrijven opnieuw in slagorde gezet. Alleen Albro
Zwanenburg detoneerde nog. Via Albro bezat men kennis om effectief met de brood-
leveranciers buiten de regio Amsterdam te onderhandelen, maar volgens de huidige
opvatting was dat niet genoeg om het bedrijf binnen het concern te handhaven. Albro
moest een toegevoegde waarde zien te verwerven en die opdracht werd door
Zwartendijk ook letterlijk aan directeur Teun Winkel verstrekt.
Winkel en zijn medewerkers zetten hun kaarten aanvankelijk op Bake off,
een combinatie van een rijskast en een oven waarmee diepgevroren deeg in de super
markt kon worden afgebakken. Met een dergelijke minibakkerij, in het buitenland al
langer bekend, was in 1974 een proef genomen in de supermarkt in Buikslotermeer,
maar de echte verspreiding ervan begon pas in 1982.45 Bake off kon echter even goed
door andere bedrijven worden geëxploiteerd en had praktische nadelen. Het diepge
vroren deeg moest na ontdooiing enkele uren rijzen, en omdat het bedienend perso
neel wisselende opvattingen had over de ideale duur daarvan waren de bakresultaten
even wisselend. Vanuit de supermarkten kwam dan ook de vraag of Albro geen gere
zen deeg in diepvriesvorm kon aanleveren, dat direct de oven inkon. Zat hier een kans
om iets nieuws te lanceren?
Winkel en de zijnen probeerden gerezen deeg in te vriezen, maar eenmaal in
de oven klapte het direct in elkaar, omdat het vocht in het deeg steeds als eerste
bevroor en alle lucht eruit drukte. De moeilijkheid zat dus in het invriezen. Nu speel
de in die tijd een schandaal rond Oostenrijkse wijn waarin ter conservering anti-vries
was gestopt. Na enkele vergeefse pogingen riep Loek Steenland, hoofd van de brood-
afdeling, spottend uit: ‘Laten we er Oostenrijkse wijn ingooien’. Men had onmiddel
lijk de oplossing. Om het invriezen zonder luchtverdrijving te laten plaatsvinden,
moest het vriespunt van het deeg worden verlaagd. De anti-vries uit de Oostenrijkse
wijn kon daarvoor uiteraard niet worden gebruikt, maar wei alcohol. Samen met TNO
werd vervolgens bepaald hoeveel alcohol er nodig was. Dat bleek precies twee procent
te zijn: een dergelijke hoeveelheid verdampte in de oven zonder smaaksporen achter
te laten en maakte het zelfs mogelijk keiharde deegrolletjes om te zetten in knisperen
de croissants.
262
