236 Ik zei dat ik met mijn vingertoppen tegen elkaar de zaken bij Ahold volgde. Uiteraard was ik tot een grotere inzet bereid geweest, maar de raad van bestuur deed nooit een beroep op mij en vroeg ook nergens mijn mening over. Zelfs van mijn netwerk binnen en bui ten de branche heeft men nooit gebruik willen maken. Dit stelde mij toch een beetje teleur. Het is mij vaker opgevallen hoe moeilijk het is voor bestuurders om hun voorgangers in te schakelen. Door dat zij zich willen bewijzen, laten zij ontzaglijk veel kennis verloren gaan. En het gezegde wil: ‘Wie niet bereid is van de fouten uit het verleden te leren is gedoemd om ze te herhalen.’ We zouden met niet ondenkbaar was dat Ahold zich bij een van hen zou aansluiten. Hij had blijkbaar niet in de gaten dat Ahold op dat moment al een van de grote spelers was en als geen ander op stoom lag, zodat wij ons geen zorgen over onze zelfstandigheid hoefden te maken. Toen hij na een half jaar de kracht van Ahold besefte, ging hij door op het ingeslagen pad. Red Food Stores uit Chattanooga, Tennessee, kwam erbij, dat 55 winkels telde en een omzet van een half miljard dollar had; en recentelijk de luxeketen Stop Shop, met 200 win kels in New England en een jaaromzet van bijna vijf miljard dollar. Voor mij had dit laatste een extra accent, omdat Stop Shop is opgezet door Sidney R. Rabb, de naamgever van de onderscheiding die ik heb gekregen. Afgezien daarvan was deze overname de aan leiding tot een emissie van drie miljard gulden, de grootste in de vaderlandse geschiedenis. Inmiddels is Ahold de vierde kruidenier van de wereld geworden, na Tengelmann en Rewe uit Duitsland en Carrefour uit Frankrijk. En de groei houdt maar niet op, want via joint ventures heeft Ahold alweer vaste voet aan de grond gekregen in Polen, Indonesië, Maleisië, Singapore en Thailand. China en Brazilië zijn daar inmiddels aan toegevoegd. Wij hebben indertijd ook een vestiging in Zuidoost-Azië overwogen, in Japan om pre cies te zijn, maar zagen daarvan af, omdat Amerika ons al voldoen de uit de kroeg hield.

Albert Heijn - De memoires van een optimist | 1997 | | pagina 254