159
De sfeer binnen het s m i was zalig. Men zat er echt om een klus
te klaren. In Europa had je het Comité Internationale des Entrepri-
ses a Succursales, waarvan ik eveneens in het bestuur zat, maar dat
werd door Fransen overheerst en hield zich voornamelijk bezig
met belangrijk doen en leuke uitstapjes. In de wandeling stonden
de letters cies voor ‘Comité Internationale des Excursions Supé
rieures’. Ik kapte voorlopig met die organisatie toen er een uitge
breide discussie werd gevoerd over de plaats van de volgende jaar
vergadering: Hamburg of Lissabon. Men koos voor Lissabon,
omdat dat een aangenamer klimaat had, terwijl er in die stad geen
winkel het bekijken waard was!
Het s m i bood trouwens ook aardige uitstapjes. We hebben een
weekje met fabrikanten en supermarktmensen doorgebracht op
de Tryall Golf Beach Club in Jamaica, en ik leerde spoedig meer
Amerikaanse leveranciers kennen dan Europese. Amerikaanse
leveranciers bleken veel opener te zijn en dat is lang zo gebleven. Bij
Procter Gamble heb ik binnen een minuut de president aan de
lijn, bij Unilever kan het een kwartier duren. Dezelfde openheid
zag je bij de winkelketens. Ik stuurde vaak medewerkers naar hen
toe, waar ze alles te zien kregen wat ze wilden zien. Om niet de pest
van mezelf te maken, moest ik me wel inhouden; ik kon ze niet
voortdurend lastig vallen. Max Geldens van McKinsey vroeg tij
dens de strategiebesprekingen: “Waarom kopen jullie daar niet een
kleine keten, dan hoef je dat nooit meer te vragen.” Dit was de eer
ste keer dat de Amerikaanse optie aan de orde kwam.
Enige tijd later liet ik Van Meer een half jaar naar de Harvard
Advanced Management Course gaan, nadat hij mijn kop daarover
maandenlang had gek gezeurd. Eenmaal terug was Van Meer ook
van mening dat we ons in Amerika moesten vestigen. Een paar
dagen nadat hij Ahold Espana van de grond had getild, begonnen
we een studie naar de mogelijkheden in Amerika. Er bleken argu
menten te over te zijn om daar te beginnen. Amerika was een
immens land, maar men sprak één taal en kende ondanks alle et
nische verschillen, één keuken. Nergens heerste ook zo’n bedrijfs-
vriendelijke sfeer, waarbij nog kwam dat Amerika in een iets ande
re economische cyclus zat, zodat we ons enigszins konden