ren, iets wat bovendien in de pers opschudding zou veroorzaken.
In een mini-advertentie stelden we: “Maria, zó kunnen we niet pra
ten. Je voorstel is uitgesloten. De twaalf bundels liggen vandaag
klaar. Johan”. Een paar dagen later kwam het antwoord. De ont
voerders hadden Gerrit Jan straf opgelegd: hij mocht niet meer
lezen, als bewijs waarvan zijn bril was bijgesloten, en het losgeld
werd verhoogd met 100.000 gulden. De toon werd hatelijk.
We hadden een snelle oplossing nagestreefd, maar inmiddels
duurde de ontvoering al een maand, langer dan elke andere in de
Nederlandse geschiedenis. Wij begonnen ons zorgen te maken of
Gerrit Jan nog in leven was. Omdat we de indruk hadden dat de
ontvoerders niet beseften dat de diamanten niet op korte termijn
beschikbaar waren, vroegen we ‘Maria’ in een nieuwe advertentie
om telefonisch overleg. De reacties die we kregen was werkelijk
onthutsend: de ontvoerders schreven dat ze bij hun eisen bleven en
stuurden een kokertje mee, waarin een deel van de linkerpink van
Gerrit Jan bleek te zitten. Met ziekelijk genoegen stelden zij daarbij
vast dat Gerrit Jan voorlopig niet meer piano zou kunnen spelen.
Bij alle consternatie die deze reactie veroorzaakte - en die was
groot, misschien nog wel groter dan het bericht over de ontvoering
zelf - werden we toch een beetje gerustgesteld over de kwestie of
Gerrit Jan nog leefde. Ook wreedheid kent immers haar grenzen.
We besloten open kaart te spelen. Per advertentie lieten we weten
dat we de boodschap hadden begrepen, maar we zeiden erbij dat
de beoogde stenen niet voorhanden waren; in plaats daarvan
zouden we voor een zelfde bedrag andere stenen kopen. De ont
voerders schreven dat ze hiermee akkoord gingen. Er volgde nog
een intermezzo over wie het losgeld zou rijden (Gerrit Jans secre
taresse, stelden de ontvoerders voor, maar dat wilden we het lieve
kind niet aandoen, zodat wij Daan Rouw voordroegen) en daarna
konden we de voor de ontvoerders verlossende advertentie plaat
sen: “Henk, ik rijd in een rode Opel Kadett Hatchback 1,2 sc met
het kenteken RG-48-sx, zo kun je me herkennen. Rosa.”
Volgens de regels van het spel mag je bij een ontvoering nooit
losgeld overhandigen zonder ‘proof of life’ te hebben. Zo’n proof
hadden we niet. De linkerpink van Gerrit Jan is de hele wereld over
211
