Beauty Care voor ieders beurs. Het drogisterijwezen zag er zo veelbelovend uit dat we nog een overname zouden doen: De Tui nen b vdie werkt vanuit de trend naar natuur en gezondheid in plaats van esthetica. Ook onze slijterijen zouden een enorme groei doormaken. We waren vanaf 1969 bezig geweest met Alberto, dat een uitstraling had van een bruine kroeg, dus voor de echte drin ker. Maar alcoholgebruik moest meer de richting uit van de vrolij ke genieting, na een partijtje squash bijvoorbeeld. We probeerden Alberto in die zin bij te sturen, maar we zouden het niet erg hebben gevonden als we het bedrijf hadden kunnen verkopen. Tot onze verrassing kwam Bols bij ons met de suggestie om zijn Gall Gall over te nemen. En daarna wilde groothandelaar Allied Breweries nog eens hun Impodra-keten overdragen. Hiermee konden we in één keer veruit de grootste slijter van Nederland worden en dat was te aantrekkelijk om te laten schieten. Als naam voor de combinatie kozen we Gall Gall. Alberto was wel aardig, want ik draag die naam zelf, maar met Gall Gall haalden we net de chic binnen die we nodig hadden. Via acquisitie konden we meer speciaalzaken aan ons verbin den. Jamin, dat veel te lang had vastgehouden aan de achterhaalde combinatie van productie en afzet, zou ons worden toegespeeld door Wolters Schaberg, nadat de keten al door een ander uit een faillissement was gered. En van Unigro kochten we James Telesu- per, waarmee we klaar zijn voor het geval het publiek ooit massaal op teleshoppen overstapt. Een eigen initiatief was The Fresh Com pany, een delicatessenwinkel voor yuppen. Helaas bleek dat een verkeerd uitgangspunt te zijn: je kunt in Nederland een winkel niet baseren op levensstijl. We hadden belangstelling genoeg van onze doelgroep, maar als diezelfde doelgroep steeds terugvalt op pizza’s en snacks dan houdt het op. Mijn eigen hart ging het meest uit naar wat we in de super markten deden. Gorgonzola, mortadella, pesto, chorizo, je kon het zo gek niet verzinnen of we voerden het. Langzamerhand konden we ertoe overgaan om de supermarkten iets extra’s te geven. Bood schappen doen, wat de meeste mensen een corvee vinden, moest ‘winkelen’ worden. Net als in een boetiek hoorde je in een super- 200

Albert Heijn - De memoires van een optimist | 1997 | | pagina 218