verkoop van McDonald’s ging mij het meest aan het hart. Ik ben
naar Fred Turner gegaan met de mededeling: “Ik weet zeker dat ik
er spijt van zal krijgen.” En dat is uitgekomen, hoewel het de vraag
is of wij onder een beter gesternte McDonald’s veel langer hadden
behouden, want ik heb begrepen dat het bedrijf pas halverwege de
jaren tachtig is gaan renderen, toen ze met wegrestaurants begon
nen.
Elders in het bedrijf vonden bezuinigingsslagen plaats. In de
distributiecentra die we hadden introduceerden we pallets, stan-
daardfusts en retourvervoer om de efficiency te vergroten. Aan de
Oostzijde werd in 1971 de beschuitfabriek opgedoekt, omdat we
een nieuwe oven moesten kopen, wat gegeven de overcapaciteit op
dit vlak niet meer renderend zou zijn. Op het hoofdkantoor lieten
we McKinsey met zijn roemruchte Overhead Waarde Analyse
overtollige formatieplaatsen opsporen, waardoor bijna honderd
werknemers van de duizend moesten afvloeien. Wil Scholte van
Operations lichtte met behulp van computers het supermarktas-
sortiment op winstgevendheid door, wat veel gebruiksartikelen de
kop kostte. En onder Han Kleiterp, die later naar Pierson overstap
te, kwam een beter beheer van de financiën (control and treasury)
van de grond. Daarbij hoorde dat alle dochterbedrijven tot profit
centers werden verklaard, met een eigen budget en planning. Hun
gedwongen onderlinge winkelnering werd in 1973 afgeschaft. De
winkels en fabrieken mochten voortaan zaken doen met wie ze
wilden, al bleek dat gunstiger voor de winkels te zijn dan voor de
fabrieken, want die konden zich door hun band met Albert Heijn
nooit goed op de markt positioneren (reden waarom ze nu weer
uitsluitend voor Albert Heijn werken). Om die onderlinge onaf
hankelijkheid te benadrukken kozen we ten slotte een andere naam
voor het moederbedrijf. Sinds 27 augustus 1973 heten wij op voor
stel van Gerrit Jan Ahold nv.
Gegeven de rampzalige economische toestand deden wij het
niet slecht, maar voor het eerst kregen wij te maken met ontevre
den aandeelhouders. Mijn familie had begin jaren zestig de meer
derheid van de aandelen laten schieten en zat inmiddels op zo’n
dertig procent. Mij is weleens gevraagd: “Hoe hebben jullie dat
152
