4 Moeite voor gemak Laat ik eens nagaan waar ik allemaal niet van hou. Ik hou niet van kamermuziek (vier zwarte stippen voor een clavecimbelconcert). Ik hou niet van schilderijen die ikzelf gemaakt zou kunnen hebben en van romans en toneelstukken waar je de pot van op moet - ik hoef niet van kunst te leren hoe slecht de wereld in elkaar zit. Wat ik van televisie vind kan ik moeilijk zeggen, want ik val er meestal bij in slaap. Ik hou er dus niet van. Hetzelfde geldt voor voetbal, waarvan ik de regels niet eens ken. Ik kan daarentegen uit mijn vel springen als ik in een winkel, restaurant of bij een luchtvaartmaat schappij onbeschoft behandeld word. Ook erger ik me als ik naar het gezever moet luisteren dat binnen maatschappelijke organisa ties bon ton is. En minstens zo vervelend: mensen die je door de telefoon geen goedemorgen of goedemiddag wensen voordat ze beginnen te praten. Verder heb ik eigenlijk een hekel aan geld uit geven. Ik zal niet gauw antiek kopen en een Chateau Citran van zestig gulden beschouw ik als het maximum. Geldverspilling vind ik helemaal uit den boze. Ik laat altijd controleren of batterijen leeg zijn en spaar als zoveel mensen de waardepunten op mijn Perla- koffie. Gokken, - ik heb gezien hoe dat er in Las Vegas toegaat en ik vond het walgelijk, mensonwaardig. Een zeewaardig jacht, - wat moet je ermee, je kunt niet eens uitvaren zonder een bemanning. Van poeha moet ik trouwens heel weinig hebben. Ik woonde eens in de Ahoy een concert van Frank Sinatra, Sammy Davis en Lisa Minelli bij: de jetset, beschenen door cameralichten, zat voorin kaviaar en champagne te nuttigen maar ik voelde mij heel behaag lijk met een glaasje wijn achterin. Ik geloof ook dat poeha ten val komt. Ik heb me eens een VandenPlas veroorloofd, zo’n deftige Engelse auto waarbij je spreekt over koetswerk in plaats van car- 71

Albert Heijn - De memoires van een optimist | 1997 | | pagina 73