135
een sekreet boven de sloot achter hun huis en iemand die niet
wilde laten weten dat hij daarnaartoe moest, zei dat hij de geit ging
verpennen, die doorgaans op het grasveldje ervoor graasde).
Mijn belangrijkste taak als voorzitter van de raad van bestuur
was: to make things happen. Van buitenlandse reizen nam ik opval
lende verpakkingen, artikelen of praktische tips mee die ik in het
bedrijf doorspeelde. Als ondernemer was ik gefixeerd op verande
ring, minder op continuïteit, al leidde dat weleens tot teleurstelling
bij degenen die zich met die continuïteit bezighielden. Inkoopdi-
recteur Ligtenstein liet me soms een mooi contract zien dat hij had
gesloten, maar ik moet erkennen dat ik daar minder enthousiast
over kon worden dan hij. Hetzelfde gold voor onze financiële man
Dirk Vethaak. Vethaak was een boom van een vent die elk dubbel
tje dat door het bedrijf liep in de smiezen had en elk probleem dat
speelde kon uittekenen op de achterkant van een sigarendoosje. Er
zijn mensen die beweren dat Vethaak ons bedrijf heeft grootge
maakt; ik gun hem die eer, maar ik heb nooit geloofd dat het hart
van een onderneming in het financiële gedeelte klopt.
Anders lag het bij het personeelsbeleid. Zonder overdrijving kan
ik zeggen dat in een winkelbedrijf het personeel het echte werkka
pitaal vormt. We hadden een heel goede personeelsman in Gerrit
Jans schoonvader, Henk Engel, die in 1957 iedereen verraste met de
formulering van de Grondslagen voor het Personeelsbeleid van
Albert Heijn nv. Inhoudelijk bestonden ze uit niet veel meer dan
een verklaring van goede wil, maar voor de dagelijkse praktijk was
dat voldoende. De Grondslagen voorkwamen dat wij het personeel
en het personeel óns als een probleem konden gaan beschouwen,
wat in de opgewonden jaren zestig en zeventig een geweldige pre
was.
Mensen vroegen mij soms wat voor trucjes ik toepaste om mijn
zin door te drijven. Ik zal het eerlijk zeggen: ik heb nooit trucjes
toegepast. Van politici hoor je dat ze noodgedwongen coalities
sluiten, met portefeuilles rammelen en soms problemen aankaar
ten om andere problemen onbesproken te laten. Ook vertonen ze
tijdens discussies onhebbelijkheidjes als ‘nee’ schudden terwijl jij
nog aan het woord bent. Ik heb een afkeer van politiek. Het ergste
