Elektronisch betalen is ook zo’n hot item geweest. In vergelijking met andere landen waren wij in Nederland daar erg laat mee, omdat we een goede bankgiro hadden. Wie dat niet op waarde weet te schatten, moet maar eens in Frankrijk en Engeland gaan kijken, waar ze geen gegarandeerde cheques kennen. Anderzijds was het duidelijk dat wij ook een elektronisch betalingssysteem moesten krijgen, om de eenvoudige reden dat dat veel veiliger is. Maar de banken wilden er aanvankelijk niet aan, hoe ik hen ook pen Frankrijk, Duitsland en Engeland eigen codes; ook wij in Nederland waren daarmee bezig. Ik zag al deze activiteiten aan en kwam tot de slotsom dat het helemaal geen zin had als elk land een eigen code ging voeren; als Nederlander heb je oog voor zulke din gen. Op een congres van het Comité Internationale des Entreprises Succursales in 1974, waar fabrikanten en detaillisten uit heel Euro pa aanwezig waren, heb ik daarom gepleit voor een internationale code van dertien getallen. Het mooie was dat ik niemand hoefde uit te leggen dat hun eigen systeem tekortschoot. De rest was een kwestie van geduld, veel geduld. In 1976 richtten we in Nederland een Stichting ter bevordering van een Uniforme Artikel Codering op, die kort daarop aan de basis stond van de European Article Numbering Association, waarvan ik voorzitter werd. Hiermee gaven we als Ahold aan hoe belangrijk wij de zaak vonden, wat andere bedrijven ertoe overhaalde om ook hun topmensen te stu ren, waardoor computerspecialisten niet de kans kregen om onderling te gaan stechelen, zoals dat zo vaak gebeurt. Achteraf denk ik dat dit de gouden sleutel is geweest. In een kantoortje in Brussel is vervolgens met een mannetje of vijf het grote werk aangepakt. Zonder dat er een overheid of patentaanvragen aan te pas kwamen, hebben we binnen een paar jaar een systeem geïntroduceerd dat voor de Europese levensmid delenhandel was bestemd, maar vervolgens door de hele non- foodwereld werd overgenomen en ten slotte zelfs buiten Europa ingang vond. Tot in Rusland en Nieuw-Zeeland zie je tegenwoor dig die stomme streepjes. Ik ben nog steeds verbaasd dat we al die eigenwijze donders van winkeliers zover hebben kunnen krijgen. 190

Albert Heijn - De memoires van een optimist | 1997 | | pagina 208