Beauty Care voor ieders beurs. Het drogisterijwezen zag er zo
veelbelovend uit dat we nog een overname zouden doen: De Tui
nen b vdie werkt vanuit de trend naar natuur en gezondheid in
plaats van esthetica. Ook onze slijterijen zouden een enorme groei
doormaken. We waren vanaf 1969 bezig geweest met Alberto, dat
een uitstraling had van een bruine kroeg, dus voor de echte drin
ker. Maar alcoholgebruik moest meer de richting uit van de vrolij
ke genieting, na een partijtje squash bijvoorbeeld. We probeerden
Alberto in die zin bij te sturen, maar we zouden het niet erg hebben
gevonden als we het bedrijf hadden kunnen verkopen. Tot onze
verrassing kwam Bols bij ons met de suggestie om zijn Gall Gall
over te nemen. En daarna wilde groothandelaar Allied Breweries
nog eens hun Impodra-keten overdragen. Hiermee konden we in
één keer veruit de grootste slijter van Nederland worden en dat was
te aantrekkelijk om te laten schieten. Als naam voor de combinatie
kozen we Gall Gall. Alberto was wel aardig, want ik draag die
naam zelf, maar met Gall Gall haalden we net de chic binnen die
we nodig hadden.
Via acquisitie konden we meer speciaalzaken aan ons verbin
den. Jamin, dat veel te lang had vastgehouden aan de achterhaalde
combinatie van productie en afzet, zou ons worden toegespeeld
door Wolters Schaberg, nadat de keten al door een ander uit een
faillissement was gered. En van Unigro kochten we James Telesu-
per, waarmee we klaar zijn voor het geval het publiek ooit massaal
op teleshoppen overstapt. Een eigen initiatief was The Fresh Com
pany, een delicatessenwinkel voor yuppen. Helaas bleek dat een
verkeerd uitgangspunt te zijn: je kunt in Nederland een winkel
niet baseren op levensstijl. We hadden belangstelling genoeg van
onze doelgroep, maar als diezelfde doelgroep steeds terugvalt op
pizza’s en snacks dan houdt het op.
Mijn eigen hart ging het meest uit naar wat we in de super
markten deden. Gorgonzola, mortadella, pesto, chorizo, je kon het
zo gek niet verzinnen of we voerden het. Langzamerhand konden
we ertoe overgaan om de supermarkten iets extra’s te geven. Bood
schappen doen, wat de meeste mensen een corvee vinden, moest
‘winkelen’ worden. Net als in een boetiek hoorde je in een super-
200