geen beter alternatief dan met ons samen te werken. Vanwege de vele kandidaten konden wij kritisch bij de selectie worden (het omgekeerde hadden we verwacht). We stelden als minimumeis dat de winkels zeshonderd vierkante meter verkoop- oppervlak moesten hebben en een weekomzet van anderhalve ton. Ook dit bleek niet onoverkomelijk te zijn. Zelfs uit Friesland, Gro ningen en Drenthe, waar wij indertijd te laat op het toneel waren verschenen, genoten we belangstelling. In nauwelijks tien jaar kre gen wij honderdvijftig franchisers, die met elkaar goed waren voor een omzet van 1,5 miljard gulden. Ter vergelijking: met Albert Heijn hebben we er 82 jaar over gedaan om zo’n omzet te halen. Het succes van de Albert Heijn-formule had wel een schaduwzijde: Simon de Wit ging eraan. We hebben tot het laatst gedokterd aan dat bedrijf. Omdat hun winkels voornamelijk waren gesitueerd in overvolle negentiende-eeuwse wijken, was er geen kans om ze te verbouwen tot volwaardige supermarkten, waarmee we trouwens onze eigen supermarkten in de wielen hadden gereden. Het alter natief was om Simon de Wit een echte buurtwinkel te laten zijn, een convenience store. Daarvoor brachten we het assortiment terug van tweeduizend naar elfhonderd artikelen en verwijderden we allerlei franje, zoals weekaanbiedingen, spaarzegels en bedie ning. De winkelnaam kortten we in tot Simon; dat klonk huiselijk en efficiënt. Simon moest een echte prijsvechter worden - en dat hebben we geweten. Als Albert Heijn waren wij de eersten die op z’n Amerikaans prijsvergelijkingen publiceerden. Wij beperkten ons nog tot verge lijkingen tussen onze huismerken en de grote merkartikelen, maar Dirk van den Broek begon met prijsvergelijkingen tussen kruide niers, de echte hard selling.Van den Broek nam aanvankelijk al zijn collega’s op de korrel, maar hij richtte zijn vizier op Simon, toen de laatste een eigen kassabon en een kassabon van De Gruyter naast elkaar afdrukte, met als conclusie dat Simon het laagste prijspeil 172

Albert Heijn - De memoires van een optimist | 1997 | | pagina 190