I
en Hank: Corinne, Ronald Jan, Dennis en Gerriane, waren alle
maal volwassen en vooral de oudste twee wilden terecht een partij
tje meeblazen. Corinne bleek daarbij zelden de consequenties van
eerder ingenomen standpunten te kunnen aanvaarden en Ronald
Jan was destijds al behoorlijk etherisch, wat later, toen hij zijn gees
telijk centrum Oibibio in Amsterdam opende, iedereen te weten
kwam. Hij had regelmatig contact met een timmerman die ooit
een balk op zijn hoofd had gekregen en sindsdien ogenblikken van
helderziendheid kende. De man ‘zag’ Gerrit Jan voortdurend en als
de politie er dan op af wilde gaan, verbood Ronald Jan dat, vanwe
ge het mogelijke gevaar voor zijn vader. Voeg hierbij dat de kinde
ren van mijn broer zeldzaam slordig en druk waren en dat het huis
aan de buitenkant nog eens werd belegerd door journalisten, zodat
Olga en ik het gevoel kregen in een driedubbele tang te zitten. Wij
waren blij als we ons af en toe konden terugtrekken op onze slaap
kamer.
Toch deden zich in mijn huis ook vrolijke momenten voor, ster
ker nog: ik heb zelden zoveel pret gehad als toen. Door de spanning
kon de meligste grap tot de slappe lach leiden. De man van Control
Risk liep op een gegeven moment rond in een pyjama en met een
theemuts op zijn hoofd die de vorm van een olifant had - verder:
stiff upperlip. Vie kwamen werkelijk niet meer bij. Zo had ieder van
ons op z’n tijd een komische inbreng. Het was als met de soldaten
uit lm Westen nichts Neues van Remarque: lachen om de gekste
dingen houdt je in noodsituaties overeind.
Verder waren er aandoenlijke momenten. De pers is op een en
kele uitzondering na lief voor ons geweest, ondanks het feit dat wij
al na vier dagen een informatiestop afkondigden. Er was een foto
graaf van De Telegraaf, Jan Stappenbelt, die mij een foto stuurde
die hij van mij en Olga met een telelens had gemaakt toen we even
op het terras naast het huis zaten. Stappenbelt waarschuwde dat ik
me daar niet meer moest ophouden, want een knipsel dat ik in
mijn hand had gehad, was op de foto duidelijk te lezen. En dan de
brieven die we ontvingen, postzakken vol! Er waren zelfs klanten
die vijf of tien gulden insloten om aan het losgeld bij te dragen.
Maar ik loop op de zaken vooruit.
209