173
van Nederland had. “Simon mag niet jokken,” kopte Van den Broek
in een advertentie en drukte kassabonnen van hemzelf en Simon
af, die gunstig voor hem uitvielen. Simon bestreed dit weer in de
krant, waarop Van den Broek Simon uitdaagde tot het doen van
een gezamenlijke test. Hij kréég een test waarin voor Van den
Broek bij 100 van de 250 artikelen vernederende streepjes waren
geplaatst, om aan te geven dat zijn bedrijf die helemaal niet voerde.
Cor Govers, directeur van Simon, liet tegelijkertijd in Het Parool
weten dat een vergelijking tussen beide bedrijven onmogelijk was
vanwege de enorme kwaliteitsverschillen. De sherry van Dirk van
den Broek was bijvoorbeeld nog niet als ‘afwaswater’ te gebruiken.
Van den Broek, normaal degene die anderen de gordijnen in joeg,
hing nu zelf in de gordijnen. In een brief aan ons eiste hij een scha
devergoeding van één miljoen en hij spande een rechtszaak aan
over die vernederende streepjes: hij voerde de bedoelde artikelen
wel, zij het onder andere merken. Die rechtszaak won Van den
Broek, maar de schadeclaim hing ons nog boven het hoofd. Ik had
hem al eens gebeld met de boodschap dat alleen advocaten van ons
conflict rijk zouden worden, maar Van den Broek is een straat
vechter met de tenen van een balletdanseres. Op een gegeven
moment is Gerrit Jan naar zijn kantoor gereden en die wist hoe hij
hem moest aanpakken. Gerrit Jan legde zijn portemonnee op Van
den Broeks bureau en zei: “Dirk, we willen geen proces, zeg me wat
erin moet.” “Niks,” antwoordde Dirk, “geef me maar een hand.”
Met Simon zouden we ook nog een discount-avontuur beleven.
Bij de overname was een aantal Nettomarkten meegekomen die
volgens dat principe werkten en in de boedel van Etos troffen we
enkele discount-zaken aan, die het begin zouden vormen van
S-Discounts, waarvan we er een twintigtal kregen. Deze S-Dis-
counts (met de ‘S’ van Simon) telden amper vijfhonderd artikelen,
die ongeprijsd en nog in hun omdozen op kale stellingen werden
neergezet. Ze liepen een tijdje aardig, maar zoals Gerrit Jan ooit
opmerkte: “Wij zijn geen goede discounters.” Voor een discounter
moet je brutaal tegen je leveranciers zijn en je klanten af en toe het
rambam kunnen laten krijgen. Als marktleider ben je niet gewend
om zo op te treden. Daarom werden de S-Discounts na enkele