163 typisch Amerikaanse arbeidsverhoudingen, die heel hard en tege lijk heel sentimenteel zijn, een beetje vooroorlogs eigenlijk, maar het bleek mogelijk de werknemers een pensioen, vakantiegeld en een arbeidsongeschiktheidsverzekering te geven, zonder dat Bi-Lo zichzelf direct uit de markt prijsde. Ook qua bedrijfsvoering viel er een hoop te verbeteren. In het distributiecentrum werden artikelen gewoon op elkaar gestapeld bij gebrek aan stellingen en het vracht wagenpark leek constant op weg te zijn naar een sloopbedrijf. Van zaken als prijscontrole en omzetanalyse hadden ze evenmin kaas gegeten. We leenden daarvoor een Nederlander aan hen uit, Erik Verhoeven, en Van Meer ging zelf in de board of directors van Bi- Lo zitten. Hij zorgde ervoor dat de winkels een fraaier interieur kregen en dat er meer aan klantenbinding werd gedaan. De woeste stieren werden daarbij van de daken gehaald om terug te keren als vrolijk lachende beestjes in een bedrijfslogo. Bi-Lo gaf een ononderbroken groei te zien, maar begon minder winst te boeken. Ze kregen te maken met concurrent-discounters die het gooi-en-smijtwerk nog radicaler aanpakten. Upgrading - bijvoorbeeld via bedieningsafdelingen - leek een uitweg te bieden, zij het dat daarvoor de cultuur ontbrak. Ze mochten van zichzelf geen geld uitgeven om geld te verdienen en zo’n houding is hard nekkig. Als demonstratie dat het anders kon, schreef Van Meer op een dag een cheque uit voor 75 gloednieuwe trucks, de grootste order die ooit in South Carolina was geplaatst. Door dit soort maatregelen kwam Bi-Lo gelukkig in beweging. Harold Kelly zag in dat de winkels ’s zondags open moesten en dat de verkoop van alcohol ter hand moest worden genomen, maar omdat hij dat niet met zijn geloof kon verenigen stapte hij zelf op. Later, toen Van Meer weg was, hebben we een heel directieteam eruitgegooid om eindelijk wat schwung te krijgen. Onder Marshall Collins begon de actie ‘Building a better Bi-Lo’. We hebben ze daarvoor zelfs een fraai hoofdkantoor gegeven, om de medewerkers bij te brengen dat ze met belangrijk werk bezig waren. Op den duur hielp dit. Bi-Lo draait nu met tweehonderd fraaie winkels een omzet van twee mil jard dollar per j aar.

Albert Heijn - De memoires van een optimist | 1997 | | pagina 181