onvoorwaardelijke: Primero El Cliente, de klant in de eerste plaats. Concreet kwam
dit tot uitdrukking in de regel ‘niet goed, geld terug’, die in Spanje vrijwel onbekend
was. Voor het overige was de supermarkt uiteraard aangepast aan de lokale omstan
digheden, zelfs in de naam: CadaDia, oftewel ‘Elke Dag’.15 Omdat de meeste
Spanjaarden lopend boodschappen deden en nauwelijks over koelkasten beschikten,
werden zij uitgenodigd elke dag naar de winkel toe te komen.
De supermarkt in Getafe, zo was de gedachte, moest de eerste zijn van een
keten van honderd. Inderdaad kon in hetzelfde jaar nog een winkel worden geopend,
maar tempo kreeg men er vervolgens niet in. Voor elke supermarkt waren niet min
der dan honderd vergunningen nodig, en precies daar zat de kneep. De centrale
overheid stond welwillend tegenover Ahold, maar bij de lokale autoriteiten stuitte
Vangeel steeds op een muur van formalisme, die zelfs iemand met een bijnaam als hij
niet omver kon krijgen. Deels ging het hier om een historisch fenomeen, waar alleen
Spaanse burgers mee overweg konden, maar daarnaast speelde ook een politieke
angst. De eerste gemeenteraadsverkiezingen waren op handen en in de campagne die
daaraan voorafging hadden zowel communisten als socialisten zich verklaard tegen
de komst van buitenlandse bedrijven. Er werden bij de CadaDia’s zelfs enkele
demonstraties gehouden; en ook van de zijde van leveranciers en vakbonden onder
vond men een stilzwijgende maar hardnekkige tegenwerking. Gelet op de economi
sche ontwikkeling in Spanje was dit enigszins te begrijpen. De inflatie beliep in twee
jaar tijd bijna vijftig procent, wat alom werkloosheid tot gevolg had, ook onder klei
ne middenstanders. Zelfs een gewone klant stelde in deze situatie al een zekere daad
als hij een CadaDia binnenliep!
Niettemin kon Ahold zich voor het moment gelukkig prijzen met de aan
wezigheid in Spanje, dat wil zeggen: vanwege de sherry. Ahold was nog steeds de
grootste sherry-importeur ter wereld, maar juist in deze jaren werd het moeilijker
om aan de benodigde hoeveelheden te komen. Een zakelijke betrokkenheid in een
Spaans sherryhuis bood hiervoor een oplossing, wat te meer verleidelijk was omdat
er sinds kort exportsubsidie op sherry werd verstrekt, waarvan Ahold best een graan
tje kon meepikken. De belangrijkste sherryleverancier van Ahold, de familie Medina,
stond in 1979 toe dat Ahold een belang van 51 procent nam in haar bodega Luis Paez
in Jerez de la Frontera. Nog in hetzelfde jaar werd voor gezamenlijke rekening in
Sanlucar de Barrameda een tweede bodega gekocht, en na de nodige notariële aan
passingen werd Luis Paez met ingang van 1980 een halve dochter van Ahold Espana.
Luis Paez zou vervolgens haar capaciteit dusdanig opvoeren dat zij de volledige sher-
ry-behoefte van Ahold kon dekken.16
Met de winkels in Spanje liep het minder goed af. In 1979 werd een ‘Super-
descuento’ geprobeerd, een kleine discounter met alleen kruideniersartikelen, wat
246
