253
Als grootste diversificatieproject uit de jaren zeventig waren er nog altijd de Miro’s.
Het ging allesbehalve goed met deze hypermarkten. In 1975, bij de stand van acht
filialen, constateerde men nog ‘tot genoegen’ dat de overheid zich positiever begon
op te stellen tegenover hypermarkten.26 Maar van een substantiële uitbreiding was
evenwel geen sprake meer. In 1976 kwamen er filialen in Assen en Enschede en in
1979 in Veenendaal, maar een vestigingsmogelijkheid in Lelystad liet men uitdrukke
lijk schieten. Wel ging men in december 1981 nog in op een aanbod van Schuitema
om voor 4,3 miljoen gulden drie Famila-hypermarkten in Tilburg, Weert en
trum goederen gewoon op elkaar werden gestapeld bij gebrek aan stellingen. Op het
gebied van de distributie en de logistiek kon men dan ook, aldus een Nederlandse
waarnemer, ‘de besparingen met een hooivork opscheppen’. Ook wat betreft locatie-
onderzoek, omzetanalyse en prijscontrole bezat men nog geen ervaring. Ter imple
mentatie hiervan werd uit Zaandam Erik Verhoeven naar het hoofdkantoor van
Bi-Lo gebracht. Zijn Amerikaanse collega’s spraken schertsend van een zwarte dag in
hun geschiedenis (‘the damn furners are coming’), maar in feite werd hier het start
sein gegeven voor een lang proces van verandering.24
Bi-Lo begon reclame te maken, wat daarvoor zelden was gebeurd, en scha
kelde als nieuw strijdmiddel huismerken in. Nog steeds werd het imago van ‘true dis
counter’ uitgedragen, maar Van Meer vond dat de klanten ook prettig moesten
kunnen winkelen. Een andere huisstijl was geboden. De woest uitziende stieren wer
den in 1980 van de daken gehaald en kwamen als glimlachend silhouet in het logo
terug. Het interieur van de winkels werd eveneens meer aangekleed. Ahold was bij
deze en andere investeringen bepaald niet terughoudend. Van Meer schreef op een
gegeven moment een cheque uit van 4,5 miljoen dollar om het tweedehands wagen
park van Bi-Lo te vervangen door 75 gloednieuwe trucks, de grootste order die ooit
in South Carolina was geplaatst.
De belangrijkste koerswijziging moest nog komen. Volgens Van Meer
hoorde bij de wat vriendelijkere aanpak dat Bi-Lo alcoholica ging verkopen en naar ’s
lands wijs op zondag geopend zou zijn. Omdat dit tegen het geloof van president
Kelly indruiste, kon Van Meer moeilijk druk gaan uitoefenen, maar dat deden Bi-
Lo’s eigen supermarktmanagers wel. Kelly zag hun gelijk in; hij besloot echter om
principiële redenen op te stappen.25 In 1981 werden onder de nieuwe president L.
Saul de alcoholische dranken in de winkels geïntroduceerd en het jaar daarop kwam
de zondag-opening. Dat dit door de klanten op prijs werd gesteld, toonde de onafge
broken groei die Bi-Lo zou doormaken...
DE AFTOCHT VAN MIRO
OVER DE GRENZEN
