Geen slot, geen afscheid
10
Wij zaten midden in ons jubileumjaar. Volgens mij had iedereen
al goeie zin vanwege de reclamecampagne die we rond het hon
derdjarig bestaan hadden lopen. In de kranten werden kleine
advertenties afgedrukt die als aanhef hadden: “Gefeliciteerd,
Albert”, waarna volgde: “Dankjewel, Goudkuipje”, “Dankjewel,
Maggi”, “Dankjewel, Brinta” of anderszins. Ik heb nooit iemand
ontmoet die niet om deze teksten moest lachen. De stemming
werd nog beter doordat staflid Leo Oranje - voor de gelegenheid
door Gerrit Jan omgedoopt tot Jubi-Leo - een feestprogramma
had samengesteld dat werkelijk van hoogtepunt naar hoogtepunt
voerde.
We begonnen met een tentoonstelling in het Stedelijk Museum
van honderd litho’s die Nederlandse kunstenaars in onze opdracht
hadden gemaakt, met als thema ‘het dagelijks leven’. Alle medewer
kers en gepensioneerden mochten hieruit een exemplaar kiezen,
waardoor we het klassieke kunstcadeau van het ‘dankbare perso
neel’ aan de ‘eerbiedwaardige directie’ naar de geest van de tijd
hadden omgedraaid. Zelfs de Nederlandsche Bank zou dit idee van
ons pikken.
De medewerkers van hun kant kochten 35.000 steentjes, waar
mee een vakantiewoning voor gehandicapten in Doorn werd ge
bouwd, die werd overgedragen aan het Prinses Beatrixfonds.
Koningin Beatrix, erevoorzitster van dat fonds, kwam persoonlijk
het‘Steentjeshuis’ openen en ik denk daar met genoegen aan terug.
Je wordt niet geacht tegenover de koningin reclame te maken, dus
ik weet niet wat ze vond van het feit dat in de contouren van het
huis de letters a h te herkennen zijn. Ook heb ik haar enkele man
den met ah-artikelen laten meegeven voor prins Willem Alexan
der, die net in Leiden ging studeren. En toen het na de plechtigheid
203
