247
AMERIKA!
van dergelijke winkels komen. En in
de Spaanse keten Contur overne-
minder vergunningen vereiste. Er zouden 19
1980 kon men in een keer acht supermarkten van
men. In hetzelfde jaar kwam in Villalba een distributiecentrum klaar, waardoor men
de aanlevering in eigen hand kreeg. Omdat na de verkiezingen de aversie tegen bui
tenlandse bedrijven iets was afgenomen, zag het ernaaruit dat CadaDia op korte ter
mijn quitte zou spelen. Helaas, de geldontwaarding en de werkloosheid hielden maar
aan, waardoor de gemeentebesturen weer even afhoudend werden bij het verlenen
van vergunningen als in het begin. In 1983 werd daarom besloten tot een algehele
reorganisatie: alle versafdelingen van de supermarkten gingen over naar concessio
nairs en men beperkte zich voortaan tot de discountformule. Langs deze weg zag
CadaDia in een jaar zijn omzet stijgen van 70 naar 85 miljoen gulden, zij het dat er
van enige winst nog steeds geen sprake was...
Op het hoofdkantoor in Zaandam begon de bekoring voor de Spaanse win
kels over te raken. Na acht jaar hard werken had men 37 filialen, een kleinere operatie
dan bijvoorbeeld Etos of Alberto, die gewoon aan de concernwinst bijdroegen zon
der voortdurend om aandacht te vragen. Stilaan kreeg men het vermoeden dat men
een verkeerde keus had gemaakt. Het leek erop dat Spanje net als Frankrijk de stap
van de supermarkt zou overslaan en naast de overdekte galerias in de binnensteden
alleen hypermarkten buiten de bebouwde kom kon gebruiken. Ahold had dus eigen
lijk in Spanje de Miro’s moeten neerzetten die in Nederland werden tegengehouden.
Maar hoe had men dat kunnen weten, gelet op het feit dat het autobezit in 1976
onder het Spaanse publiek nog nauwelijks proporties had? In elk geval, zo redeneer
de men, moest de bestaande opzet minstens verdubbelen om renderend te worden,
en daar was met het huidige vergunningenbeleid geen kans op. Wèl zou men nog een
andere keten in Spanje kunnen overnemen - of andersom: dat die keten CadaDia
overnam. Dit laatste moest de oplossing maar worden, want men had intussen elders
spannender zaken aangepakt.
In augustus 1984 kreeg Morgan Bank de opdracht voor de CadaDia-winkels
een overnamekandidaat te zoeken; de bodega Luis Paez moest buiten de transactie
blijven. Men kwam uiteindelijk terecht bij de Engelse Dee Corporation, die in Spanje
een winkelketen genaamd ‘Digsa’ had. Op 1 juni 1985 ging CadaDia met zijn 320
werknemers over voor een bedrag van twintig miljoen gulden.17
In 1970 had McKinsey een protocol opgesteld voor de wijze waarop Ahold zijn buiten
landse expansie diende aan te pakken. Het voornaamste uitgangspunt daarbij was dat
dat via overnames of joint ventures zou gebeuren, zodat men van plaatselijke kennis
OVER DE GRENZEN
z-*>
