kers een retailingscursus aan Cornell University konden volgen. Ik
vernoemde die beurs naar Gerrit Jan, en ik geloof niet dat ik ooit
grotere instemming uit een zaal heb gekregen. Vervolgens hebben
we met z’n allen staan zingen, een lied uit de musical La Cage aux
Folies“So hold this moment fast/ And live and love as hard as you
know how/ And make this moment last/ Because the best of times
is now, and now” - als deze opwekking voor mij was bedoeld, dan
had ik die niet nodig. Tijdens mijn dankwoord heb ik de hoop uit
gesproken dat al het eerbetoon aan mijn adres op Ahold zou af
stralen en ik refereerde aan mijn grote voorbeelden Albert Heijn
senior (‘Schenk vertrouwen, dan krijg je vertrouwen’) en Duttwei-
ler met zijn sociale inslag. Maar ik had nog veel meer namen kun
nen noemen! Enfin, we aten, er werd gedanst en aan het eind van
de avond ging een geweldig vuurwerk de lucht in. “Dag Albert”
kwam er in lichtletters te staan. Ik had even de neiging om hetzelf
de te fluisteren.
Maar bij nader inzien veranderde er in de eerste tijd niet zoveel. Ik
kreeg het drukker dan ooit. Het werk voor het cbl, de Raad voor
het Grootwinkel- en Filiaalbedrijf, de Conféderation Européenne
du Commerce de Détail ging nog een aantal jaren gewoon door.
Een nieuw werkterrein kreeg ik in het voorzitterschap van de
Stichting Ediforum, die zich opwerpt voor het gebruik van een
universele computertaal (Edi Electronic Data Interchange), op
dat bedrijven en overheden zonder conversies met elkaar kunnen
communiceren. Verder had ik mijn externe commissariaten bij
abn - Amro, Athlon, Reesink, Randstad, n c r Nederland en Trans
avia en zat ik nog in allerlei besturen, zoals die van de Universiteit
Nijenrode, de Stiftung lm Gruëne en het Diergeneeskundig Cen
trum Noord Nederland in Emmeloord. Ik heb gemerkt dat juist
die versnippering van je bezigheden je werkdruk vergroot, waarbij
je dag nog eens ingeperkt wordt door het rare mos dat je als gepen
sioneerde slechts welkom bent van tien tot twaalf ’s ochtends en
van twee tot vier ’s middags.
232
