157
het idee niet gek, want de detailhandel in Spanje zou zeker onze
kant op evolueren. Vlees en groenten werden in dat land nog ver
handeld in onhygiënische markthallen en droge kruidenierswaren
in sombere papa-en-mama-zaakjes; frisse supermarkten kwam je
er niet tegen.
Dit schiep meteen een probleem. Toen Juan Carlos de troon had
bestegen, oriënteerden wij ons alsnog op Spanje, maar we vonden
geen partner die voor een overname of joint venture in aanmer
king kwam (op één man na, die afschuwelijk zwart zat te werken).
Moesten we ons protocol van tafel vegen? Van Meer kreeg contact
met een Spaans sprekende Belg, Marcel Vangeel, die als bijnaam De
Bulldozer had, en met hem durfden we een eigen start te maken.
Op 5 oktober 1976 opende Ahold Espana in een voorstad van
Madrid een eerste supermarkt, CadaDia geheten, oftewel ‘Elke
Dag’. Die supermarkt had een voor Spanje totaal andere aanpak,
vanwege het onvoorwaardelijke ‘Primero El Cliente’, de klant op de
eerste plaats. Dit hield onder meer in: vriendelijke caissières. Onze
Spaanse klanten waren daar tevreden over; we konden bij sommi
gen zelfs een glimlachje te voorschijn toveren. Wat dat betreft leek
de opzet veelbelovend, zij het dat er telkens een eindeloos gejere
mieer met de Spaanse bureaucratie nodig was om nieuwe vestigin
gen rond te krijgen. We kwamen ook wel op een ongelukkig tijd
stip, want het Spanje van Juan Carlos kreeg te maken met een
suizende inflatie en werkloosheid. Buitenlandse bedrijven werden
daarvoor als schuldige aangewezen en toen wij zelfs het doelwit
werden van enkele demonstraties, kropen de Spaanse ambtenaren
helemaal in hun schulp. Voor elke supermarkt waren niet minder
dan honderd vergunningen vereist en er was altijd wel een reden te
vinden om ons er eentje te onthouden.
Er zat niets anders op dan over te stappen naar een eenvoudige
re formule, waarvoor we minder vergunningen nodig hadden. We
transformeerden CadaDia in een discount-achtige winkel voor
kruidenierswaren; de verswaren deden we aan derden over. Een
bijkomend voordeel hiervan was dat we minder afhankelijk wer
den van allerlei leveranciers, want ook op dat vlak kennen Span
jaarden rare mores (‘manana’). In 1984 hadden we zodoende bijna
