diezelfde avond een reconstructie uit van de mislukte overdracht,
wat de spanning in het land om te snijden maakte. Van de kant van
de ontvoerders bleef het daarentegen stil. Na een week verscheen
Hank Heijn op de televisie om te pleiten voor de vrijlating van haar
man. De ontvoerders meldden daarop dat Gerrit Jan met Kerstmis
thuis kon zijn als wij bereid waren de transactie te af te maken, en
we konden dat aangeven met de advertentie: “Annie, van harte
gefeliciteerd met je jubileum, Gerard.” Nadat we deze cynische toe
speling op ons eigen jubileum hadden geplaatst, kregen we niets
meer te horen, niets.
Op 20 december stelden we via de media een ultimatum: tot dus
ver was de politie op ons verzoek op de achtergrond gebleven,
maar als Gerrit Jan niet voor Kerstmis thuis zou zijn werd de hele
zaak aan haar overgedragen. Op 28 december hielden politie en
justitie, samen met Rob Zwartendijk namens Ahold, een perscon
ferentie in het gemeentehuis van Bloemendaal om het publiek in te
lichten over wat er tot dusver was voorgevallen. Daarbij werd een
beloning van een miljoen gulden in het vooruitzicht gesteld voor
tips die tot de aanhouding van de daders of de opsporing van Ger
rit Jan konden leiden. Twaalfduizend tips kwamen binnen, de poli
tie had zestig rechercheurs nodig om ze allemaal na te trekken. Een
bijkomstigheid van deze speuractiviteit was dat de onderwereld
nagenoeg plat werd gelegd, zodat ook vandaaruit de drang om tot
een oplossing te komen groot was. Maar allemaal zonder resultaat.
Minister Frits Korthals Aites was de eerste die openlijk uitsprak
dat Gerrit Jan waarschijnlijk was overleden. Hij condoleerde ons
als familie al direct na de persconferentie. Achteraf hoorden we dat
de meeste politiemensen van hetzelfde uitgingen nog voordat de
dropping plaatsvond. Wij namen onszelf klaarblijkelijk in bescher
ming. We wilden niet aan het ergste denken, omdat we op dat
moment helemaal machteloos zouden zijn geworden. In plaats
daarvan genoten we van het feit dat ons leven sinds het verstrijken
213
