253
vraag of er geesten in het kasteel schuilen. Zelf heb ik een sterke
herinnering aan een etentje ter gelegenheid van Abs negenenzes
tigste verjaardag. We zaten met het hele huishouden, zo divers als
het is, in een piepklein sterrenrestaurant in de buurt. Tussen de
gangen verdween driekwart van het gezelschap naar een zijkamer
tje om een sigaretje te roken, zodat de rest wat bedremmeld achter
bleef. Op de terugweg - er was een speciaal busje gehuurd - draai
de Monique zich naar me om en zei: “Geef nou maar toe dat je ons
rare mensen vindt.” Tijdens het bustochtje, waarbij we toch al op
onszelf werden teruggeworpen door de spiegelende ruiten om ons
heen, had ik inderdaad rare associaties: bootje op zee, karavaan in
de nacht, ‘man is a lonely hunter’, maar alles was goed.
Dit boek is eveneens merkwaardig tot stand gekomen. De
bedoeling was dat ik een wetenschappelijke biografie zou schrij
ven, maar Ab is zo weinig ijdel dat hij zijn volledige corresponden
tie en vrijwel al zijn interviews met kranten heeft weggegooid. Een
portret en een levensgeschiedenis was het maximum haalbare. Met
mijn voorstel om daarvoor de ik-vorm te kiezen, omdat de hij
vorm bij een levend iemand makkelijk op een hagiografie uit
draait, ging hij direct akkoord, hoewel dat betekende dat ik hem
dicht op zijn huid zou zitten. Ab kan zoiets weinig schelen. Door
zijn vele reizen in de Verenigde Staten is hij bekend met het genre
corporate biography en hij heeft zelf in Nederland gepionierd in p r
wat in de beginjaren een avontuur in de grootst mogelijke open
heid was. Voordat de lezer zegt: “Er zal wel weer het nodige zijn
weggelaten”, zeg ik: “Er is in dit boek niets weggelaten, tenzij de dis
cretie dat gebood die bij Abs generatie hoort.” En die generatie
spreekt nooit over geld en sex (het woord alleen al!) en beschrijft
een Alzheimerpatiënt bij voorkeur als iemand die in de war is en
een alcoholist als een al te gretige innemer.
De kwestie of deze memoires geautoriseerd of ongeautoriseerd
zijn is in dit licht onbelangrijk. Formeel gesproken gaat het om een
geautoriseerd boek, maar in die trant hebben we niet gewerkt.
Onze werkwijze laat zich nog het best vergelijken met die van de
filmindustrie. Ab was de producent en ik de regisseur en scenario
schrijver, althans voor het grootste deel. Zonder dat zij het besefte.