143 parkeerproblemen die daarmee in de binnensteden ontstonden. Hun publiekslokker was voordeligheid, want ze zaten op goedkope locaties en hadden een discount-achtige presentatie. Wij kwamen over een naam voor onze formule te spreken en dat werd Miro, een soort afkorting van Mierennest, als tegenhanger van de chique Bij enkorf. Later zou een burgemeester uit Zutphen de letters Miro interpreteren als ‘Markt In Ruime Omgeving’; wij hadden het niet beter kunnen bedenken. De primeur van onze Miro kreeg Vlissingen in maart 1974. We zaten daar op een industrieterrein met een winkel van 4300 vier kante meter, zeer groot voor Nederland. Het assortiment telde drieduizend levensmiddelen en 15.000 gebruiksartikelen, allemaal van het probleemloze soort, waarover thuis geen overleg hoefde te worden gevoerd. Het was voor het eerst dat fietsen en kaas in een en dezelfde verkoopruimte werden samengebracht. Op de par keerplaats hadden we nog een primeur: een benzinestation met zelfbediening. Een ander nieuwtje was dat de klant zijn geld terug kreeg als hij kon aantonen dat hij elders goedkoper uit zou zijn geweest. Over belangstelling hadden we niet te klagen. De klanten liepen de deuren plat en onze vakbroeders en veel politici spraken maan denlang over niets anders. Dat laatste stelden we minder op prijs. Iemand als Anton Dreesmann was fel gekant tegen ons ‘gigantis- me’, zoals hij dat overdreven noemde. Direct na ons waren Centra en De Gruyter (een stuiptrekking!) met vergelijkbare formules gekomen en daarnaast opende de Bijenkorf een Maxis in Muiden, een all out-weidewinkel. Als je alle plannen optelde zouden er straks honderdvijftig hypermarkten in Nederland staan. Drees mann vond dat bedreigend voor zijn warenhuizen, maar hij wilde ook niet in ons succes geloven. Als wij zeiden: “In Frankrijk en Duitsland stikt het van zulke winkels”, dan antwoordde hij: “In die landen heeft de detailhandel nagelaten de bevolking naar de bui tenwijken te volgen, wat wij wel hebben gedaan; kijk maar naar de winkelcentra die we gezamenlijk hebben gebouwd.” Dreesmann werd hierin bijgevallen door de middenstandsver- enigingen, die nooit een gelegenheid voorbij hebben laten gaan om

Albert Heijn - De memoires van een optimist | 1997 | | pagina 161