die tijd bestookt door raiders die het onroerend goed eruit wilden
plukken en het operatieve gedeelte van het bedrijf doorverkopen.
Richard Bogomolny, hij zat met mij in het bestuur van het Food
Marketing Institute, had op een gegeven moment besloten het
bedrijf zelfs van de beurs te halen. Hij vroeg ons daarbij te helpen,
maar omdat wij slechts een deelbelang kregen aangeboden, wezen
we dat af. Vervolgens ging Bogomolny op dezelfde manier te werk
als de raiders: hij en zijn managementteam kochten het bedrijf uit
met behulp van junk bonds, die een rente van achttien procent
vroegen. Daarmee was zijn geldbron meteen uitgeput, hoewel het
bedrijf juist om investeringen schreeuwde vanwege de heftige con
currentie die het werd aangedaan door bijvoorbeeld K-Mart en
Wallmart.
We kruisten Bogomolny’s pad andermaal, toen hij, in een
poging om een brand met brand te blussen, Grand Union wilde
overnemen. Grand Union was drie keer zo groot als First National,
maar in de financiële dynamiek die met de aankoop ervan zou ont
staan, kon Bogomolny wellicht zijn eigen lasten verlichten. Nu
hadden ook wij een oogje op Grand Union en het was onze geza
menlijke bank, Lazerd-Frères, die ons aan elkaar koppelde. Samen
deden we een bod op Grand Union, wat niet werd geaccepteerd, en
daarna verwaterde het contact, totdat we op Zwarte Maandag aan
hen moesten denken. Everaert ging naar Bogomolny in Cleveland
en zei: “We like you.” Voor Bogomolny en zijn staf moeten wij als
een geschenk uit de hemel zijn gekomen. First National telde tien
duizend werknemers en 120 winkels, goed voor een omzet van
ruim anderhalf miljard dollar, maar het hoofdkantoor bestond uit
een loods zonder ramen. Al het geld ging in de winkels zitten en dat
was nog niet genoeg om die winkels er perfect uit te laten zien. Het
bericht dat wij per 6 januari 1988 First National overnamen, werd
dan ook door de medewerkers met een staande ovatie begroet.
Maar voor onszelf had die overeenkomst eveneens zin. Via
Ahold Financierings Maatschappij op Curasao kon Van der Hoe
ven de schulden van First National saneren en door een som van
150 miljoen dollar te betalen konden we in één keer onze Ameri
kaanse activiteiten verdubbelen. We voelden ons verwant met First
220
