165 De buitenlandse expansie tilde ons over een bepaald punt heen. We waren niet langer een Zaans bedrijf dat in Nederland opereerde, maar een Nederlands bedrijf dat ook in het buitenland opereerde. Het is moeilijk uit te leggen wat dat inhield; het ging om een visie, een horizon, een vergelijkingsmogelijkheid ook met het werk dat we van oudsher deden. Logisch dat de interne verhoudingen bij zorgden serviceartikelen uit de bakkerij, de slagerij en de delicates senafdeling, die de winkels ook een werelds aanzien gaven. Het bedrijf leek in dit alles geïnspireerd te zijn door de quakers uit Pen nsylvania, met hun Society of Friends. Het kende een voor Ameri kaanse begrippen uitzonderlijk goed sociaal beleid; het bezat zelfs een eigen vakantiekolonie. The Society of Friends sprak andermaal uit hun slagzin. In Amerika voeren de meeste bedrijven kreten als “We are here to serve you” of “Customer satisfaction is our only business”, maar Giant Food Stores hield het op “We’re with you” - waarmee ze zichzelf op gelijke voet met hun klanten verklaarden. Vanwege die gelijkwaardigheid voelden wij ons direct thuis bij Giant Food. Lee Javitch, die met zijn gezondheid sukkelde en geen opvolgers in zijn familie had, ging in november 1981 akkoord met een koopsom van 120 miljoen gulden. Typerend voor het bedrijf was dat ze direct hun drieduizend medewerkers in groepjes verza melden om het nieuws te vertellen. Daarna werden die medewer kers weggestuurd om hun teleurstelling te verbijten en vervolgens kwamen ze weer bijeen om te kijken wat de toekomst kon brengen. Nu, dat was genoeg. Giant Food Stores groeide onder ons naar een omzet van meer dan één miljard dollar, wat behaald wordt met amper zestig winkels! Het geheim was ook hier voortdurende upgrading. Het bedrijf kreeg zelfs een flitsende uitstraling, toen Alan Noddle, de huidige voorman, persoonlijk in tv-reclames ver scheen, wat hem tot een lokale beroemdheid maakte, een doelwit voor handtekeningjagers. Ik ken weinig kruideniers die zoveel lef hebben.

Albert Heijn - De memoires van een optimist | 1997 | | pagina 183