Ik kom nu bij een afschuwelijke gebeurtenis in mijn privé-leven.
Door al het werk dat ik deed, vaak nog in het buitenland ook, was
ik natuurlijk geen ideale echtgenoot. Het jammere was dat Loes
geen kinderen wenste, terwijl ik een hok vol had gewild, zodat we
evenmin langs die weg een sterke band met elkaar ontwikkelden.
Nu ontdekte ik gaandeweg dat Loes de vrouw was dóór wie ik van
Herma was gescheiden, niet vóór wie. Ze was van ’s ochtends vroeg
tot ’s avonds laat met de paarden bezig; pas om elf uur kwam ze
uit de stal. Eten koken liet ze aan haar moeder over, die praktisch
bij ons inwoonde. Net als Herma ging ze niet graag met mij ergens
naartoe en als ze het deed dan moest ik haar uitvoerig instrueren
over hoe ze iedereen hoorde te bejegenen en welke gespreksonder
werpen ze kon aankaarten. Ze was niet verlegen, maar onhandig en
beleefde geen genoegen aan mensen. Zelfs mijn werk interesseerde
haar matig, terwijl omgekeerd mijn enthousiasme voor paarden
enigszins bekoelde door een incident dat mij overkwam. Omdat ik
zelf niet kon rijden, had ik bedacht dat het wel aardig zou zijn als
ik me met paardenmennen ging bezighouden. Ik liet een oude
jachtwagen opknappen en maakte met een ervaren menner mijn
debuut tijdens een wedstrijd op de Mariënweide in Aerdenhout.
Alles ging goed, maar bij het naar buiten komen ramden we een
auto, waarbij een spanboom door het raam van de auto prikte, pre
cies tussen de bestuurder en een achter hem zittend kind in. Ik
schrok me wezenloos.
Begin ’80 at ik op een avond in een restaurant in Londen. Afge
zien van galstenen had ik nooit ergens last van gehad. Na afloop
stond ik op en viel, alsof iemand me tackelde. Ik krabbelde over
eind en merkte de volgende ochtend dat ik last van mijn been had.
Bij Sainsbury, waar ik moest zijn, stelden ze voor om me naar het
vliegveld te brengen en Leo Buhrs, die me op Schiphol opving, reed
me direct naar een ziekenhuis in Haarlem. Tien dagen ben ik daar
ter observatie opgenomen geweest. Ik had een kleine beroerte
gehad. Het kon onmogelijk mijn bloeddruk zijn, want die was eer-
192
